Elke moderne camera, waarin handmatige opname-instellingen mogelijk zijn, heeft de mogelijkheid om de belichting te regelen. Belichting is de verhouding tussen sluitertijd en lensopening waarmee de gewenste opnamekwaliteit of het beoogde artistieke effect wordt bereikt. Hetzelfde concept omvat ook het instellen van de gewenste gevoeligheid van de film of matrix (ISO).
Belichtingsregeling is een essentiële functie van alle serieuze camera's. Ondanks de aanzienlijke ontwikkeling van automatische systemen in moderne camera's, blijft de mogelijkheid om de belichting aan te passen essentieel voor zowel professionele fotografie als geavanceerde amateurfotografie. Een automatische camera is in sommige gevallen niet in staat om de opnameomstandigheden correct in te schatten en maakt de belichting bewust onjuist. Een voorbeeld hiervan is het 's nachts fotograferen van een helder onderwerp tegen een donkere achtergrond. De door de camera geselecteerde belichting is zodanig dat een helder object zichtbaar is tegen een donkere achtergrond. Als het onderwerp zelf normaal wordt gefilmd, lijkt de achtergrond meer op een zwart vel.
Als we het over artistieke fotografie hebben, dan staat de automatisering daar gewoon machteloos. Als een fotograaf bijvoorbeeld besluit een mooie foto te maken met de nadruk op het gezicht van het model, dan moet hij de maximale diafragmagrootte instellen en een geschikte sluitertijd kiezen om het licht van het frame uit te sluiten. Deze techniek zorgt voor een prachtige bokeh met een lage scherptediepte op de achtergrond.
Als een fotograaf van plan is aanzienlijk succes te behalen en een professioneel niveau te bereiken om geld te verdienen in fotografie, dan moet je het concept van belichting goed begrijpen. Dit is het belangrijkste concept in alle fotografietechnieken. Fotografen zijn erg gevoelig voor het concept van belichting en maken hier vaak ruzie over, waarbij ze elkaars werk beoordelen.
Drie walvissen van de expositie
Voor het gemak van waarneming, Dit is een regelmatige gelijkzijdige driehoek. Figuurlijk werden punten gemarkeerd op de hoekpunten van de driehoek: diafragma, matrix (film) gevoeligheid en sluitertijd (sluitertijd). Als u de positie van slechts één van deze waarden verandert, zal het corresponderende hoekpunt van de driehoek onvermijdelijk naar een van de zijden verschuiven en zal de driehoek niet langer gelijkzijdig zijn. Dit voorbeeld laat zien dat het wijzigen van een van de parameters de hele belichtingsfoto schendt en de hele balans in de foto kan verpesten. De begrippen diafragma, sluitertijd en gevoeligheid gaan altijd samen en vereisen gezamenlijke bewerking. Dit zijn drie walvissen, zonder welke elke foto iets zinloos wordt.
Om de belichting aan te passen, is het de moeite waard om alle drie deze parameters correct in te stellen.
Wat is diafragma?
Diafragma is letterlijk de grootte van het diafragma dat wordt gebruikt bij het fotograferen met een lens. De meeste moderne lenzen hebben een variabel diafragma. De grootte van dit gat wordt aangepast met behulp van bloemblaadjes die in- en uitklappen volgens de voorkeuren van de fotograaf. Bij grote lenzen zijn de diafragmagrootte en beweging direct door de frontlens te zien.
camera.
Diafragma. Hoe hoger het getal na de letter f, hoe kleiner de gatgrootte wordt ingesteld. Een diafragma van f1.4 is een groot diafragma en f22 is een klein diafragma.
Een groot diafragma zorgt voor geringe scherptediepte en bokeh. Alleen de gebieden waarop de lens heeft scherpgesteld, zullen duidelijk zijn in de voltooide foto en andere objecten (voor en na het scherpstelpunt) zullen wazig zijn. Deze techniek wordt toegepast bij het maken van portretten en bij het fotograferen van onderwerpen. Een voorbeeld van een gloeilamp die met een groot diafragma is gemaakt, staat hieronder.
Een klein diafragma daarentegen maakt alle objecten in het beeld scherp. Deze visie werkt goed voor panorama's en landschappen.
een groot diafragma maakt het vaak mogelijk om een korte sluitertijd te gebruiken, waardoor het beeld onscherp wordt. Het gevaar schuilt hier echter in de overmatige vervaging van het kader. Bij dit soort opnamen is de neus van het model soms scherp en is het oog al wazig.
Wat is sluitertijd (sluitertijd)
De sluitertijd is de tijd waarop de sluiter open wordt gehouden. Hoe langer de sluitertijd, hoe helderder de foto, aangezien de hoeveelheid licht evenredig is met de tijd dat de sluiter opengaat. Bij lange sluitertijden wordt vaak het effect van overstraling waargenomen, d.w.z. het verschijnen van witte gebieden in de foto of overbelichting. Een voorbeeld is te zien op de onderstaande foto. Dit type defect is het moeilijkst op te lossen.
Door de juiste keuze van de sluitertijd kunt u de optimale kwaliteit van de foto verkrijgen. Hoe langer de sluitertijd, hoe groter de kans op een wazig frame, enz. schudden. Daarom,. Op deze manier schieten ze landschappen en statische composities. Bewegende onderwerpen worden opgenomen met lage sluitertijden.
Blootstelling wordt aangegeven door een regelmatig getal of verhouding. Hoe hoger het getal, hoe langer de sluitertijd. Een sluitertijd van 1/1000 is bijvoorbeeld 1/1000 van een seconde en een sluitertijd van 16 is respectievelijk 16 seconden.
… Het lijkt erop dat als het frame donker blijkt te zijn, je gewoon de sluitertijd kunt verhogen. Maar deze optie werkt niet altijd. Inderdaad, in dit geval alles. Let op onderstaand voorbeeld, waar een bewegende stoomboot wordt vastgelegd. Daarom zoeken ze in dergelijke gevallen naar de optimale verhouding tussen diafragma, waardoor de gewenste scherptediepte en sluitertijd behouden blijft. Een voorbeeld van zo'n complexe symbiose is het filmen van voetbal in een sportschool met natuurlijk licht.
Wat is gevoeligheid (ISO)
Er is nog een belangrijke oefening om onder de knie te krijgen. Het gaat over management
Dit is de derde walvis in het concept van een tentoonstellingsschilderij. Zonder de aanduiding en het begrip ervan, is de informatie onvolledig.
De meeste digitale camera's hebben een instelbare set gevoeligheidswaarden. Bijvoorbeeld ISO 100 tot 6400. Deze parameter bepaalt het vermogen van de matrix om licht te registreren.
Als je 's nachts fotografeert met een gevoeligheid van 6400, kun je dezelfde sluitertijd en diafragma gebruiken als overdag. Dienovereenkomstig zullen foto's niet wazig zijn. Het lijkt erop dat de vraag rijst waarom discussies over sluitertijd, diafragma en fotograferen met een statief in het algemeen nodig zijn. Maar. Hoe hoger de ISO, hoe korreliger de foto en de zogenaamde digitale ruis ontstaat.
Daarom proberen fotografen een gematigde verhouding tussen sluitertijd, diafragma en gevoeligheid te gebruiken, omdat overtollig hier overal is uiterst schadelijk en bederft het expositiebeeld.
Correcte belichting
Om de juiste belichting op te bouwen, moet u rekening houden met drie parameters tegelijk: sluitertijd, diafragma en lichtgevoeligheid. Zo'n foto is individueel voor elk frame. Fotografen stellen hoge eisen aan deze verhouding van waarden en het resultaat in de foto.
Het is mogelijk om de belichting voor elk frame alleen experimenteel te kiezen. Met ervaring leert de fotograaf de optimale opnamemodus praktisch met het oog te bepalen.
Fotografie van hoge kwaliteit is onmogelijk zonder een fundamenteel begrip van belichting. Om de waarneming te vereenvoudigen, heeft elke moderne digitale camera een ingebouwde belichtingsmeter. Door de door hen aanbevolen indicatoren in te stellen, kunt u veel sneller een geschikte modus vinden.
