Self-chopper voor een hengel is een apparaat dat helpt om geen beet te missen. Het apparaat werkt automatisch, het vangen van vis en daardoor weet je zeker dat je met een goede aanbeet terugkomt van het vissen met een vangst.
Elke hengel kan worden uitgerust met een zelfdeflector. Er zijn veel staven waarop een zelftrimapparaat is gemonteerd: donk, zakidushka, float. Sommigen slagen er zelfs in om het ontwerp voor spinhengels toe te passen.
Productie methodes
Volgens dit criterium zijn self-deflectors onderverdeeld in:
- Fabriek. Ze zijn gemaakt in de vorm van bodem- of vlotterstaven. Bij het bijten maakt het apparaat een automatische sprong en haakt de vis.
- Zelfgemaakt, waarbij het werkingsprincipe van een conventionele muizenval wordt gebruikt, bijvoorbeeld een uitgerekte veer, een kruisboog en andere. Het ontwerp kan variëren, evenals de materialen, maar het werkingsprincipe blijft hetzelfde. Wanneer het aas wordt ingeslikt, zal de vis het uitrustingsstuk van de stop verwijderen, de muizenval zal dichtslaan en de gespannen veer zal samentrekken.
- Geavanceerde uitrusting waarbij haken en drijvers worden gebruikt in plaats van zelfsluitende hengels. De eerste verschillen van de gebruikelijke doordat ze bijna in een ring zijn gebogen. Roofvissen hebben de neiging om het aas diep in te slikken en daarom gaat de haak diep in zijn keel. Maar de prooi heeft geen kans om zo'n apparaat af te breken. Het belangrijkste element van de vlotter is een schijf gemaakt van een zeer licht materiaal zoals schuim. De schijf ligt plat op het wateroppervlak. Een conventionele vlotter wordt van bovenaf verlengd met een dunne buis en voorzien van een stop. Het onderste, zinkende deel van de vlotter bevindt zich onder de schijf en de rest bevindt zich bovenaan. Bij het bijten gaat dit deel vrij door het gat in de schijf en wordt afgeremd door een stop. De vis die het aas naar beneden trekt, wordt met succes aan de haak gehaakt.
Deze methode is alleen geschikt voor bepaalde vissoorten die de gewoonte hebben om het aas vast te pakken en mee te nemen, bijvoorbeeld voor het karpervissen.
Ontwerp
Structureel zijn self-deflectors onderverdeeld in:
- muizenvallen;
- met veer;
- met een elastische band;
- met een tourniquet.
Muizeval
Dit apparaat werkt volgens het principe van een muizenval. Zodra de vis aan het monofilament trekt, wordt de trekker onmiddellijk geactiveerd en wordt aan de veer getrokken, waardoor de vis wordt afgesneden. Het apparaat is gemonteerd op een klein stukje triplex of hout. Om te voorkomen dat de vis het mechanisme in het water sleept, is het op een pin gemonteerd.
Met lente
Dit is een complexer apparaat. Een veer werkt als een liftmechanisme. Tijdens de beet wordt de hendel losgelaten door de trekker, die op het monofilament inwerkt door eraan te trekken en het rond de as van de hendel te draaien. Tegelijkertijd is het mogelijk om de frequentie van de ondersneden oscillaties aan te passen. Het nadeel is het ongemak van transport, bovendien heeft het ontwerp scherpe hoeken.
Met elastiek
In dit apparaat wordt een power-elastische band gebruikt als een power-element. Op het moment van bijten wordt de balans van de structuur verstoord, trekt de elastische band samen en wordt de vis gehaakt. De voordelen van het mechanisme zijn fabricagegemak, betrouwbaarheid en hoge gevoeligheid.
Met een tourniquet
Het werkingsprincipe is hetzelfde als dat van het vorige, alleen wordt in plaats van één elastische band een tourniquet van 4-6 luchtvaartelastiekjes gebruikt. In dit geval neemt de gevoeligheid van het mechanisme aanzienlijk toe.
Voor elk type vis moet u zijn eigen zelfhakselaar gebruiken. Bovendien moet u bij het kiezen van een ontwerp uitgaan van uw gemak en gewoonte. Welk apparaat om mee te werken - de keuze van elke visser is anders.
