Michael Terence Aspel is een Britse tv-presentator. Hij staat bekend om zijn werk aan Cracker Jack, Aspel & Company, Give Us the Key, This Is Your Life: Strange But True en BBC Antiques Roadsow.
Biografie
Michael Aspel werd geboren op 12 januari 1933 in Londen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd hij geëvacueerd in de stad Chard, Somerset.
Ik ging vrij laat naar school - op 11-jarige leeftijd. Hij ontving zijn middelbare opleiding aan de "School van Emmanuel" in de periode van 1944 tot 1951.
Van 1951 tot 1953 diende hij in het Royal Rifle Corps van de British National Service. De plaats van dienst was West-Duitsland.
Voordat hij in het leger diende, werkte hij als loodgieter en tuinman en als reclameagent voor de krant Western Mail in Cardiff. Hij verbleef enige tijd bij de uitgeverij van William Collins in Londen.
Na het voltooien van de militaire dienst kreeg Michael een baan bij het warenhuis van David Morgan in een Cardife en werkte daar tot 1955.
televisie carrière
In 1955 werd Aspel een nieuwsanker voor de BBC in Cardiff.
In 1957 begon hij met acteren in de tv-serie Children's Hour CounterSpy, die werd geproduceerd door BBC Wales met John Darran als schrijver en hoofdrolspeler. Aspel speelde daarin een Canadees met de bijnaam "Rocky Mountain".
Aan het begin van de jaren 50 en 60 bracht Michael van de BBC het aantal nieuwsankers terug tot 4 personen. Deze omvatten Richard Baker, Robert Dougall, Corbet Woodall en Michael Aspel zelf.
In de jaren 60 werd Michael belast met het dirigeren van vele programma's, zoals Come Dancing, Cracker Jack, Ask Aspel en de Miss World schoonheidswedstrijd. Aspel is al 14 jaar op rij de onbetwiste gastheer van de schoonheidswedstrijd.
Hij was de gastheer van de animatiedocumentaire Color Television Receiver, gefilmd in BREMA Studios en elke dag uitgezonden op BBC 2 van 1967 tot 1971.
Michael was presentator voor BBC Nuclear Radio en speelde ook in de oorlogsdocumentaire War Game, die in 1966 de prijs voor beste documentaire film won. Deze film mocht op last van de regering niet aan het grote publiek worden vertoond en verscheen pas in 1985 voor het eerst op televisie.
In 1969 en 1976 was Aspel een van de presentatoren van de BBC's Song for Europe-wedstrijd, waarin het publiek een lied voor Eurovisie selecteerde. In 1969 en 1976 werkte hij als Brits televisiecommentator voor het Eurovisie Songfestival. Hij was ook een radiocommentator voor het Eurovisie Songfestival voor Groot-Brittannië in 1963.
Op de Kenny Everett-radioshow op Metropolitan Radio kreeg Aspel een aparte tijd voor zijn komische optredens. Op The Goodies speelde Michael twee keer de hoofdrol, namelijk zichzelf. Voor een van die afleveringen, genaamd Kitten Kong, won hij de Silver Rose-prijs op het Montreux Entertainment Festival.
Van 1974 tot 1984 presenteerde Aspel een drie uur durende muzikale chat talk op weekdagen op Capital Radio in Londen. Eind 1984 presenteerde hij de show Capital Sunday, die slechts enkele maanden duurde.
In 1985 stapte Michael over van de BBC naar LBC, waar hij tot het einde van het decennium werkte. Op BBC Radio 2 presenteerde hij alleen zondagse shows in de late jaren 80 en 90.
In 1977 was Aspel gastheer van de Wise Sailors-show, waarin de gastheren, verkleed als matrozen, het nieuws lazen, liedjes zongen en dansten. Deze show wordt nu beschouwd als een klassieker van de Britse komedie. Het personage gespeeld door Michael heette Michael Aspirine.
In de jaren zeventig en tachtig werkte Aspel ook voor het ITV-kanaal, waarop hij de populaire programma's Give Us the Key, Children's Game en Six Hours presenteerde. Het waren live entertainmentuitzendingen van actuele gebeurtenissen en werden alleen getoond op London Weekend Television.
In 1989 presenteerde hij een originele televisieshow: Solving an Interactive Murder at a Wedding genaamd Murder Weekend. De auteur en maker van de show was Joy Swift, die, in de vorm van een geest, kijkers uitnodigde om een raadsel op te lossen om een prijs te winnen.
In het begin van de jaren negentig presenteerde Aspel twee documentaires op BBC Radio 2, geschreven door Terence Pippeling, waarin Pippeling en Aspel hun persoonlijke visie op de dienstplicht uitten. Beiden dienden op verschillende tijdstippen in West-Duitsland: Aspel in het Royal Rifle Corps en Pettigrew in Röhme. De films bevatten komiek Bob Monkhouse, Virgin Soldiers Leslie Thomas en BBC Radio 2-presentator John Dunn.
Even later werd de derde documentaire, "Nobody Cried When the Trains Left", uitgebracht, die vertelde over de evacuatie van kinderen uit grote Britse steden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De film bevat acteur Derek Nimmo, schrijver Ben Weeks en wereldkampioen boksen Henry Cooper.
In de jaren tachtig en negentig was Aspel gastheer van de Aspel & Company-chatshow op ITV. Het succes van de show was in het aantrekken van beroemde mensen zoals Margaret Thatcher, George Harrison en Ringo Starr naar de show.
In 1993 was er een schandaal op de show van Aspel & Company. In een interview met Arnold Schwarzenegger, Bruce Willis en Sylvester Stallone promootten ze actief hun joint venture Planet Hollywood. De UK Independent Television Commission veroordeelde het interview met klem en hoewel de kijkcijfers van ITV omhoogschoten, moest Aspel de show sluiten vanwege het resulterende schandaal.
Sinds 1980 is Aspel een vaste gast op This Is Your Life: Strange But True. Toen gastheer Eamonn Andrews in 1987 onverwachts stierf, moest Aspel het programma leiden tot het in 2003 werd afgesloten.
Sinds 1993 zendt Aspel het bovennatuurlijke "Strange But True" uit op het ITV-kanaal. De show onderzocht bovennatuurlijke verschijnselen en onverklaarbare mysteries. Het programma liep tot 1997.
In 1997 nam Michael 60 afleveringen op van de nieuwe BBC-spelshow BlockBusters.
In 1993 werd Aspel een Officier in de Orde van het Britse Rijk voor Verdienste in Radio-uitzendingen. In hetzelfde jaar werd hij door de TV Times Variety Club uitgeroepen tot Persoonlijkheid van het Jaar en werd hij opgenomen in de Royal Television Society's Hall of Fame voor Distinguished Service to Television.
Van 2000 tot 2006 was Michael de gastheer van de BBC Antiques Roadsow. Michael nam de laatste aflevering van deze show op in Kentwent Hall, Suffolk als eerbetoon aan zichzelf.
In 2003 speelde Aspel in de BBC-documentaire Three Deceptions, waarin hij beweerde dat hij een affaire had met Pamela Anderson, Valerie Singleton en Angie Best.
Als gast nam Aspel twee keer deel aan de themaquiz "Heb ik nieuws van jou ontvangen?" (in 2005 en 2007).
In 2006 werkte hij als commentator bij Richard O'Brien's tour The Rocky Horror Show.
In 2008 regisseerde Michael een vijfdelige documentaireserie Evacuated Memories, die werd geproduceerd door Leopard Films voor ITV1. In deze serie keerde hij, samen met 15 andere evacués tijdens de oorlog, terug naar de plaatsen van zijn jeugd, waaronder het militaire huis in Chard, Somerset. Ik ontmoette mijn jeugdvrienden in Forde Abbey, in de buurt van Chard. Later ontmoette hij zijn 96-jarige voormalige schoolleraar Audrey Guppy.
Priveleven
Aspel was drie keer getrouwd en heeft zeven kinderen van allemaal.
Aspels eerste vrouw is Diana Sessions. Hun huwelijk duurde van 1957 tot 1961. Ze hadden twee kinderen.
De tweede vrouw is Anne Reed, een scenarioschrijver voor televisie. Ze trouwden in 1962 en kregen twee tweelingkinderen. Gescheiden in 1967.
De derde vrouw was de weinig bekende bij het grote publiek Irene Clarke, productieassistent van het programma "Dit is jouw leven: vreemd, maar waar." Ze kregen ook twee kinderen, maar Michael verliet het gezin voor zijn minnares, de getrouwde actrice Elizabeth, die hem later ook een kind schonk.
Liefdadigheid
Aspel staat bekend om zijn liefdadigheidswerk. Als lid van de liefdadigheidsorganisatie Cancer Researh UK heeft Aspel in 2008 een verpleeghuis opgericht in Ambridge, Surrey.
Daarnaast is Aspel Vice President van The Children Trust, een in het VK gevestigde liefdadigheidsinstelling voor kinderen met traumatisch hersenletsel. Hij is de patroonheilige en al jaren supporter van Princess Alice Hospice, Escher en de British Evacuees Association.
Michael is een van de negen voorzitters van de Youth Trust for the Environment.
In 2004 meldde The Independent dat Aspel was gediagnosticeerd met een slapend geval van non-Hodgkin-lymfoom.
