Het moderne assortiment lelies spreekt tot de verbeelding van elke, zelfs een ervaren kweker. Aangekomen in de winkel verdwaal je in het assortiment van deze beauty. En soms is het moeilijk te begrijpen tussen de nieuwe interspecifieke hybriden. Op welke groep lelies moet je letten en je keuze maken?
In het afgelopen decennium hebben buitenlandse veredelaars zoveel variëteiten gecreëerd die schoonheid en delicaat aroma combineren, en vooral winterhardheid, wat uiterst belangrijk is voor regio's met koude winters.
LA hybriden zijn kruisingen tussen (Longiflorum) langbloemige en (Aziaten) Aziatische lelies. Dit is een van de meest populaire groepen onder "kassen" - bloementelers en lelieliefhebbers. LA-hybriden zijn een uitstekende groep om te snijden. Het valt op door zijn ongelooflijke kleurschakeringen, van wit tot kastanjebruin met meerdere kleurovergangen.
Hun bloemen zijn kleiner dan die van oosterse lelies. Maar de textuur van de bloembladen is sterker, ze vallen niet af tijdens transport, zoals bij Aziatische hybriden. De knoppen worden verzameld in compacte bloeiwijzen en de bloemen zijn naar boven gericht. De stelen zijn veel sterker, maar iets korter, hoewel er ook hoge variëteiten in de groep zijn. Veel soorten hebben een subtiel delicaat aroma. LA-hybriden worden in de herfst in september of in de lente, in april-mei, in bloembedden geplant. Ze overwinteren goed en veroorzaken zelden onnodige zorg. Ze geven de voorkeur aan zonnige of licht beschaduwde plekken, met neutrale of lichtzure grond.
LO hybriden zijn kruisingen tussen (Longiflorum) langbloemige en oosterse (Oosterse) lelies. Van langbloemige lelies erfden ze lange sierlijke pijpbloemen, naar de zijkanten gericht op hoge stelen. Van "oriëntalisten" - een verbazingwekkende tonale oplossing van de textuur van de bloembladen.
Lelies van deze groep geven een goede snit en zijn zeer effectief in bloembedden. Ze verdragen onze koude winters goed, maar houden niet van te hoge luchtvochtigheid in de herfst en lente. Bollen kunnen worden opgelicht. Daarom bedekken ervaren bloementelers de grond bovendien met geplante lelies met een film, dakbedekking en stukjes leisteen.
OT-hybriden, variëteiten verkregen door kruising van (Oosterse) Oosterse lelies en (Trompetten) buislelies. Deze groep is de hoogste en meest resistente van de hybriden. Planten dragen zeer grote, tot 20 cm, bloemschalen op sterke, stevige stelen, naar boven of opzij gericht en hebben een delicaat aroma, niet zo opdringerig als bij oosterse lelies.
OT-hybriden zijn niet bang voor regenachtig weer, verdragen koude winters goed zonder extra beschutting en worden minder ziek. Ze worden met succes gekweekt door bloementelers in de regio Moskou en zelfs in de Oeral.
De teelttechniek is vergelijkbaar met Aziatische hybriden en LA hybriden.
OA-hybriden zijn hybriden tussen oosterse en Aziatische lelies. Dit is een nieuwe richting in de selectie van lelies, die de schoonheid van de "oosterse" hebben geërfd, en dit zijn grote bloemen, golvende randen van de bloembladen. En de winterhardheid en het kleurenpalet werden geleend van de "Aziaten". Hun keuze is nog niet groot. Maar OA-hybriden zijn een veelbelovende groep met een grote toekomst.
De meest lastige en moeilijk te kweken in gebieden met koude winters zijn de oosterse hybriden. Ze vereisen droge overwintering, kunnen niet tegen regenachtige herfst, vochtige grond. Ze houden van zonnige plaatsen, beschermd tegen de wind, en de grond moet licht zuur, gedraineerd en vruchtbaar zijn.
