De eenhoorn is een mythisch dier waar veel auteurs in de oudheid over schreven. Er zijn veel verhalen over ontmoetingen met een eenhoorn, waaruit je een idee kunt krijgen van het uiterlijk van dit wezen.
instructies:
Stap 1
Er is veel verspreid bewijs van ontmoetingen met eenhoorns. Tijdens de verovering van Gallië zag Julius Caesar bijvoorbeeld zelf nogal vreemde wezens in het woud van Herzian. Volgens hem leken deze dieren op een mengsel van een stier en een hert. Elk dier was bewapend met een zeer lange en rechte hoorn, die zich in het midden van het voorhoofd bevond. Opgemerkt moet worden dat Julius Caesar zich in zijn teksten onderscheidde door pedanterie en nauwgezetheid, dus hij beschreef deze ongewone dieren hoogstwaarschijnlijk vrij nauwkeurig.
Stap 2
De eerste vermeldingen van eenhoorns in geschreven bronnen dateren uit 416 voor Christus. Een zekere Ctesias van Cnidus ging in die tijd naar Perzië om als hofarts voor Darius II te dienen. In zijn geschriften verzamelde hij vele verhalen van kooplieden, reizigers en ambassadeurs over India en Perzië. In het bijzonder bevatten ze een beschrijving van een ongewoon wezen ter grootte van een gewoon paard. Sommige van de reizigers met wie Ctesias sprak, noemden dit schepsel de Indiase ezel. Dit wezen had een wit lichaam, een bruine kop en helderblauwe ogen, op zijn kop was een hoorn van ongeveer een halve meter lang. Helemaal aan de basis was de hoorn helderwit, het middengedeelte daarentegen was bijna zwart en de puntige top was bloedrood. Het poeder gemaakt van deze hoorn werd beschouwd als een prachtige remedie tegen elke vorm van gif.
Stap 3
Men geloofde dat de vaten van de hoorns van deze dieren genezende middelen bezaten. Mensen die regelmatig uit dergelijke vaten dronken, werden niet blootgesteld aan convulsies, epilepsie of andere soortgelijke ziekten, bovendien kregen ze weerstand tegen vergiften.
Stap 4
Opgemerkt moet worden dat het jagen op eenhoorns als een zeer gevaarlijke onderneming werd beschouwd, omdat de snelheid en kracht van deze dieren hen tot zeer gevaarlijke rivalen maakten.
Stap 5
Het latere Europese concept van de eenhoorn kwam over het algemeen overeen met het door Ctesias beschreven beeld. Men geloofde echter dat de eenhoorn een sik moest hebben. In Europese middeleeuwse legendes speelde de eenhoorn een belangrijke rol. Tovenaressen en tovenaars verhuisden op dit fantastische dier. Bij het ontmoeten van een gewoon persoon doodde de eenhoorn hem meestal, en alleen een maagd kon het hondsdolle humeur van het dier temmen. Toen ze een onschuldig meisje ontmoette, viel de eenhoorn gewoon in slaap.
