Adolph Menjou is een voor een Oscar genomineerde Amerikaanse acteur.
Op zijn vader was de artiest Frans, van zijn moeder erfde hij Ierse voorouders. Van moederskant was Menju verwant aan de dichter en schrijver James Joyce, de auteur van Ulysses.
Het pad naar de droom
Adolphe Jean Menjou werd geboren in Pittsburgh in 1890, op 18 februari, in de familie van een succesvolle hotelmanager. Het gezin verhuisde naar Cleveland, waar het hoofd zijn eigen restaurants opende.
De vader van Adolf herkende de showbusiness niet. Toen hij merkte dat zijn zoon gepassioneerd was door het theater, stuurde hij de jongeman naar de militaire academie van Indiana.
Na zijn afstuderen begon de jongeman lessen op een voorbereidende school. Daarna werd hij een student aan de Cornell University.
Hij voldeed volledig aan de eis van zijn vader. Echter, op hetzelfde moment dat hij een technische opleiding ontving, begon Menzhu Jr. zijn theatercursussen.
De universiteit moest na drie jaar vertrekken: de vader had hulp nodig bij het besturen van het familiebedrijf vanwege financiële problemen. De jongeman moest ander werk doen.
Het pad naar cinematografie
In New York kon hij eindelijk een theatercarrière nastreven. Op aanraden van vrienden begon Adolf haar krachttest op het podium van muziektheaters en in vaudeville.
Hij was nog nooit op Broadway geweest. Vanaf 1912 raakte Menge geïnteresseerd in de zich ontwikkelende filmindustrie.
Tegen 1915 begon de jonge acteur kleine rollen te spelen in films voor filmstudio's. In 1916 maakte de aspirant-acteur zijn filmdebuut in het Blue Envelope Mystery.
Loopbaanontwikkeling werd onderbroken door dienstplicht. Hij was in de Eerste Wereldoorlog in Frankrijk als kapitein in het Medisch Korps, in een ambulance.
Na het einde van de oorlog vond Menzhu werk in filmstudio's. Hij werd toneelregisseur. Samen met de verhuizing van de filmindustrie naar het westen ging Menzhu achter iedereen aan. De acteercarrière liet alleen herinneringen achter in de vorm van kleine afleveringen en kleine rollen van een voorbijgaand personage.
Deze situatie hield aan tot 1921. Aan het begin van het jaar, na zes jaar hard werken, wist hij voet aan de grond te krijgen in de bovenste regels van de filmtitels.
In de schilderijen "The Witch Doctor" en "Through the Back Door" uit 1921 kreeg Adolf niet de laatste karakters. Hij speelde naast Mary Pickford.
De artiest heeft zeer goede en sterke connecties. Als gevolg hiervan ontving de acteur een contract met Paramount.
Een voorbeeldige filmmaker
De briljante uitvoering van Pierre Revel, een heer uit het moderne Frankrijk, bevestigde de acteur met de rol van de man die de beste is in kleding.
Sinds dat moment heeft de kunstenaar het beeld veranderd. In meer dan honderd werken verscheen hij voor de camera's als een persoon die de wereldproblemen beu was, begrijpelijk voor landgenoten die troost zochten.
Het werk van de acteur ging door in de jaren twintig. Hij speelde een verraden echtgenoot in Lubich's Marriage Circle in 1924, en toonde het karakter van een jonge vader in de film Are Parents People uit 1925.
De foto werd opnieuw gemaakt na het verschijnen van de talkie, waarbij de naam veranderde. Het werd gespeeld door Shirley Temple in 1934. Menge maakte een slanke duivel voor de film 'Tribulation of Satan' uit 1926.
Het imago van de playboy-acteur werd versterkt door Paramounts verfilming van de acteur op Broadway After Dark, The Parisian Gentleman, Sinners in Silks. In het filmproject "Blonde, Brunette" uit 1927 met Adolf werd zijn jongere broer Anri gefilmd, die ook de carrière van een acteur koos, maar niet veel bekendheid verwierf.
Met de komst van het tijdperk van geluidsbeelden werd de stem Menj's ticket naar de wereld van het nieuwe filmformaat. Sinds enkele jaren heeft hij meegewerkt aan opmerkelijke films.
Uitdagingen en overwinningen
Het eerste succes was een uitnodiging om in 1930 in het Marokko-Cypriotische project te werken. Hij kreeg de gebruikelijke rol van een succesvolle Don Juan. De rivaal in het complot was Gary Cooper.
Het exotisme van de woestijn, rijkdom versus de elegantie van een legionair en de romantische liefde van beiden voor de schoonheid naar het beeld van Marlene Dietrich maakten de overwinning van de lange knappe Cooper begrijpelijk.
Voor de aandacht van de actrice concurreerde Menjou met Gary en buiten het scherm. Maar ook hier won hij niet.
Het jaar daarop verdiende Adolph een Oscar voor de schaamteloze voorpaginaredacteur van Burns. Maar Menge kreeg het beeld per ongeluk, aangezien het personage oorspronkelijk bedoeld was voor Louis Volheim, tien dagen voordat het werk aan de overledene begon.
In de jaren dertig werd een hoge kwaliteit van de aangeboden rollen de norm voor Menju. Het aantal opnames daalde met de jaren veertig.
Sinds het begin van de oorlog is het aantal optredens van de acteur in radioprogramma's toegenomen. Aangezien deze persoon die een uitstekende opleiding had genoten zes talen sprak, was deze kennis zeer nuttig bij zijn activiteiten.
Afgelopen jaren
De artiest werd in 1942 een stiekeme advocaat bij Roxy Hart, waar hij speelde met Ginger Rogers. Hij speelde in "You've Never Been More Delightful" met Fred Astor, speelde hij in "I'll Be Yours" met Dina Durbin en speelde hij in "Walk More Fun with Frank Sinatra." In alle muziekfilms gingen de rollen echter naar Menzh.
De reputatie van Adolf werd aanzienlijk geschaad door zijn loyaliteit aan de Republikeinen, de rechtervleugel van de partij. Later werd hij een echte beklaagde voor loyaliteit na de komst van Joseph McCartney. In 1947 getuigde Menjou voor de regering in besloten hoorzittingen over het VN-Huiscomité. Hij vertelde over zijn betrokkenheid bij de communistische jacht in Hollywood.
Vanwege politieke opvattingen begon de acteur een conflict met Katharine Hepburn, een fervent radicaal links. In de films "Married" en "The Door to the Stage" spraken beide met elkaar alleen de zinnen die in het script waren voorgeschreven.
In 1951 en 1952 zag het publiek in The Sniper and Beyond the Missouri Menzhu voor het eerst zonder zijn beroemde snor. Het laatste opmerkelijke werk van de acteur, naast zijn televisie- en radioactiviteiten, was in 1957 de anti-oorlogsklassieker "Path of Glory". Hij reïncarneerde als de schurk Gene Broland.
Na deelname aan het filmen van "Polyanna" in 1960, nam de artiest afscheid van de grote bioscoop.
Adolphe Menjou was twee keer getrouwd. De bruiloft met actrice Catherine Carver vond plaats in 1928. Samen leefden ze tot 1934 en gingen uit elkaar.
Na de scheiding was de nieuwe vrouw van Menzhu opnieuw de actrice Verri Tizdale. Ze kregen één kind, een zoon, Peter.
Het tweede huwelijk eindigde met de dood van Adolf. De acteur stierf in 1963, eind oktober.
