Thomas Curtiss is een Amerikaanse filmmaker, theater- en filmcriticus. Geboren 22 juni 1915, overleden 17 juli 2000 op 85-jarige leeftijd. Hij werd beroemd door zijn staatsseksuele relatie met Klaus Mann, een Amerikaanse schrijver en dissident van Duitse afkomst, broer van de Duitse actrice en schrijfster Erica Julia Hedwig Mann.
Biografie
Thomas Curtiss werd geboren op 22 juni 1915 in de VS, in de stad New York. Vader - Roy A. Curtiss, moeder - Ethel Quinn.
Opgeleid aan de privédagschool Bovee School of Boys, gevestigd in New York, in de Upper East Side. Tijdens zijn schooljaren was hij bevriend met Louis Auchincloss, de toekomstige Amerikaanse advocaat, romanschrijver, historicus en publicist.
Later werd hij overgeplaatst naar Browning School, een onafhankelijke jongensschool in New York, waar hij in 1933 met succes afstudeerde.
In de jaren '30 werd hij door zijn ouders naar Europa gestuurd om theater en film te studeren in Wenen en Moskou. In Moskou was hij een van de persoonlijke studenten van Sergei Eisenstein.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende Curtiss in het 7th New York Regiment. In 1944 werd hij overgeplaatst naar het Supreme Headquarters van de Allied Expeditionary Force in Europa, en als onderdeel van de 8th US Air Force hielp hij bij het vastleggen van de geheime filmfoto's van de Luftwaffe en deze over te dragen aan de geallieerden.
In 1968 werd hij door generaal Charles de Gaulle persoonlijk onderscheiden met de Orde van het Legioen van Eer voor de prestatie die verband hield met de verovering van film- en fotografisch materiaal van de Luftwaffe.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog vestigde Curtiss zich in Parijs. Hij dineerde regelmatig in de beste Parijse restaurants, waarvan er één aan het menu een gerecht toevoegde met de naam Curtiss, "oeufs a la Tom Curtiss" (roerei a la Tom Curtiss).
Hij woonde in een gebouw dat werd bewoond door het beste Parijse restaurant La Tour D`Argent. Hij dineerde vaak met Marlene Dietrich en Paulette Goddard en nodigde graag zijn redactie uit. De restauranteigenaar Claude Terrey beschouwde Curtiss als een lid van zijn familie. Thomas heeft altijd zijn persoonlijke tafel toegewezen gekregen met uitzicht op de Seine en de Notre Dame.
Curtiss werd een succesvol theater- en filmcriticus. Sinds de jaren zestig worden zijn artikelen met plezier gepubliceerd in de New York Herald Tribune, The New York Times en de Variety. Vervolgens, in 1964, begon hij te publiceren in de International Herald Tribune, nadat hij er meer dan 40 jaar in had gewerkt. Hiermee verdiende Curtiss met succes de kost tot aan zijn pensionering in 1980. Maar zelfs na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd bleef hij publiceren in de International Herald Tribune.
Curtiss was een vaste klant op het filmfestival van Cannes en op alle theaterfestivals van Dublin tot Rome.
Thomas stierf op 17 juli 2000 in Poissy, Frankrijk.
Priveleven
In de zomer van 1937, toen hij voor zaken in het Hongaarse Boedapest was, ontmoette Thomas de schrijver Klaus Mann, die 9 jaar ouder was dan Curtiss. Later beschreef Mann de ontmoeting in zijn dagboek: "In de avond ontmoette ik de kleine Curtiss - een schattig, beledigd en arrogant kind." Vervolgens beschreef Mann zijn indrukken van Thomas anders: "Thomas is een hysterisch, verdrietig, intelligent, zachtaardig en sensueel persoon met een buitengewone glimlach, ogen, lippen, uitdrukkingen en stem."
In zijn memoires noemt Mann zijn vriend "dear Curtiss" of zijn eigen bijnaam "Tomsk".
Klaus Mann's zelfmoordroman "Gebarsten Venster" (Vergittertes Fenster), die losjes de omstandigheden van de dood van koning Ludig II van Beieren beschrijft en voor het eerst gepubliceerd in Nederland in 1937, was opgedragen aan Thomas Curtiss.
Ten tijde van de kennismaking van Mann en Curtiss was de Duitse schrijver in zijn thuisland al beroemd geworden vanwege homoseksuele relaties, waarvoor hij door het nazi-regime het Duitse staatsburgerschap werd ontnomen en naar de Verenigde Staten werd verbannen.
Curtiss en Mann ontmoetten elkaar voor een vrij korte tijd, reisden samen door Europa, maar begin 1938 moesten ze voor enkele maanden uit elkaar. In 1940 verlaat "Tomsk" Mann eindelijk.
Mann kampte de rest van zijn leven met financiële problemen en verslaving aan opiaten. Curtiss ontmoette zijn romantische partner na de jaren 40 niet meer.
Vervolgens opende de Amerikaanse FBI een strafrechtelijke procedure tegen Manns seksuele gedrag als onderdeel van het toezicht op Duitse emigranten die tijdens de Tweede Wereldoorlog naar de Verenigde Staten kwamen. Curtiss moest in deze zaak worden ondervraagd.
Maar ondanks alles bleef Mann een "grote liefde" in het leven van Curtiss.
creatie
In 1954-1955 speelde hij in de tv-serie "Sherlock Holmes" in een cameo-rol. In de aftiteling werd zijn naam niet vermeld.
Thomas Curtiss heeft vele boeken geschreven. Een van zijn beroemdste boeken was de biografie van Erich von Stroheim, de beroemde Oostenrijks-Amerikaanse regisseur, acteur en producent, avant-garde filmster van de vooroorlogse cinema, die Curtiss in zijn jeugd bewonderde. Het boek werd voor het eerst gepubliceerd in 1971 in de Verenigde Staten.
The New York Times' recensie van de biografie van Stroheim was meer dan positief, hoewel het veel van de tekortkomingen van het werk opmerkte.
Curtiss werd beroemd als een geestige verteller met een geweldig geheugen, die alles wist over de geschiedenis van het theater en iedereen in de internationale arena. Hij was de enige theatercriticus in Europa die zo'n breed scala aan interesses besloeg en een uitstekende kennis had van theatrale interesses.
In 1960 was hij de inleiding tot The Magic Mirror van geselecteerde theaterwerken.
Thomas Curtiss speelde ook in de documentaire The Man You Loved and Hated, over het leven van Stroheim.
Begin jaren 70 schreef hij het scenario voor John Frankenheimer's Ice Comet (1973). Dit Amerikaanse drama was het laatste werk voor Robert Ryan en Frederick March om de hoofdrollen te vertolken. Ook werd de foto beroemd vanwege de duur (239 minuten) en het feit dat het de eerste film werd met twee pauzes.
In 1985 speelde hij in de Amerikaanse tv-serie American Masters, gewijd aan de biografieën van Amerikaanse kunstenaars, acteurs en schrijvers die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan het culturele leven van het land.
In 1990 speelde hij in de film Preston Sturges: The Rise and Fall of the American Dreamer.
In 1997 verscheen Curtiss' boek The Smart Set: Jordan Jean Nathan and H. L. Menken.
