Zangeres, actrice en publieke figuur Melina Mercury werd de Griekse vrouw genoemd die de wereld veroverde, de laatste godin van Hellas. Ze werd de eerste vrouw in Griekenland die de functie van minister van Cultuur bekleedde.
Melina Mercury wordt erkend als een van de mooiste vrouwen van de twintigste eeuw.
Het is tijd voor kindertijd en adolescentie
Maria Amalia Merkuris werd in 1920 op 18 oktober in Athene geboren. Haar grootvader was tientallen jaren lang de burgemeester van de stad.
Zijn vader was een bekende politicus, lid van de Nationaal-Socialistische Partij van Griekenland. Naast de toekomstige beroemdheid groeide haar jongere broer Spyros op in het gezin.
Sinds haar geboorte heeft het meisje meer aandacht getrokken. Ze leek helemaal niet op de welgemanierde, stille vertegenwoordigers van fatsoenlijke gezinnen.
De ouders gingen uit elkaar en Melina bleef bij haar moeder. Maria Amalia werd vaak gewelddadig en willekeurig verliefd, ze was nergens bang voor.
Het meisje slaagde erin om het certificaat alleen te krijgen dankzij de lijfwachten die haar constant waren toegewezen. Ze keken heel expressief in de ogen van de examinatoren, spelend met hun wapens.
De jonge Merkuris trouwde niet, maar sprong eruit. En het huwelijk werd niet uit liefde gesloten, maar ondanks iedereen.
De dochter informeerde haar ouders pas na haar huwelijksreis per telegram over de nieuwe status van een getrouwde vrouw. Haar uitverkorene was de rijke landeigenaar Panos Haropopos, de zoon van invloedrijke inwoners van de hoofdstad.
Dankzij een lucratief huwelijk wist Melina te overleven tijdens de bezetting van haar geboorteland door de nazi's. Haar man werd haar betrouwbare bescherming. In de kern duurde een schijnhuwelijk meer dan twee decennia. Het paar woonde echter niet lang samen.
Roeping
Mary's passie is van kinds af aan theater. Haar man bemoeide zich hier niet mee, omdat hij zelf overtuigd was van haar koppigheid.
Op haar achttiende ging ze naar de Griekse School voor Dramatische Kunst in het Nationaal Theater. De aspirant-actrice debuteerde in 1944 in de titelrol in een van zijn producties.
De eerste heldin was Lavinia in O'Neills toneelstuk 'Mourning Befits Electra'. De artiest kreeg echter echte erkenning na Blanche Dubois van Williams' Streetcar Named Desire.
Ze werd heel lang in verband gebracht met deze rol, zowel thuis als in Amerika. Sinds 1951 begonnen de uitvoeringen van het meisje op het theaterpodium in Parijs. Later speelde ze ook op Broadway.
Voor de eerste keer maakte de artiest haar filmdebuut in 1955. Ze nam het pseudoniem Melina Mercury aan. Een succesvolle start van haar filmcarrière was haar werk in Stella, een productie van Kakoyannis.
De actrice werd in 1956 in Cannes genomineerd voor de Palme d'Or. De sensatiefilm kreeg de prijs niet, grotendeels dankzij Melina zelf.
Cannes herinnerde zich nog lang de schaal waarop de Griekse delegatie liep. Ze zeggen dat Mercurius toen Sergei Yutkevich ontmoette, die een prijs ontving voor de beste regisseur van zijn "Othello".
Gezinsgeluk
Hoewel Melina de felbegeerde prijs niet ontving, bleek haar winst veel beter te zijn. Op het festival ontmoette ze Jules Dassin.
De vader van de later beroemde zanger Joe Dassin kwam uit de familie van een joodse kapper die Rusland verliet tijdens het tsaristische regime.
De Fransman werd de tweede echtgenoot van Melina. Hij was tot op het einde haar constante inspiratiebron.
De creatieve tandem is een echte vondst geworden voor de regisseur en actrice, waardoor ze beiden bekendheid hebben gekregen. Het gezamenlijke werk in de film "Never on Sunday" uit 1960 bracht wereldwijde populariteit.
Melina reïncarneerde als een Piraeus-prostituee, de echte en onverdeelde heerser en koningin van de haven. Het werk resulteerde in de Zilveren Prijs van het Cannes Festival voor Beste Actrice en Oscar voor Beste Buitenlandse Film.
Samen maakte het paar negen films en het werk is altijd succesvol geworden. In 1964 grepen de "zwarte kolonels" de macht in Griekenland. Melina moest naar Frankrijk vertrekken.
Protesten tegen de dictatuur leidden tot de ontneming van het Griekse staatsburgerschap. Melina reageerde zeer temperamentvol op de beslissing van het regeringshoofd en zei dat ze als Griek was geboren en door haar zou sterven.
De heer Pattakos, die volgens haar aan het hoofd van de regering stond, is geboren en zal als fascist sterven.
Sociale activiteiten
In Frankrijk trad Mercury voor het eerst op in een zangrol. Ze heeft werken opgenomen in het Duits, Frans en Grieks. Veel van haar liedjes zijn hits geworden.
Een van hun nummers, "Hartino to Fengaraki", werd uitgevoerd in een Griekse productie van Tennessee Williams' toneelstuk A Streetcar Named Desire.
De artiest trad ook op op televisie. In 1971 publiceerde Mercury haar autobiografie I Was Born a Greek. Toen begon ze politieke activiteit.
Het getrouwde stel keerde in 1974 na de omverwerping van de dictatuur terug naar Melina's geboorteland. Ze werd parlementslid en een van de oprichters van de Pan-Griekse Socialistische Beweging, en sinds 1981 ook de Minister van Cultuur van het land.
De publieke figuur geloofde dat cultuur het belangrijkste exportproduct was. Daarom is het belangrijk om te werken aan de popularisering ervan over de hele wereld.
Melina verzekerde dat als het erfgoed van Griekenland verloren gaat, het land met niets achterblijft. De politicus pleitte voor de terugkeer van de sculpturen van het Parthenon naar het land vanuit Groot-Brittannië, was bezig met de bouw van een nieuw gebouw voor het Akropolismuseum en steunde het idee om de Internationale Spelen in Delphi te houden.
De mensen noemden Melina de laatste Griekse godin. Tot haar laatste dagen was Mercury actief in de politiek.
Ze stierf op 6 maart 1994 aan longkanker. Begraven in het centrum van de hoofdstad van Griekenland.
Leven na het verlaten
Een foto van Melina glimlachend tegen de achtergrond van het Parthenon siert het moderne metrostation "Acropolis".
Vóór de bouw van het museum leefde de beroemdheid niet tot vijftien jaar.
Na de dood van zijn vrouw zette Jules Dassin haar werk voort. Hij noemde de stichting die hij oprichtte naar zijn vrouw.
De organisatie werkt aan de terugkeer van Grieks marmer naar het Parthenon, organiseert educatieve activiteiten over de hele wereld en vertelt over de cultuur van het land. Stichting Melina wordt gecoördineerd door haar broer. Hij zit in het bestuur van de organisatie.
