George O'Brien is een Amerikaanse filmacteur, stomme film en geluidsfilmster uit de jaren '30. Het beroemdste filmwerk van O'Brien was de hoofdrol in de film Sunrise: A Song of Two Men uit 1927, geregisseerd door Murnau.
Biografie
George O'Brien werd geboren op 19 april 1899 in San Francisco, Californië. Naast hem had het gezin nog twee kinderen: zijn jongere broer Daniel George en Margaret Donahue O'Brien. Zijn vader, Dan O'Brien, was het hoofd van de politie van de stad San Francisco en werd beroemd door het leiden van de arrestatie van de beruchte gangster Roscoe "Fat Man" Arbuckle in september 1921 op een controversieel Labor Day-feest georganiseerd door Arbuckle. Na zijn pensionering bij de politie nam Dan O'Brien de functie van directeur penologie in Californië over.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1917 trad George O'Brien toe tot de Amerikaanse marine en diende hij op een onderzeeër. Tijdens de slag onderscheidde O'Brien zich door veel gewonde mariniers van het slagveld te verwijderen en hiervoor ontving hij de Medal of Bravery. Na het einde van de oorlog nam O'Brien serieus met boksen en werd al snel de licht zwaargewicht kampioen van de Pacific Fleet.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog nam O'Brien opnieuw dienst bij de Amerikaanse marine en diende in de Pacific Fleet als landingsinstructeur. Hij werd herhaaldelijk onderscheiden en studeerde af als officier uit de oorlog. Na de oorlog zette hij zijn militaire dienst in de US Naval Reserve voort en ging pas in 1962 met pensioen met de rang van admiraal.
Carrière
Op 20-jarige leeftijd kwam O'Brien om Hollywood te veroveren. Aanvankelijk wilde hij cameraman worden en het lukte hem om een baan te krijgen als assistent-cameraman bij Tom Meeks en Buck Jones.
O'Brien begon zijn acteercarrière door verschillende rollen te spelen en te werken als stuntman. De vroegst bekende rol van O'Brien was in George Melford's regiedrama Lady Moran Letty uit 1922. Deze film werd de beroemdste film met in de hoofdrol Rudolph Valentino.
In 1924 wist O'Brien zijn eerste hoofdrol te bemachtigen in de dramafilm The Man Who Came Back. Zijn co-ster in de film was de Engelse actrice Dorothy McKale, die ook op het scherm speelde.
In hetzelfde jaar nodigde de beroemde filmregisseur John Ford O'Brien uit om te schitteren in de film "Iron Horse" met actrice Madge Bellamy. De film ontving positieve recensies van critici en publiek en had een hoge kassa, dus Ford verlengde zijn contract met O'Brien voor nog eens 9 films.
In 1927 speelde O'Brien samen met regisseur Murnau in Sunrise: A Song of Two Men, tegenover actrice Janet Gaynor. Deze film won drie Academy Awards en werd de beroemdste film met O'Brien in de titelrol.
In hetzelfde 1927 speelde O'Brien een hoofdrol in New York in het epische drama "East side, West side".
O'Brien bracht de rest van de jaren twintig door als een extreem populaire filmacteur, die vaak werd uitgenodigd om te schitteren in actie- en avonturenfilms. Hij werd gekoppeld aan de meest populaire actrices van die tijd: Alma Rubens, Anita Stewart, Dolores Costello, Madge Bellamy, Janet Gaynor en Olive Borden. O'Brien had in de jaren twintig zelfs een romantische relatie met de laatste.
Met de komst van geluidsfilms specialiseerde O'Brien zich in het leiden van westerse rollen en filmde hij zelden buiten het genre. Gedurende de jaren dertig werd O'Brien vermeld als een Hollywood-ster. Westerns met hem in de hoofdrol staan consequent in de top 10 aan de kassa. Bijna altijd speelde hij in het zadel van zijn geliefde paard genaamd Mike.
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog bleef George O'Brien vriendschappelijke betrekkingen onderhouden met zijn voormalige mentor John Ford en speelde hij af en toe in zijn films. Dit waren Fort Apache, She Wore a Yellow Ribbon en Autumn in Cheyenne.
O'Brien's laatste grote rol was in de film The Golden Raiders uit 1951 en in de komische film Three Puppets van hetzelfde jaar.
Terwijl hij bij de US Naval Reserve diende, voltooide O'Brien een project voor het ministerie van Defensie onder het People to People-programma van president Eisenhower. Het project was een reeks films die bedoeld waren om militairen te informeren over de bijzonderheden van dienst in verschillende Aziatische landen.
O'Brien diende als hoofdofficier van het project. Een van een reeks films over Korea werd geregisseerd door George's oude vriend John Ford. Twee andere films over Formosa (Taiwan) en de Filippijnen werden geregisseerd door andere regisseurs.
In 1976 ontving O'Brien de Western Heritage Award voor Outstanding Career as a Western Hero.
Priveleven
In de jaren twintig had O'Brien jarenlang een relatie met de Amerikaanse filmactrice Olive Borden. Velen dachten dat ze uiteindelijk zouden trouwen, maar om de een of andere reden beëindigden ze hun relatie. Waarschijnlijk vanwege het feit dat O'Brien's familieleden Olive Borden niet goedkeurden.
Op 15 juli 1933 trouwde George O'Brien met een andere filmactrice - Margaret Churchill. Zijn vrouw schonk hem een zoon, die Brian heette, maar hij stierf onverwachts 10 dagen na zijn geboorte. Het tweede kind van dit huwelijk was de dochter van Orin O'Brien, het derde - de zoon van Darcy O'Brien.
Vervolgens werd Orin O'Brien een beroemde contrabassist bij het New York Philharmonic. Darcy O'Brien werd een succesvol schrijver en universiteitsprofessor.
George scheidde in 1948 van zijn vrouw Margarita.
In 1981 kreeg O'Brien een beroerte en bleef hij de rest van zijn leven bedlegerig. Na vier jaar van dit bestaan stierf hij op 4 september 1985 in Broken Arrow, Oklahoma.
Voor zijn bijdrage aan de filmindustrie werd George O'Brien geëerd met een persoonlijke ster op de Hollywood Walk of Fame. De ster bevindt zich op 6201 Hollywood Boulevard, Los Angeles, Californië.
