De maankalender is een tijdberekeningssysteem gebaseerd op de duur van de volledige omwenteling van de maan rond de aarde. Onze natuurlijke satelliet is het helderste object aan de nachtelijke hemel en de veranderende fasen van de maan zijn een interessant en opwindend gezicht.
Het is heel natuurlijk dat veel mensen gewend zijn aan het gebruik van de maankalender. Sinds de oudheid hebben mensen gezien hoe een smalle halve maan in de lucht ontstaat, hoe deze geleidelijk groeit, verandert in een volle schijf, en vervolgens afneemt en verdwijnt, om binnen een paar dagen weer te verschijnen. De maankalender is altijd heel eenvoudig en intuïtief geweest. Deze methode van tijdberekening heeft echter een aantal nadelen. Het belangrijkste nadeel is dat de maankalender op geen enkele manier verband houdt met de beweging van de aarde rond de zon en de daaruit voortvloeiende seizoensgebonden klimaatveranderingen. Daarom stopten die mensen die overgingen op een zittende levensstijl, die zich bezighielden met landbouw, geleidelijk met het gebruik van deze kalender en vervingen deze door een zonnekalender. Ze moesten immers duidelijk plannen op welk moment ze specifiek veldwerk moesten doen, anders konden ze zonder gewas komen te zitten. Een minder opvallend nadeel is dat de maan, terwijl ze om de aarde draait, op verschillende tijdstippen een volledige omwenteling maakt. De minimale duur van de maanmaand is 29 dagen 6 uur en 15 minuten, en het maximum is 29 dagen 19 uur en 12 minuten. De gemiddelde duur van het maanjaar is dus 354 367 dagen. Dat wil zeggen, er kunnen 354 dagen in het maanjaar van de kalender zijn, of 355 (als dit jaar een schrikkeljaar is). Er was een heel systeem van zogenaamde schrikkelinserties. Het was nodig om ervoor te zorgen dat de gemiddelde lengte van het kalenderjaar min of meer precies samenviel met de lengte van het maanjaar. Het was verschillend voor verschillende volkeren, dus er was bijvoorbeeld de Turkse maankalender, de Arabische maankalender, enz. Een ander nadeel vloeit voort uit het feit dat de eerste dag van de nieuwe maanmaand als neomenie wordt beschouwd, dat wil zeggen, het verschijnen van een opkomende maansikkel in de stralen van de ondergaande zon. De tijd van dit fenomeen verschilt afhankelijk van de locatie van de waarnemer, de tijd van het jaar en de duur van de huidige maanmaand, dus het is onmogelijk om een maankalender bij te houden die is gemaakt op basis van waarnemingen van de maan op verschillende plaatsen op Aarde.
