Joan Geraldine Bennett is een Amerikaanse actrice wiens carrière begon in het tijdperk van de stomme film en met succes werd voortgezet in het begin van de jaren tachtig. Tijdens haar carrière slaagde ze erin om in 78 films te schitteren en deel te nemen aan vele theater- en televisieproducties.
Biografie
Joan Geraldine Bennett werd geboren op 27 februari 1910 in Palisades Park, New Jersey als zoon van acteurs Richard Bennett en Adrienne Morrison. In 1925 scheidden de ouders van de toekomstige actrice.
Joan was de jongste van drie dochters Richard en Adrienne. Haar oudere zussen Constance Campbell Bennett en Barbara Jane Bennett werden ook actrices.
Richard Bennett met zijn dochters Foto: Central Press Company, Philadelphia (The Photo - Play Journal, januari 1919) / Wikimedia Commons
De jonge Joan Bennett begon haar studie aan de Miss Hopkins Girls' School in Manhattan. Ze ging later naar St Margaret's Boarding School in Waterbury en studeerde later af aan L'Hermitage in Versailles, Frankrijk.
Carrière
Joan Bennett maakte in 1928 haar toneeldebuut in de theaterproductie Jarnegan. De uitvoering van de jonge getalenteerde actrice werd zeer geprezen door critici en trok de aandacht van regisseurs. In 1929 ontving ze een aanbod om deel te nemen aan het filmen van meerdere films tegelijk. Onder hen zijn de rollen van Phyllis Benton in de thriller "Bulldog Drummond", Lady Clarissa Pevensie in het biografische drama "Disraeli", Lucy Blackburn in het melodrama "The Player of the Mississippi".
Joan Bennett in Disraeli (1929) Foto: screenshot van trailer / Wikimedia Commons
Een succesvolle start van haar carrière in de late jaren 1920 gaf de actrice professionele relevantie voor het volgende decennium. Ze speelde in films als Moby Dick (1930), Cash (1931), Me and My Girl (1932), Little Women (1933), Two for Tonight (1935), "Wedding Gift" (1936) en anderen.
In 1938 speelde Joan Bennett, van nature blond, op voorstel van regisseur Tay Garnett de brunette Kay Kerrigan in de film Trade in the Winds. Met haar ravenhaar wist de actrice een beeld op het scherm te creëren van een glamoureuze femme fatale die haar de beste rollen opleverde. In 1939 werd Joan uitgenodigd om de hoofdrol te spelen in The Housekeeper's Daughter. In hetzelfde jaar speelde ze prinses Maria Teresa in de avonturenfilm The Man in the Iron Mask, en later de Groothertogin van de Zone van Luchtenburg in Son of Monte Cristo (1940).
Joan Bennett in Son of Monte Cristo (1940) Foto: Filmscreenshot / Wikimedia Commons
Onder andere werken van de actrice, die erkenning kregen van zowel critici als het publiek, zijn "The Macomber Affair" (1947), "Woman on the Beach" (1947), "Moment of Recklessness" (1949) en anderen.
In de vroege jaren 50 veranderde Bennett haar schermbeeld en verscheen voor het publiek in de rol van een elegante vrouw, echtgenote en moeder. Dit is vooral duidelijk te zien in twee komedies van Vincent Minnelli - "Father of the Bride" (1950) en "Father's Little Dividend" (1951). In beide films speelde ze Ellie Banks, de vrouw van Spencer Tracy en de moeder van Elizabeth Taylor. Haar optredens in deze films kregen hoge cijfers van filmcritici.
Het schandalige incident dat plaatsvond op 13 december 1951, had echter een negatieve invloed op de toekomstige carrière van Bennett. Haar man Walter Vanger vermoedde een affaire tussen Joan en agent Jennings Lang en schoot Lang in de lies. Lange belandde in het ziekenhuis en Vanger werd veroordeeld tot 4 maanden gevangenisstraf. Bennett ontkende heftig de beschuldigingen in de romance, maar de aflevering veroorzaakte onherstelbare schade aan haar imago. Als gevolg hiervan weigerden veel regisseurs samen te werken met de actrice.
Bennett's terugkeer naar het podium gebeurde met deelname aan de productie van "Bell, Book and Candle". Ze toerde ook veel met theatrale werken "Once Again", "Susan and God", "Never Too Late" en anderen.
In 1955 werd een van haar laatste films, We Are Not Angels, uitgebracht. Bennett heeft ook meegewerkt aan tv-shows zoals "Climax!" (1955), Playhouse 90 (1957) en Too Young to Go Steady (1958).
Tussen 1966 en 1971 speelde ze de rol van Elizabeth Collins Stoddard in de televisiesoap House of Dark Shadows. Voor dit werk ontving Joan een Emmy-nominatie.
In 1970 publiceerde ze haar autobiografie Billboard Bennett, geschreven in samenwerking met de Amerikaanse actrice Louis Kibby. In 1977 speelde Joan Madame Blank in Dario Argento's thriller Suspiria, waarmee ze in 1978 de Saturn Award voor beste vrouwelijke bijrol won.
Filmmaker Dario Argento Foto: Brian Eeles / Wikimedia Commons
Voor haar werk en bijdrage aan de ontwikkeling van de Amerikaanse cinema kreeg Joan Bennett een ster op de Hollywood Walk of Fame.
Priveleven
Joan Bennett trouwde voor het eerst op 16-jarige leeftijd. Op 15 september 1926 werd ze in Londen de vrouw van John Fox. In februari 1928 kreeg het echtpaar een dochter, Adrienne Ralston Fox. En in juli van hetzelfde jaar vroeg Joan een echtscheiding aan. De reden voor de scheiding was de alcoholverslaving van John Fox.
Een paar jaar later, op 16 maart 1932, trouwde de actrice met filmproducent en scenarioschrijver Gene Markey. De huwelijksceremonie vond plaats in Los Angeles. Op 27 februari 1934, haar verjaardag, beviel ze van haar tweede dochter, Melinda Marki. Ook dit huwelijk duurde niet lang. Het echtpaar scheidde op 3 juni 1937.
Walter Vanger werd de derde echtgenoot van Joan Bennett. De Amerikaanse producer en actrice trouwden op 12 januari 1940 in Phoenix. In dit huwelijk beviel Bennett van twee dochters: Stephanie (geboren 26 juni 1943) en Shelley (geboren op 4 juli 1948). In september 1965 viel de vakbond uit elkaar.
Voor de vierde keer trouwde Joan met filmcriticus David Wilde. Dit evenement vond plaats op 14 februari 1978 in White Plains, New York. Ze waren samen tot de dood van Bennett op 7 december 1990. De actrice stierf aan hartfalen in haar huis in Scarsdale, New York. Ze werd begraven op Pleasant View Cemetery in Lyme, Connecticut.
