Ludwig Albert Philip Schweitzer (Schweitzer) - Duitse en Franse cultuurfilosoof, humanist, protestantse theoloog. De muzikant en arts kreeg in 1952 de Nobelprijs voor de Vrede.
De grote humanist wijdde zijn hele lange leven aan het dienen van de mensheid. Hij was een veelzijdige persoonlijkheid: hij studeerde muziek, theologie, wetenschap. Citaten uit de boeken van Schweitzer zijn aforismen geworden.
Op weg naar een roeping
De biografie van een familielid van de filosoof Sartre begon in 1875. Hij werd op 14 januari geboren in het gezin van een predikant. Het kind was de oudste zoon en de tweede oudste van vier kinderen. De jeugd van de toekomstige beroemde figuur werd doorgebracht in het kleine Duitse stadje Gunsbad. De periode bleef in de herinnering van Albert als zeer gelukkig.
Vanaf zijn zesde ging de jongen naar school. Hij vond het daar niet leuk. Schweitzer was een middelmatige student, maar hij toonde opmerkelijke successen in de muziek. De grootvader van Schweitzer ontwierp en bespeelde de orgels zelf. De vader sprak veel met de kinderen over de geschiedenis van het christendom, de zoon woonde elke zondag de diensten van het gezinshoofd bij.
Albert slaagde erin om verschillende scholen te veranderen, totdat hij op gymnasium Mühlhausen terechtkwam. Alleen daar konden leraren een getalenteerde jongen inspireren voor serieuze studies.
Albert liet de muziek geen minuut los. Hij las veel. Na het afronden van zijn studie in 1893 besloot Schweitzer zijn opleiding voort te zetten aan de Universiteit van Strastburg. Daar werkten jonge wetenschappers. Albert werd student van twee faculteiten tegelijk. Hij studeerde filosofische en theologische, volgde een cursus muziektheorie.
Om de periode van betaald onderwijs te verkorten en in de kortst mogelijke tijd een academische graad te behalen, meldde de jongeman zich vrijwillig aan voor het leger. In 1989 werd de universiteit afgestudeerd. De getalenteerde student slaagde op briljante wijze voor de examens en ontving een speciale beurs voor zes jaar. Hiervoor werd hij belast met het schrijven van een proefschrift.
Een weg kiezen
Aan de Sorbonne begon de wetenschapper de filosofie van Kant te bestuderen. Een jaar later werd hij arts, nadat hij zijn werk uitstekend had verdedigd. Het jaar daarop werd een proefschrift in de filosofie gepresenteerd en verdedigd, en daarna werd hij licentiaat in de theologie.
De academische graad heeft de mogelijkheden van Schweitzer aanzienlijk uitgebreid. Albert koos echter voor pastoraat in plaats van de verwachte onderwijs- of onderzoeksactiviteiten. De eerste boeken van zijn auteurschap werden gepubliceerd in 1901.
Hij schreef over het leven van Jezus, het Laatste Avondmaal. In 1903 begon Schweitzer theologie te doceren aan het St. Thomas's College. Een jaar later werd de leraar het hoofd van de instelling. De leraar verliet zijn academische activiteit niet. Hij werd beroemd als de belangrijkste onderzoeker van Bachs werk.
Met de grootste werkdruk betreurde Schweitzer dat hij zijn doel niet had bereikt. Zijn plannen waren om tot zijn dertigste wetenschap, theologie en muziek te studeren en daarna de mensheid te dienen. Volgens de wetenschapper eiste alles wat hij ontving een terugkeer.
In 1905 hoorde Albert dat er een tekort aan artsen was in Afrika. Onmiddellijk nam hij een beslissing die zijn hele toekomstige leven veranderde. De directeur zegde zijn baan op en schreef zich in voor een medische opleiding. Na het afronden van zijn studie in 1911 begon de arts de plannen uit te voeren.
Het werk van het leven
In 1913 ging hij naar Afrika om daar een ziekenhuis op te richten. De fondsen van de zendingsorganisatie waren minimaal. Het kostte veel lenen om de benodigde apparatuur aan te schaffen. In Lambarene ontving Schweitzer 2000 patiënten in slechts één jaar tijd.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog begon een wetenschapper te werken aan de ethische grondslagen van het leven. Gedurende enkele jaren formuleerde hij het filosofische concept van de auteur. Volgens haar is ethiek gebaseerd op rechtvaardigheid en doelmatigheid. Het zijn deze postulaten die de kern van het universum vormen. De wetenschapper schetste zijn ideeën over de structuur van de wereld in het werk "Cultuur en ethiek". Hij geloofde dat ethische vooruitgang de mensheid dreef. Het is alleen mogelijk om de crisis te overwinnen met de hulp van het ware 'ik'.
De uitstekende figuur heeft veel boeken geschreven. De werken zijn gewijd aan de beschrijving van het ideaal van het leven. Schweitzer zag het in het bouwen van een samenleving volgens ethische principes, menselijke interactie. Het belangrijkste principe van de dokter was eerbied voor het leven. Hij geloofde dat hij naar zelfverbetering moest streven, constant een gevoel van verantwoordelijkheid moest voelen.
Na de Eerste Wereldoorlog moest Albert als onderdaan van Duitsland in Europa blijven. Hij werkte in een ziekenhuis in Straatsburg, betaalde de schuld af en zamelde geld in voor een nieuwe reis naar Afrika. Niet in de laatste plaats leverden orgelconcerten hem inkomsten op.
Na zijn terugkeer naar Lambarene, in plaats van een ziekenhuis, ontdekte Albert de ruïnes. Alles is vanaf het begin opnieuw opgebouwd. Door de inspanningen van Schweitzer groeide het complex uit tot een nederzetting van zeven dozijn gebouwen. Het ziekenhuis werd gebouwd volgens lokale principes om het vertrouwen van de inboorlingen te winnen.
Familie en werk
Openingstijden werden onderbroken door reizen naar Europa voor lezingen, concerten en fondsenwerving. De dokter verhuisde in 1959 definitief naar Afrika. Vrijwilligers en pelgrims begonnen bij hem te komen.
Ik heb een geweldige persoonlijkheid en een persoonlijk leven weten op te bouwen. Hij ontmoette zijn toekomstige vrouw Elena in 1903. Ze werd een echte helper voor haar man. De vrouw, die de opleiding verpleegkunde had afgerond, werkte samen met Albert in het ziekenhuis. Een kind, Rena's dochter, werd geboren in een gelukkig gezin. Vervolgens werd ze een waardige opvolger van het werk van haar ouders.
De beroemde arts Albert Schweitzer stierf op 4 september 1965. Het ziekenhuis ging naar zijn dochter.
Hij heeft meer dan drie dozijn werken, lezingen, artikelen gemaakt. Zijn werk "Filosofie van Cultuur" in 2 delen; "Christendom en wereldreligies"; "Religie in de moderne cultuur", "Het probleem van vrede in de moderne wereld" zijn vandaag nog steeds populair als voorbeelden van de ethiek van de toekomst.
De belangrijkste onderscheiding voor de wetenschapper was de Nobelprijs voor de Vrede in 1952. Het stelde hem in staat zich volledig te concentreren op het helpen van de zieken, en niet op het vinden van geld. Altijd waar en de enige effectieve methode van overtuiging Schweitzer beschouwd als persoonlijk voorbeeld.
