Met de lichte hand van journalisten wordt Alexandra Nikolaevna Pakhmutova "de vrouw die wordt gezongen" en "de dochter van de USSR" genoemd. Haar werken kunnen echt worden gebruikt om de geschiedenis van ons land te bestuderen. En "Het belangrijkste, jongens, is niet oud van hart te worden" is een lied dat het lot werd van het kleine meisje Ali uit Beketovka, die in de verre jaren '30 van de buitenwijken naar het centrum van Stalingrad reisde naar een muziekschool.. op een kar.
Qua uiterlijk kon een ongelooflijk fragiele kleine vrouw en een getalenteerde componist Alexandra Nikolaevna Pakhmutova een grote plaats innemen in het leven van een enorm land en werd een symbool van Sovjet-creativiteit. Ze heeft zowel gelukkige als moeilijke jaren meegemaakt, maar heeft uitsluitend muziek gediend en blijft dienen. Experts zeggen dat het lot van een populair lied op drie tot vijf jaar wordt geschat. Pakhmutova's liedjes worden al tientallen jaren gezongen. Ze zijn niet voorbestemd om oud te worden, ondanks de wisseling van generaties, landen en tijdperken.
Alexandra Nikolaevna ontmoette haar toekomstige echtgenoot, de beroemde songwriter Nikolai Dobronravov in 1956. In de 9e studio van de kinderuitzending van de All-Union Radio moest een kinderliedje worden opgenomen over de zomervakantie "Motorboot", dat de componist en dichter moesten componeren voor de wedstrijd. Sindsdien voeren ze, zoals velen grappen, samen op deze boot langs de golven van het leven. Al meer dan zes decennia ervaren echtgenoten vreugde en verdriet, en zijn erin geslaagd gevoelens vol tederheid en respect voor elkaar te behouden.
Pakhmutova zegt: “We hebben geen speciaal recept voor gezinsgeluk. We proberen gewoon niet principieel te zijn en geen fouten te maken in kleinigheden." Iedereen om hen heen zegt dat het ideale "lang spelende" getrouwde stel "hun hele leven één stuk heeft geschreven - een symfonie van het gezinsleven": de vrouw is gevuld met muziek, de man is bezaaid met poëzie. Alechka en Kolechka - zo noemen ze elkaar vanaf hun jeugd tot op de dag van vandaag. En de kwintessens van hun relatie zit in het lied: "We kunnen niet zonder elkaar leven."
De echtgenoten hebben nooit hun eigen of geadopteerde kinderen gehad. Dit onderwerp is door beiden gesloten voor alle interviewers, publicisten en biografen. Maar het komt zelfs nooit bij iemand op om dit aspect van het persoonlijke leven van het paar te bespreken, omdat ze besloten het te beschermen tegen de onnodige blikken van vreemden. Alexandra Nikolaevna en haar man realiseren hun enorme ouderlijke potentieel in creativiteit, bovendien "honderd procent" met wraak. Dit zijn teksten en muziek van meer dan 400 liedjes die zijn gecomponeerd door oorlogskinderen - Kolya Dobronravov, een inwoner van Leningrad en een meisje uit Stalingrad Alya Pakhmutova. En het enorme creatieve werk van de beroemde componist en dichter met kinderkoor en orkestgroepen, jonge getalenteerde solisten. De echtgenoten zijn zeer attent op veelbelovende kinderen, ze zorgen altijd voor jonge muzikanten en zangers. Daarom werden ze voor velen van hen tweede ouders.
De beroemde creatieve alliantie en het echtpaar - Alexander Pakhmutov en Nikolai Dobronravov - hebben een gezin en staan op hetzelfde niveau als hun carrière. Door zichzelf tot taak te stellen op zoek te gaan naar talenten en hen te helpen hun carrière in de kunst te beginnen, begrijpen ze duidelijk dat kinderen die "onder de vleugels" worden genomen, verdere training en creatieve ontwikkeling nodig hebben. Het grootste project van de componist is het liefdadigheidsfestivalprogramma White Steamer. Een grootschalig sociaal project ondersteunt muzikaal begaafde kinderen met een moeilijk lot in de leeftijd van 5 tot 18 jaar, biedt de mogelijkheid om een professionele muzikale opleiding te volgen, bevordert de rehabilitatie van kinderen met een handicap door middel van kunst. Tot aan zijn dood hielp hun vriend, acteur Sergei Yursky, Pakhmutova en Dobronravov hierbij.
Elke zomer wordt gedurende 3 weken een schip dat over de rivier vaart een thuis voor de projectdeelnemers. Het resultaat van de vocale school is een galaconcert aan het einde van elke reis van de Witte Stoomboot. De beroemde maestro Valery Gergiev, docenten van de Academie voor Koorkunst genoemd naar V. I. VS Popov. Acteerlessen worden gegeven door de geëerde artiest van Rusland en artistiek directeur van het theater in het zuidwesten, Oleg Leushin. De solisten Nikolai Didenko en Sergei Radchenko van het Bolshoi Theater, evenals de Quatro-zanggroep en andere populaire groepen, helpen kinderen de subtiliteiten van solozang te leren.
De geografie van het liefdadigheidsproject, waaraan al meer dan 800 kinderen hebben deelgenomen, strekt zich uit van het Verre Oosten tot de regio Kaliningrad. Afgestudeerden van de "White Steamer" betreden de toonaangevende muzikale onderwijsinstellingen in Rusland en in het buitenland. Een van de deelnemers aan de wedstrijd, Ilya Litvinov, trad op in de show "Voice. Kinderen "op Channel One, werden acteur in het theater van Moskou en hebben al een van de hoofdrollen gespeeld in" The Ballad of the Little Heart ". In sociale netwerken vertelde de jongeman hoe hij enkele jaren geleden in de Vostochny-kosmodrome deelnam aan het filmen van de video voor het nummer van Pakhmutova en Dobronravov "Je weet wat voor soort man hij was". Het uitvoeren van het project in aanwezigheid van de auteurs was erg spannend en verantwoordelijk. Stel je de vreugde voor van de aspirant-zanger toen hij de mening hoorde van Pakhmutova, die bevriend was met de eerste kosmonaut. “Ik had niet verwacht dat Alexandra Nikolajevna tranen in haar ogen zou krijgen en dat ze zoveel warme woorden zou zeggen. Ze zei dat als Gagarin nog leefde, hij het leuk zou vinden, 'merkte hij op.
Pakhmutova ondersteunt artiesten in het Blue Bird-televisieproject. In een speciale editie van het programma "Children of Russia - Children of Donbass" traden jonge zangers op onder begeleiding van de maker van de muziek die ze uitvoerden.
Een kleine vrouw met zo'n groot zangtalent slaagde er ooit, onbewust, in om het kleine meisje te helpen van het complex af te komen. Dit is wat Elena Klopova op sociale netwerken zei: "Mijn jeugd is een muziekschool, concerten, rondleidingen. Ik ben nooit een lang meisje geweest, vooral er was niemand. Daarom nam ze in het koor een plaats helemaal links, op de eerste rij (meestal hangen de kleintjes daar). Het begin van het belangrijke concert, waarin we worden gefilmd. Ze arrangeren het koor en ik begrijp dat de kleine helemaal niet zichtbaar zal zijn - de plaats voor mij wordt eervol ingenomen door de piano. Ik denk, wat voor lot heb ik als dit … Applaus, Alexandra Pakhmutova komt het podium op. En er is geen limiet aan mijn verbazing - we zijn van dezelfde lengte! Nou, toen ze aan het instrument was gaan zitten, kalmeerde ze me nog meer. En toen de muziek klonk en ik zag hoe ze speelde, leek het me dat ik het beste zong))). Sindsdien zijn er vele jaren verstreken, ik ben volwassener geworden en ben mijn ouders erg dankbaar dat ik ben wie ik ben."
Velen van degenen die hun weg naar professionele zang begonnen in het Grote Kinderkoor van de All-Union Radio en Centrale Televisie, zijn allang volwassen en zijn artiesten, muziek- en zangleraren geworden. En ook de ouders van de kinderen die ze meebrachten om te studeren aan de Viktor Popov Choir Academy. Pakhmutova vult voortdurend het repertoire van deze groep aan. Onder de volledig nieuwe is een lied voor kinderen genaamd "Primer".
Onder het beschermheerschap van de componist zitten studenten van muziekscholen uit het kleine thuisland van Alexandra Nikolaevna - "strijkers", "kopers" en "drummers" die aan de lessenaars van het Volgograd Children's Symphony Orchestra zitten. Elk bezoek aan haar geboorteplaats wijdt ze aan het werken met jonge collega's. De orkestpartituren van hun nieuwe liedjes, die bijna nergens meer te horen zijn, zijn een recent geschenk voor deze groep geworden: het lichte, vrolijke kinderliedje "Auf-tact", evenals de compositie "Volga-freeman", gewijd aan het geboorteland, dat de auteur toevertrouwt om uit te voeren aan volwassen artiesten van Volgograd Philharmonic.
Pakhmutova heeft een landgenote en onder de jonge vocalisten die haar liedjes uitvoeren is Alexandra Golovchenko, die in 2007 Rusland vertegenwoordigde op het Junior Eurovisie Songfestival. Voordat ze naar Nederland ging, bezocht Sasha, die aan dezelfde muziekschool studeerde als Alya Pakhmutova, de beroemde componist voor een auditie. Alexandra Nikolaevna gaf niet alleen afscheidswoorden aan de jonge kunstenaar, maar presenteerde ook het lied "Als je gewond bent", dat ze schreef aan de poëzie van de dichter Utkin, toen ze, net als haar naamgenoot, slechts 11 jaar oud was. Het repertoire van de daaropvolgende uitvoeringen van Katya Ryabova, een deelnemer aan het Junior Eurovisie Songfestival 2009, dat de 2e plaats behaalde, omvatte Pakhmutova's nummer "Request".
Ik moet zeggen dat Pakhmutova de huidige commercialisering van de muziekindustrie niet accepteert. Ze reageert nooit op verzoeken om een van haar liedjes te verkopen: "Hoe kunnen we zitten, praten en ik zeg:" Betalen "!? Ik kan het me niet eens voorstellen. Ik handel niet in inspiratie. Meestal geef ik het gewoon." En wanneer haar wordt gevraagd naar inkomsten en royalty's, antwoordt ze dat het voor haar voldoende is dat ze van de Russische auteursgemeenschap ontvangt voor liedjes die klinken op televisie, op de radio, in de herhaling van jonge artiesten: "Plus inhoudingen uit het buitenland zijn een goede verhoging van het pensioen".
Men kan niet anders dan aandacht schenken aan het feit dat veel muzikanten en zangers gezamenlijke foto's met de beroemde componist hebben, vaak niet op het podium of achter de schermen, maar bij Pakhmutova's huis. De lokale bevolking ziet amper mensen met boeketten en glimlacht: "Ik veronderstel tegen Alexandra Nikolaevna?" In een ruim, gezellig appartement aan de Komsomolsky Prospekt zijn er hoge plafonds, antieke parketvloeren, bescheiden meubels … In een kleine hal staat een rek gevuld met nestelende poppen, dozen en andere souvenirs uit het hele land. En overal - boekenplanken van vloer tot plafond. Er is een schrijftafel bij het raam, een vleugel in het midden van de woonkamer.
Zonder officieelheid en dubbelzinnigheid verwelkomt een volledig huiselijke Pakhmutova de gasten hartelijk, schenkt ze thee en nodigt ze uit voor het instrument. Het werk vordert, de tijd verstrijkt onmerkbaar en het lijkt niet moeilijk om de muzikaal-expressieve semantiek van de componist te begrijpen. En alles blijkt gemakkelijk en eenvoudig te zijn. Maar het is bekend hoe streng Alexandra Nikolaevna is voor de uitvoerders van haar liedjes, aangezien ze opmerkingen maakt "over de Hamburgse partituur", zonder rekening te houden met de leeftijd en regalia van de muzikanten. Maar alles is puur to the point en buitengewoon welwillend. Er zijn geen stelregels of opbouw van een erkende autoriteit in muziek, noch arrogantie en arrogantie die inherent zijn aan de sterren van het moderne toneel. Dit is waarschijnlijk de reden waarom de huidige generatie de 90-jarige leeftijd van de eigenaren van dit gastvrije huis niet voelt.
Het sterrenpaar (zowel creatief als familie) wordt in jeugdjargon gewoon "Mega-people" genoemd. Communiceren op sociale netwerken, niemand beschouwt Pakhmutova met haar muziek als verouderd of uit de mode. Degenen die haar minstens één keer hebben ontmoet, zeggen - "een zonnige vrouw", een intelligente en vrolijke gesprekspartner - ze is zo boeiend met haar oprechtheid, oprechtheid, gemak en eenvoud in communicatie, het vermogen om contact te vinden. Een persoon met een grote liefde voor het leven met zijn vriendelijke talent schenkt iedereen die dichtbij is.
Op een van de verjaardagen van een vooraanstaande Russische componist, V. V. Poetin. Zoals gebruikelijk bij deze gelegenheid heeft de president van het land zijn bereidheid getoond om aan elk verzoek of wens van de laureaat van twee staatsprijzen, Held van Socialistische Arbeid, Ereburger van Moskou, te voldoen. Stel je de verbazing voor van de aanwezigen toen Pakhmutova, in plaats van te praten over eventuele voorkeuren of een woord te zeggen voor haar geliefde neven, haar schouders ophaalde: "We hebben alles wat je nodig hebt". Het zou niet nodig zijn om een presidentieel pensioen of een nieuw appartement te vragen, en geen zorgen te kennen. Maar voor Pakhmutova is "alles" niet herenhuizen, bankrekeningen, talrijke bedienden en partijen van de seculiere elite, maar arbeid. En de erkenning van mensen als prijs voor hun werk. En ook - de realisatie van het talent dat van bovenaf wordt gegeven.
Ondanks haar eerbiedwaardige leeftijd reduceert Alexandra Nikolaevna haar leven en muzikaal tempo con anima niet. Ze verschijnt regelmatig op het podium in het formaat "aan de piano - de auteur", is in het proces van continue creativiteit van verschillende genres. Het jaar van het 90-jarig jubileum van de Russische componist, People's Artist of the USSR en Honored Artist of the RSFSR wordt gekenmerkt door het feit dat het Alexandra Pakhmutova-plein in haar thuisland werd gecreëerd. De groene zone is aangelegd in het centrum van Volgograd, op de rechterhelling van de uiterwaarden van de Tsaritsa-rivier, in de afdaling naar het Tsaritsyno-park. In totaal worden hier 284 grote bomen en 1463 struiken geplant. De treden zijn bekleed met zwart-witte straatstenen in de vorm van pianotoetsen.
Op 20 februari 1976 hebben het Instituut voor Theoretische Astronomie van de Russische Academie van Wetenschappen en het Centrum voor Kleine Planeten van het Observatorium van Cincinnati (VS) getuigd dat de kleine planeet nr. 1889 tussen Mars en Jupiter, ontdekt door Sovjet-astronomen en een integrale deel van het zonnestelsel, heet Alexandra Pakhmutova. Maar op 9 november 1929 lichtte een echte ster aan de Russische muzikale horizon op en straalt tot op de dag van vandaag het licht van haar talent uit. En in de verre jaren '30 ging ze van de buitenwijken naar het centrum van Stalingrad naar een muziekschool … op een kar.
