Vaak tijdens het communiceren op internetfora, op sociale netwerken of in privécorrespondentie, of zelfs zomaar, hebben mensen de wens om een oude vorm van hun naam te vinden of er een te geven. Bovendien wil ik dat het niet vergezocht is, maar echt, gekwalificeerd, wetenschappelijk. Van de oude talen denk je natuurlijk meteen aan het Latijn. Welke naam in het Latijn kun je als analoog van je naam nemen? En als dit laatste van oorsprong Latijn is, hoe kan dan zijn oorspronkelijke vorm worden hersteld? Het artikel probeert deze problemen te begrijpen.
Het is nodig
- Latijn-Russisch woordenboek
- Russisch-Latijns woordenboek (https://linguaeterna.com/ru/lex.php)
- Woordenboeken met namen van verschillende volkeren (materiaal van de site "The Kurufin's Castle" (https://kurufin.narod.ru/index.html))
- Mogelijkheid om met een woordenboek te werken, de meest elementaire vaardigheden van vertalen van de ene taal naar de andere
instructies:
Stap 1
Zoals u weet, was het Latijn in voorgaande eeuwen de taal van de gemeenschappelijke Europese cultuur. Ze had grote invloed op de Russische taal en het nationale bewustzijn. Hier ligt de reden dat een aanzienlijk deel van de huidige Russische namen door hun oorsprong alleen maar Latijnse namen zijn.
Bovendien hebben veel persoonlijke namen in het Russisch zelfs hun oorspronkelijke Latijnse vorm ongewijzigd behouden. Neem bijvoorbeeld de namen "Victor" of "Marina". De Latijnse versie, verschillende versies in andere talen en de vertaling van dergelijke namen zijn gemakkelijk te vinden op gespecialiseerde internetsites, bijvoorbeeld op de site "The Kurufin's Castle"
Veel Russische namen hebben Griekse (Andrey), Joodse (Ivan, Maria) en Oudslavische (Vladimir) oorsprong. Een aanzienlijk aantal van hen heeft een al eeuwenoude Latijnse spelling: Andreas, Joannes, Maria, Vladimirus.
Natuurlijk is er een bepaald aantal namen, die blijkbaar nooit in het Latijn zijn vertaald. Maar juist hier ligt de creatieve taak voor degenen die deze namen dragen en ze als het ware willen romantiseren. Er zijn verschillende manieren om deze transformatie te realiseren.
1. Op de manier van de oude Romeinen, de makers van het klassieke Latijn, en na hen de middeleeuwse geleerden, kun je eenvoudig de uitgangen "-us" / "- yus" / "- is" toevoegen aan mannelijke namen (de uitgangen van vrouwelijke namen in het Russisch vallen samen met Latijn): Glebus, Yurius, enz. Maar dit is een te directe manier, die de naam niet altijd een aangenaam en effectief geluid geeft (dit is echter een kwestie van smaak).
2. Een andere manier: het woord of de woorden waaruit uw naam bestaat of op basis waarvan uw naam wordt gevormd, als het niet oud-Romeins is, vertaald in het Latijn. De naam "Svetlana" is bijvoorbeeld afgeleid van het adjectief "helder, duidelijk". Het blijkt - Lucia of Clara, d.w.z. Lucius of Clara zijn Romeinse namen afgeleid van Latijnse woorden met dezelfde betekenis.
3. Of neem een moeilijker geval - dezelfde naam "Vladimir" (vertaald uit het Slavisch - "de wereld bezitten / regeren"). Hoewel het een middeleeuwse versie in het Latijn heeft (zie hierboven), kan het nauwkeurig in het Latijn worden vertaald door de betekenis (genoeg woordenboeken van internet), en dan krijg je de tweelettergrepige naam Ermundus (van erus en mundus) of de dubbele Regmundus (van rex en mundus). Heel sonore en indrukwekkend, niet?
4. U kunt ook, volgens de gewoonte van het oude Rome, voor uzelf een "pseudoniem" of een bijnaam voor uw familienaam / achternaam / echte bijnaam kiezen, met behulp van de bovenstaande methoden.
Het blijkt dus dat je soms niets hoeft uit te vinden, maar gewoon de gewenste Latijnse analoog van de Russische naam hoeft te vinden of je naam moet vertalen. Dit kan echter een volwaardige creatieve activiteit worden. Er zijn waarschijnlijk andere manieren om uw voornaam, achternaam, enz. te romaniseren. Maar door de beperkte ruimte blijft dit voor de lezer als het ware huiswerk.
