Elke generatie heeft zijn eigen iconische figuren en idolen die als leidraad in het leven dienen. Monsters van pop-art uit de tijd van stagnatie zijn diep gezonken in het geheugen van mensen die in de USSR zijn geboren. Evgeny Bronevitsky is een veteraan van het Russische toneel, hij wordt herinnerd en geliefd.
Een verre start
Leningrad werd in de Sovjettijd de culturele hoofdstad van het land genoemd. Na de ineenstorting van de Sovjet-Unie veranderde de stad van de arbeidersglorie in een bandiet Petersburg. Evgeny Bronevitsky werd geboren op 30 juni 1945 in een elitefamilie. Ouders woonden in de stad aan de Neva. Vader, militair matroos, zeekapitein. Moeder, een zangeres, trad op in de Leningrad-kapel. De jongen had een oudere broer, die bekend staat als de eerste echtgenoot van de populaire zangeres Edita Piekha.
In navolging van familietradities besloot Eugene, na zijn afstuderen aan school, een militaire opleiding te volgen en ging hij naar het beroemde Militair Mechanisch Instituut. De disciplines die in het leerproces moesten worden beheerst, werden de student echter met veel moeite meegegeven. Zelfs op school hield de toekomstige gitarist niet van exacte wetenschappen. Een verfijnde natuur accepteerde geen stellingen, formules en andere wiskundige categorieën. Na enige aarzeling onderbrak hij zijn studie en 'werd vrijgelaten'.
Op het professionele podium
Tegen het midden van de jaren '60 werden vocale en instrumentale ensembles gevormd en uitgevoerd door het hele land. Tegen die tijd waren de Liverpool vier genaamd "The Beatles" al "luidruchtig" over de hele wereld. De Sovjetjongens wilden niet achterblijven. Het is belangrijk op te merken dat Bronevitsky als schooljongen de techniek van het gitaarspelen serieus beheerste. Hij studeerde niet aan een muziekschool, maar werd onder zijn leeftijdsgenoten bekend als een coole gitarist. Toen Eugene het instituut verliet, werd hij onmiddellijk uitgenodigd voor de VIA "Singing Guitars".
De toneelcarrière van Bronevitsky ontwikkelde zich succesvol. Hij voegde zich harmonieus bij het team. Met een goede stem trad hij op als zanger. Begin jaren 70 was er hevige concurrentie op het podium. Componisten, dichters, zangers en ensembles streden om een plekje in de zon. Tegelijkertijd was censuur een ernstige beperkende factor. Ondanks verschillende obstakels toonde het team een constant hoge kwaliteit van hun programma's.
Persoonlijke levensscore
Het gebeurde zo dat de biografie van Bronevitsky onlosmakelijk verbonden is met het lot van Singing Guitars. In 1975 raakten de meeste leden van het ensemble geïnteresseerd in het opvoeren van de rockopera Orpheus en Eurydice. Het project in de nieuwe opzet bleek succesvol en het team viel uit elkaar. Evgeny verhuisde naar het populaire Druzhba-ensemble, geleid door zijn oudere broer. Daarna volgde een reeks "omzwervingen" in andere teams. En pas in 1997 kwam "Singing Guitars" weer bij elkaar.
Er is weinig bekend over het persoonlijke leven van de muzikant. Eugene woont alleen, op de gitaar na. Vrije tijd wordt besteed aan werk en creativiteit. Hij was ooit getrouwd, maar herinnert zich dit niet graag. Zijn vrouw verliet hem, maar verliet zijn dochter. Ze vertrok, trouwde en beviel van een ander meisje. Ze beviel en stierf na een tijdje. Op dit moment heeft Bronevitsky twee volwassen dochters. De muzikant woont in een eenkamerappartement aan de rand van Sint-Petersburg en moppert niet over het lot.
