Don McKellar is een Canadese acteur, schrijver, scenarioschrijver, regisseur en producent. Winnaar van de Jeugdjuryprijs op het filmfestival van Cannes. In 2016 werd hij genomineerd voor de Sundance Independent Film Festival Grand Prix voor de korte film It's Not You.
De artiest maakte zijn filmdebuut in 1989 in de film "Roadkil" van de Canadese regisseur Bruce McDonald. Hij diende ook als scenarioschrijver en werd genomineerd voor de Genie Award voor Beste Mannelijke Bijrol en Beste Scenarioschrijver. De film won de Canadese Toronto-Citytv Award voor beste speelfilm.
De creatieve biografie van McKellar omvat meer dan 60 rollen in televisie- en filmprojecten.
Sinds 1989 schrijft, regisseert en produceert hij. Tijdens zijn tijd in de filmindustrie maakte hij scripts voor 15 films en regisseerde hij er 12.
In 2011 was hij uitvoerend producent van Michael: On Tuesdays and Thursdays. In 2014 werkte hij aan het project Gentle Skin.
Voor zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de Canadese cultuur, evenals een performer, regisseur, scenarioschrijver en schrijver, werd McKellar gepromoveerd tot lid van de Orde van Canada.
Biografische feiten
McKellar werd geboren in de zomer van 1963 in Canada. Het gezin bracht drie kinderen groot, de jongen was het middelste kind. Hij heeft een oudere broer en een jongere zus. Zijn vader werkte als advocaat in een klein bedrijf en zijn moeder was lerares op de school.
Hij bracht zijn hele jeugd door in Toronto, waar hij naar de Glenview Senior Public School ging.
Na het voltooien van zijn basisopleiding ging hij naar de Graduated Lawrence Park Collegiate en vervolgde zijn studie aan de Universiteit van Toronto.
Creatieve carrière
In 1989 begon McKellar met acteren in films en verscheen in 64 projecten op het scherm.
Hij speelde zijn eerste rol in de film "Roadkil", waarvoor hij zelf het script schreef. Dit werk bracht hem brede erkenning en verschillende prestigieuze onderscheidingen.
In 1991 speelde de kunstenaar in de komedie "Insurance Agent" van Atom Egoyan. De foto vertelt over een jonge man genaamd Noah. Hij werkt voor een verzekeringsmaatschappij, is getrouwd, maar leidt tegelijkertijd een losbandig leven. Noah ontmoet haar klanten vaak en maakt misbruik van haar officiële positie. De vrouw van Noah schrijft artikelen voor een journaal en maakt stiekem films voor volwassenen.
De film werd vertoond op het Moscow International Film Festival en ontving een speciale juryprijs en een nominatie voor "Golden Saint George".
De acteur speelde de volgende rol in de muzikale komedie "Highway 61". In dit project werkte hij opnieuw samen met regisseur B. McDonald, schreef het script en verscheen op het scherm als Pokey Jones. De tape kreeg hoge cijfers van kijkers en filmrecensenten, werd genomineerd voor een Genie Award voor Beste Acteur en Beste Scenario.
In 1993 verscheen de kunstenaar op het scherm in het biografische drama Thirty-Two Stories of Glenn Gould, dat bestaat uit korte schetsen over het leven en werk van de beroemde pianist.
Een jaar later speelde McKellar in A. Egoyan's drama Exotic. De film werd vertoond op het filmfestival van Cannes en won de prijs van de International Film Critics Association en een Palme d'Or-nominatie.
In Patricia Rosema's melodrama When Night Falls, verscheen de acteur als Timothy. De film werd vertoond op het filmfestival van Berlijn in 1995. Hij kreeg hoge cijfers van filmrecensenten en een nominatie voor de Gouden Beer.
In de carrière van de artiest waren er rollen in populaire projecten: "Robocop", "Een hit nemen", "Geboren door een dief", "In aanwezigheid van mijn vijanden", "Bach. Suite nr. 4 voor cello solo: Sarabande "," Red Violin "," Last Night "," Made in Canada "," Ayn Rand's Secret Passion "," Existence "," People of the Sea "," Degrassi: The Next Generatie "," ik was een rat "," Trudeau "," Carrot and Stick "," Chance "," Slings and Arrows "," Jack of All Trades "," Purification "," Star Child "," Hour”, “Waar de waarheid ligt "," Hotel "," Het verhaal van Tommy Douglas "," Blindheid "," Ik ben de duivel "," Trigger "," In de hoop op redding "," Drie dagen in Havana "," Tedere huid "," In focus "," Bloody honey."
McKellar maakte zijn regiedebuut in 1998. Hij schoot de film "The Last Night", die zeer werd geprezen door filmrecensenten. De tape ontving de Prix de la Jeuness-prijs en de Claude Jutra Award op het filmfestival van Cannes.
De tweede film, Star Child, werd vertoond op het Toronto International Film Festival. Het project werd enthousiast ontvangen door het publiek en kreeg hoge cijfers en positieve recensies van filmmakers.
Later werkte McKellar aan nog meer films: "Michael: On Tuesdays and Thursdays", "Big Scam", "Tender Skin".
Hij schreef scripts voor 15 films, waaronder: "Highway 61", "Blue", "Thirty two stories about Glen Gould", "Dance with me on the street", "Red Viool", "Last night", "Star Child ", "Blindheid", "Deze film is kapot."
In 2006 won Don, samen met Bob Martins, de Tony Award voor Beste Scenario voor de musical Sleepy Duenna. In hetzelfde jaar werd het stuk opgevoerd in Los Angeles in het Ahmanson Theatre en won het de Ovation Award.
Priveleven
In januari 2010 trouwde Don met zijn oude vriendin, actrice Tracy Wright.
In 1989 richtte hij samen met Tracy het creatieve bedrijf Toronto's Augusta Company op. Ze waren niet alleen verbonden door creativiteit, maar ook door persoonlijke relaties. Maar ze besloten pas in 2010 een gezin te stichten, toen bij Tracy al pancreaskanker werd vastgesteld. Op dat moment wist ze al dat ze de ziekte niet aan zou.
Wright stierf in de zomer van dat jaar. In 2011 ontving de actrice postuum de ACTRA Toronto Awards. Don woonde de prijsuitreiking bij en hield een toespraak waarin hij zei dat deze prijs meer voor hem betekent dan al zijn persoonlijke overwinningen.
