Valeria Barsova is een operazangeres met een stem van zeldzame schoonheid. Er was veel in haar leven: experimenten in het muzikale cabaret en het operapodium, frontlinieconcerten en lesgeven. De zanger slaagde erin een uniek repertoire te vormen en een echt nationale artiest te worden. Het succes moest echter worden betaald met persoonlijke wanorde en eenzaamheid.
Jeugd, volwassenheid, creativiteit
Barsova's echte naam is Kaleria Vladimirova. Ze werd geboren in 1982 in Astrachan, in een intelligente muzikale familie. Kaleria kreeg een goede opleiding en studeerde af aan het conservatorium in twee klassen tegelijk: piano en solozang. Ze was van plan pianiste te worden, maar het leven besliste anders.
Het meisje studeerde bij de beroemdste leraren van die tijd, maar haar zus werd het beste voorbeeld voor haar. Ze had een prachtige stem, muzikale flair en, zoals later bleek, uitstekende leervaardigheden. De zuster nam zich voor om Kaleria les te geven en ze maakte grote vorderingen.
Buiten medeweten van haar familie besloot het meisje op avontuur te gaan door auditie te doen in het Bat-cabaret. Ze werd meteen aangenomen, haar familieleden waren verontwaardigd, maar moesten het er maar mee doen. Zodat ze niet zou worden verward met haar oudere zus, ook een zangeres, nam Kaleria een pseudoniem en werd voor altijd Valeria Barsova.
De carrière van de jonge zanger begon briljant. In 1917 bracht het lot Valeria naar het operapodium. Ze had een verbazingwekkend heldere stem: een zacht lyrische sopraan met een groot bereik. Een jaar later werd de zangeres toegelaten tot de groep van het Bolshoi Theater, waar ze de volgende 28 jaar werkte.
Eind jaren twintig toerde Barsova veel, reisde naar het buitenland. Ze componeerde haar eigen programma, waarin opera-aria's, romances, volksliederen en de beste werken van Sovjetcomponisten werden gecombineerd. Het publiek waardeerde het originele repertoire van de actrice en de onberispelijke muzieksmaak, concerten verzamelden steevast volle zalen. Fans noemden de zanger "Russian Nightingale".
Tijdens de oorlog ging Barsova, samen met andere kunstenaars, naar het front. Concerten werden vaak in de open lucht gehouden, er moest in de kou gerepeteerd worden. Later was de zangeres verrast dat ze in extreme omstandigheden haar stem niet verloor. Barsova droeg het grootste deel van haar vooroorlogse spaargeld over naar de behoeften van het front.
Afscheid van het grote podium
In 1948 verliet de zangeres het Bolshoi Theater en kwam naar Sochi, van plan om haar eigen vocale studio te openen. Later werd een datsja gebouwd in de badplaats, waar Barsova enkele maanden per jaar doorbracht. Haar vrienden en collega's kwamen hier: Ulanova, Utesov, Kozlovsky, Bieshu, Kabalevsky.
Rust in het resort Barsova is altijd gecombineerd met werk. Ze gaf stem aan jonge zangers, hielp bij het opstellen van het repertoire en was lid van de artistieke raad van de Filharmonie.
De verdiensten van Valeria Barsova werden gemarkeerd met de hoogste onderscheidingen: de Orders of Lenin en de Red Banner of Labour, de medaille "For Dappere Arbeid tijdens de Grote Patriottische Oorlog". De zanger stierf in 1967 en ligt begraven op de begraafplaats van Sochi.
Priveleven
Barsova bewaakte zorgvuldig haar leven buiten het podium. Het is alleen bekend dat ze geen gezin had. In de jaren 30-40 kreeg ze een connectie met Joseph Stalin, maar dit bleef op het niveau van geruchten. De waarheid is dat Stalin altijd opera's uitnodigde voor openbare en privéconcerten en publiekelijk haar buitengewone stem bewonderde.
