Er zijn veel manieren om een vreemde taal te leren. Maar als er geen geld is, geen tijd voor dure leraren en cursussen op buitenlandse scholen, en de wil om te leren aanwezig is, zoeken mensen andere wegen. Een daarvan is Engels leren van videomateriaal: films, tekenfilms en tv-programma's. Verdient zo'n niet-standaard manier van aandacht en tijd in principe?
Het theoretische aspect van het leren van Engels uit films en tekenfilms
Theoretisch gesproken kan iemand, die zijn vrije tijd alleen besteedt aan het kijken naar een film in een vreemde taal, een gemiddeld niveau van taalvaardigheid bereiken. Natuurlijk betekent dit soort "studie" niet een volledige onwetendheid over onderwerpen als een notitieboekje en een pen - er is altijd een behoefte om onbekende woorden en uitdrukkingen op te schrijven.
Het is ook vermeldenswaard dat er verschillende stadia van het leren van talen zijn op basis van videomateriaal:
1) Het gemakkelijkst is de audiotrack in de moedertaal en de ondertitels in het Engels. Tijdens deze periode begint de basiswoordenschat zich te vormen, worden de basisprincipes van de syntaxis onder de knie.
2) Tussenfase - Engelse audiotrack en Engelse ondertitels. In dit stadium wordt niet alleen de woordenschat geconsolideerd, maar ook de uitspraak.
3) Gebrek aan ondertitels in de Engelse audiotrack. Deze fase kan de laatste worden genoemd. Als een student echter niet meer dan 15% van de gesproken tekst in het videomateriaal kan verstaan, moet hij nadenken of hij al vroeg naar dit stadium is overgestapt.
Een onderscheidend kenmerk van het leren van een taal met behulp van video kan het feit worden genoemd dat woorden veel sneller worden geabsorbeerd en onthouden dan met eenvoudig herschrijven uit een woordenboek - het grafische aspect helpt om een associatie te creëren die elke keer in de geest zal opduiken je moet een bepaald woord of een bepaalde uitdrukking onthouden…
Het praktische aspect van Engels leren door films en tv-programma's te kijken
Als je erover nadenkt of je Engels kunt leren door alleen maar tekenfilms of films te kijken, dan rijzen er veel vragen over de 'kwaliteit' van dergelijk leren.
De eerste, en de meest fundamentele, is de vraag hoe de grammatica van de doeltaal moet worden geassimileerd. Natuurlijk zijn er voorbeelden van mensen die de grammaticale basis van de taal alleen konden absorberen tijdens het kijken naar tv-series, maar deze mensen zijn zeldzame uitzonderingen. En in de meeste gevallen hadden dergelijke studenten minimale kennis van de structuur van de taal van school of de ervaring met het leren van een andere vreemde taal, dus het begrijpen van de syntaxis en grammatica was gemakkelijk voor hen.
Het tweede belangrijke aspect is dat het leren van een vreemde taal oefening vereist. Een taal wordt geleerd om die te spreken, en niet alleen om boeken te lezen en tekenfilms te kijken. Daarom kan er bij gebrek aan oefening geen sprake zijn van "vaardigheid" in de taal.
Het derde aspect houdt verband met het feit dat het vocabulaire dat aanwezig is in moderne cartoons en films niet eens half voldoet aan de eisen van het vocabulaire van een modern ontwikkeld persoon: cartoons en films zullen kranten en klassieke literatuur niet vervangen.
Ja, een persoon kan Engels leren van tv-programma's en films, maar deze taalvaardigheid zal onvolledig en zeer middelmatig zijn - goede kennis van straattaal en alledaagse woordenschat zal worden gecombineerd met onwetendheid over complexe uitdrukkingen, termen en taalmiddelen die worden gebruikt in literatuur en journalistiek zal een student die Engels heeft gestudeerd uit tv-programma's en films, stomverbaasd zijn wanneer hij probeert 'te praten zonder na te denken'.
Daarom kunnen we concluderen dat het leren van een vreemde taal uit video je in staat zal stellen om alleen de dagelijkse woordenschat onder de knie te krijgen en mogelijk uitstekend "alledaags" Engels te bereiken, maar toch moet het kijken naar tv-series en video's in een vreemde taal een van de elementen worden van een compleet taalleerprogramma.
