Het werpen op grote afstand met een glijdende dobber wordt gebruikt als vistechniek in gevallen waar er geen mogelijkheid is om vis te lokken in de buurt van de kust. Bij dit soort vissen kan de standaarduitrusting zijn bereik niet bieden. Daarom lossen geschikte lange werphengels met een drijver dit probleem met succes op.
Lang werpen met een glijdende dobber wordt vaak gebruikt voor het vangen van grote vissen die een vloeiende lijnafloop vereisen. In dit geval is de volgende uitrusting vereist: een lijn met een haak, een stop, een vislijn, een lading, een dobber, een haspel en een hengel. Houd er rekening mee dat de werpafstand en daarmee de optimale visprestatie sterk wordt beïnvloed door het gewicht van de hengel en de tuigage.
Bovendien hebben glijdende drijvers aanzienlijke verschillen met traditionele tegenhangers, wat zich uit in hun grotere lengte (tot veertig centimeter) en torpedo-achtige vorm. Hierdoor blijft hij op grote afstand zichtbaar voor de visser en onzichtbaar voor de vis. Bovendien heeft de langwerpige vorm van de glijdende drijver de nodige aerodynamische eigenschappen bij het vliegen over grote afstanden (tot tachtig meter).
Kenmerken van de rig
Correct geselecteerde uitrusting zal vissen tot een prachtig tijdverdrijf maken, dat gepaard gaat met een behoorlijke vangst.
De selectie van gewichten moet worden geleid door de aanwezigheid van een stroom. In kalm water verdient het de voorkeur om één zinklood te gebruiken en bij snelle stroming in een reservoir moet een reeks gewichten worden gebruikt, afwisselend gerangschikt op een manier om het gewicht in de richting van de haak te verminderen. Het belangrijkste zinklood aan de bovenkant is een stop, daar bovenop moet demping in de vorm van een polymeer- of rubberen buis worden gebruikt.
De lijnkeuze is direct afhankelijk van de lengte van de worp en het type vis. Het is belangrijk om te onthouden dat het grootste deel van de lijn dikker moet zijn dan de lijn. En door het lichaam van de vlotter moet deze door een apart kanaal (met een sterke stroom) of door een draadoog worden gestoken. De aanbevolen lijndikte voor wedstrijdvissen is 0,18-0,20 mm in diameter.
Het gebruik van de wartel wordt bepaald door het vermijden van lijnverdraaiing die optreedt als gevolg van snelle rotatie van de wartel. De grootte van de wartel mag de effectiviteit van het aas niet beïnvloeden, dus het is beter om kleine versies ervan te gebruiken.
De selectie van haspels beïnvloedt de kwaliteit en snelheid van het draaien van de rig, die is bevestigd met metalen haken met elastische banden. De vislijn met gewichten wordt op de haspel gewikkeld, waaraan de haak wordt bevestigd. En een haak met een elastische band, die in de wartel is geschroefd, houdt de hele uitrusting vast, waarvan de kenmerken op de zijkant van de haspel zijn gemarkeerd.
Door de selectie van stops kunt u de vlotter optimaal op de lijn fixeren bij het neerlaten van de rig. De stop moet gemakkelijk door de ringen van de hengel gaan en de lijn stevig vasthouden, en ook duidelijk de mate van loslaten van de tuigage registreren. Stoppen zijn in de regel gemaakt van rubber of sterke draden.
Selectie van een hengel voor het werpen van lange afstanden impliceert een lengte van 3,6 m tot 4,5 m. De belangrijkste eigenschappen van een hengel zijn de sterkte en het lichte gewicht. En structureel moet de stang uit 4-6 delen met knieën bestaan, die voldoende stijfheid behouden op alle delen behalve de buigtop. Het handvat moet gemaakt zijn van een poreus materiaal (rubber of kurk).
Bij de keuze van de haspel moet rekening worden gehouden met een compacte, uitpuilende haspel en een lichte, langwerpige spoel. Idealiter kan de 'Match'-haspel worden gebruikt om dunne lijnen op te vangen. Hier is het belangrijk om de meest optimale optie te kiezen die past bij de soepele loop en het lage gewicht van het product, wat afhankelijk is van het aantal lagers dat erin wordt gebruikt.
Bij de keuze van drijvers moet rekening worden gehouden met de werpafstand en de waterstroom. De optie van hun toepassing hangt hiervan af: met één bevestigingspunt of een volledig vaste vlotter. Bovendien moet het vissen op verschillende werpafstanden vergezeld gaan van dobbers met vervangbare antennes die hun grootte aanpassen.
Dobberuitrusting verzamelen
Succesvol vissen hangt af van de juiste verzameling van dobberuitrusting. Het belangrijkste onderdeel van de hengeluitrusting is het zinklood. Glijdende rigs omvatten het gebruik van gewichten op korte afstand van de lijn, terwijl de vaste versie dichter bij de dobber moet worden geplaatst.
Het wordt aanbevolen om metalen schoten van verschillende vormen als zinkers te gebruiken. En het gewicht van het zinklood moet overeenkomen met de diameter van de gebruikte lijn. Shots van verschillende afmetingen moeten van boven naar beneden worden geplaatst in volgorde van afnemend gewicht, omdat het zwaarste deel van het lood de rig naar de bodem zal duwen en kleine fragmenten van het lood zullen fungeren als stabilisator voor de lijn met haken.
De lijn wordt met speciale karabijnhaken aan de lijn vastgemaakt. En het voorkomen van het in de knoop raken van de lijn tijdens het lange werpen wordt uitgevoerd door beschermende clips die de haken vastzetten met aas. De “cross-lock” sluiting is bevestigd op een 75 cm lange lijn, daarboven wordt een clip bevestigd en dan volgt een kraal. Vervolgens wordt de krimphuls bevestigd, waarop de volgende hiel wordt geïnstalleerd. De volgende stap is om de lijn door het oog van de wartel te halen en door de laatste kraal te halen. De vrije rand van de vislijn is bevestigd met een extra wartel en een riem van 60 cm lang met een haak aan het uiteinde is bevestigd aan het oog op de eerste wartel.
Een dobber kiezen om ver te werpen
Een torpedovormige drijver voor het werpen over lange afstanden bestaat structureel uit een pijlvormig fragment (20-50 cm) en een verdikt deel (2-10 cm). Het vaste type glijdende drijvers moeten minimaal drie gram wegen en zijn voorzien van een kunststof of metalen kiel en een verdikte antenne.
Een belangrijk detail bij het vissen met een lange worp met een glijdende dobber is het zinken van de lijn bij het vissen in een vijver met een rustige waterstroom.
Vergeleken met traditionele modellen hebben glijdende drijvers een aantal belangrijke voordelen, namelijk:
- een kleine lading aan de lijn zal niet zichtbaar zijn voor vissen, wat alleen mogelijk is bij gebruik van een verzonden dobber;
- de mogelijkheid om onder bepaalde omstandigheden te vissen achter de rand van het riet, waar grote vissoorten voorkomen;
- redelijk snel wisselen van drijver en zinkers;
- verhoogde gevoeligheid van vissen bijten;
- nauwkeurig en over lange afstand werpen van vistuig met een vast zwaartepunt;
- minimale kans op windinvloed op lijnoverstromingen;
- de zinklood zorgt ervoor dat het aas veilig op de bodem van het reservoir kan liggen.
De belangrijke nadelen van dit type vissen zijn onder meer een afname van de nauwkeurigheid en werpafstand bij harde wind, evenals bij het "vasthouden" van de dobber, die in de regel zinkt.
Glijdende drijvers voor langwerpig werpen worden gepresenteerd in drie ontwerpversies (met één nok, met twee nokken en met een axiaal gat in het midden) en in drie versies (langwerpig, ovaal en rond). De keuze van het ontwerp en de vorm van de glijdende dobber is afhankelijk van de beoogde visomstandigheden (wind, stroming, tuigage en werpafstand).
Lange werptechniek
Bij het werpen van een lange afstand met een glijdende dobber dient u zich te laten leiden door dezelfde vistechniek als bij het gebruik van een spinhengel. In dit geval moet het gewicht van de zinkers ongeveer een kwart van het gewicht van het tuig zijn en moet het grootste deel van de massa op de vlotter liggen. Tegelijkertijd wordt voldaan aan de voorwaarden voor een succesvolle casting, met uitzondering van de overlapping van uitrusting.
Een afstand van één meter van de punt van de hengel tot de glijdende dobber komt overeen met de optimale bereidheid van de visser om ver te werpen. Het is noodzakelijk om de omringende ruimte te controleren op de afwezigheid van interferentie met de zwaai en vlucht van de uitrusting. Tijdens de vlucht moet het tuig na het werpen met de vingers blijven plakken. En nadat de vlotter in het water is gekomen, sluit de boeg op de spoel en begint de lijn te zinken met de rand van de staaf.
Vervolgens moet de boeg worden geopend door de lijn los te laten. Het vlotterelement moet tegen de stop aanliggen met een duidelijke bevestiging van de vlotter op het wateroppervlak. Na het werpen is het noodzakelijk om de hengel op een speciale standaard te versterken, zodat de bovenkant zich het dichtst bij de waterkant bevindt. Door te zorgen voor maximale lijnspanning wordt de beste beetgevoeligheid gegarandeerd.
