De naam van de beroemde Duitse zoöloog, dierenarts, schrijver, reiziger, tv-presentator en regisseur Bernhard Grzimek is algemeen bekend, niet alleen in de kringen van mensen die verband houden met biologie. Zijn prachtige boeken over dieren, hun gedrag en relaties worden over de hele wereld geliefd en gelezen.
Biografie
Bernhard Grzimek werd in april 1909 in Silezië geboren. In een groot gezin was hij het zesde kind. Zijn vader was advocaat en stierf toen de jongen amper drie jaar oud was. Het gezin zonder kostwinner kon nauwelijks rondkomen, kinderen leerden van jongs af aan wat behoefte en honger zijn, wat zeker een rol heeft gespeeld bij de vorming van Grzimek's persoonlijkheid. Zijn hele leven stond hij aan de kant van de onderdrukten, de zwakken en de kansarmen.
Bernhard ontwikkelde zijn liefde voor dieren in de vroege kinderjaren. Hij behoort tot die gelukkige mensen wiens hobby een beroep is geworden. De wens om voor huisdieren te zorgen - kippen, konijnen, geiten, om ze te behandelen, bepaalde zijn toekomstige specialiteit - een dierenarts.
De jonge man studeerde diergeneeskunde in Leipzig en vervolgens in Berlijn, terwijl hij tegelijkertijd geld verdiende op een pluimveebedrijf om geld te verdienen voor een opleiding. Na zijn afstuderen aan de universiteit begon Bernhard te werken in een van de veterinaire klinieken in Berlijn, en werd vervolgens uitgenodigd door het Ministerie van Voedsel om manieren te bestuderen om infectieziekten bij pluimvee te bestrijden. Bernhard hield zich al enkele jaren met deze kwestie bezig en verdedigde zijn proefschrift.
Op de universiteit trouwde Bernhard met Hildegard Prüfer, die al snel twee zonen baarde. Bovendien werd een geadopteerde zoon opgevoed in de familie Grzimek.
Bernhard Grzimek stierf in 1987 op 77-jarige leeftijd. Begraven naast zijn zoon Mikael.
Carrière
Tijdens de Tweede Wereldoorlog voerde Grzimek de moeilijke dienst uit van een dierenarts, terwijl hij tegelijkertijd wetenschappelijk onderzoek deed, terwijl hij serieus geïnteresseerd was in zoopsychologie, het bestuderen van het gedrag van apen, paarden, olifanten.
Aan het einde van de oorlog werd Bernhard directeur van de dierentuin van Frankfurt. Hij had een titanenwerk te doen - de dierentuin uit de ruïnes halen. Nu is de dierentuin van Frankfurt een van de beste ter wereld.
In 1960 ontving Bernhard Grzimek de titel van professor aan de Universiteit van Giessen en werd hij benoemd tot voorzitter van de Duitse Vereniging voor Natuurbehoud. Meer dan eens ontving hij de hoogste onderscheidingen, zoals de gouden medaille van het Wereldnatuurfonds, de Orde van de Gouden Ark.
Grzimek bracht het grootste deel van zijn leven door met reizen. In Afrikaanse nationale parken bestudeerde hij de migratieroutes van kuddedieren - dit was nodig om de grens van reservaten te bepalen, waar dieren ontsnapten aan ongecontroleerde schietpartijen.
Zijn pad lag nu in de Indiase jungle, dan in de bergen van Nepal, in de uitgestrektheid van Australië, Nieuw-Zeeland, in de Zuid-Amerikaanse jungle, in de landen van Europa. Bernhard Grzimek reisde de hele wereld over, bestudeerde de fauna en hielp uitgestorven diersoorten. Meer dan eens was hij in de Sovjet-Unie.
De beroemde zoöloog, professor Nikolai Nikolajevitsj Drozdov zei:
Priveleven
Bernhard Grzimek wijdde zijn hele leven aan het behoud van de natuur, in het bijzonder de wilde dieren van Afrika. De wetenschapper probeerde mensen te inspireren dat de fauna van het Afrikaanse continent dringend menselijke bescherming nodig heeft, als de opvattingen van de samenleving over de houding ten opzichte van de natuur in de nabije toekomst niet veranderen, zullen in de toekomst veel dieren alleen te zien zijn in films en in dierentuinen.
De professor sprak zich uit tegen roofzuchtige safari's, waarbij achteloos ter vermaak zeldzame dieren werden afgeschoten, tegen de massale uitroeiing van pelsdieren, in het bijzonder Canadese zeehondenpups, waarvan de huiden levend werden ontdaan. Grzimek slaagde erin om de wereldgemeenschap op te voeden voor de bescherming van dieren, hij maakte een documentaire over de ongelooflijke wreedheid van bontinkopers. Nadat de film op tv was vertoond, werden duizenden boze brieven gestuurd naar de premier van Canada. De bontwerkers probeerden de feiten te weerleggen, stapten zelfs naar de rechtbank, maar werden zelf schuldig bevonden. Bernhard Grzimek won deze strijd.
De dood van een geliefde zoon
De wetenschapper vocht onvermoeibaar voor het creëren van nieuwe beschermde gebieden, reservaten, nationale parken. Zijn zoon Mikael hielp hem daarbij. Hij reisde met zijn vader over de Serengeti en maakte de documentaire 'Er is geen plaats voor wilde dieren'. Vader en zoon voerden, vliegend in een licht vliegtuig, de registratie van migrerende dieren uit. Tijdens een van de onafhankelijke vluchten stierf Mikael. Bernhard verloor zijn geliefde zoon, vriend, gelijkgestemde, maar de wetenschapper vond de kracht om het werk voort te zetten alsof ze nog samen waren. Mikael werd begraven aan de rand van de Ngorongoro-krater, waar hij met zijn vader werkte. Op het grafmonument staat een inscriptie:
Boeken en films
Grzimek heeft veel populair-wetenschappelijke artikelen en boeken geschreven. Hij reisde de wereld rond en raakte er steeds meer van overtuigd dat mensen de natuurbescherming soms met criminaliteit behandelen. De wetenschapper nam de taak op zich om mensen te laten begrijpen dat planeet Aarde ons enige thuis is en beschermd moet worden, en beperkte zich niet tot het vermelden van feiten. Hij probeerde, ongeacht sociale status, degenen ter verantwoording te roepen die rivieren en zeeën massaal vervuilen, een bedreiging vormen voor zeldzame diersoorten en bossen in woestenij veranderen. Het woord van professor Grzimek werd gewichtig, er werd naar hem geluisterd over de hele wereld.
Samen met Mikael maakte Bernhard een film over dieren in Afrika "The Serengeti Must Not Die" en bracht een gelijknamig boek uit.
De werken van Grzimek werden in veel landen gepubliceerd en werden erg populair onder de lezers. Velen zijn vertaald in het Russisch. Het beroemdste:
- "Ze behoren tot iedereen: de strijd om de natuur van Afrika",
- "Onze kleinere broers"
- "Wild dier en mens",
- "Van Cobra tot Grizzly Bear"
- "Dieren zijn dichtbij ons"
- "Dieren zijn mijn leven: 50 jaar: evenementen en onderzoek".
Grzimek is de auteur van vele populair-wetenschappelijke films. Hij werkte samen met de grondlegger van de zoopsychologie Konrad Lorenz en de zoöloog Heini Hediger. Hij presenteerde het programma "Een plek voor wilde dieren", dat hij volledig wijdde aan de bescherming van de natuur.
Grzimek nam meer dan eens deel aan programma's van Sovjettelevisie als "Film Travel Club", "In the Animal World". Grzimek was bevriend met Yuri Senkevich, met Vasily Peskov, met Nikolai Drozdov. Bij een bezoek aan de Sovjet-Unie bewonderde Bernhard hoe goed het land omging met de bescherming van de natuur …
De legendarische journalist V. M. Peskov noemde Grzimek een humanist met een hoofdletter. Hij was echt een echte held van zijn tijd. Zijn films en boeken zijn over de hele wereld bekend en geliefd, daarin predikt de auteur de eenheid van alles op aarde, beschouwt de mens als een onderdeel van de levende natuur en waarschuwt voor het gevaar van menselijk egoïsme.
