François Perier was vooral populair in Frankrijk in de jaren '50 en '70. Zijn meest opvallende werken waren "Orpheus", "Nights of Cabiria", "Zeta". De meest bekende was zijn rol als advocaat Terrazini in de tv-serie "Octopus".
François Pillu werd geboren in 1919. Hij begon al vroeg toneelkringen te bezoeken die waren opgericht door de beroemde kunstenaar René Simon. Aan het Conservatorium voor Dramatische Kunst krijgt een beginnend lyceum een gedegen opleiding.
Start van Star Trek
François heeft het geluk om een geweldige cursus te volgen. Regisseur Gerard Ury, de maker van The Umbrella Injection, The Long Walk en Razini, bevond zich in dezelfde ingang. Perrier's klasgenoot was ook Bernard Blier, bekend van "Les Miserables", "Marriage Agency".
Na zijn afstuderen nam Perrier deel aan de theatrale uitvoering van Sartre "Dirty Hands" naar het beeld van Victor Hugo. De première vond plaats in 1948.
Creativiteit in de bioscoop begon zelfs al eerder. François werd in 1938 uitgenodigd om te acteren. De kunstenaar maakte zijn debuut in het "North Hotel", een drama van Carne. De tape vertelde over de voortdurend wisselende eigenaren en gasten van een van de Parijse hotels. Perrier speelde een van de bewoners van het hotel, een jonge man genaamd Adrien. De regisseurs merkten meteen het artistieke talent van de debutant op.
Perrier onderscheidde zich door vindingrijkheid in het frame, lichtheid en scherpte. Met het einde van de Tweede Wereldoorlog begon de echte roem van de kunstenaar. De artiest groeide snel uit tot de ster van de Russische cinema. Hij speelde in meer dan honderd films.
Het werk in de film "Orpheus" werd een serieus succes. De fantasy-dramaserie was het idee van Jean Cocteau. In 1950 was de surrealistische fantasie gebaseerd op de beroemde Orpheus-mythe. De actie is verplaatst naar het heden.
Opvallende werken
Orpheus, gespeeld door Jean Marais, is een mysterieuze prinses die door een spiegel is gegaan. Het werd de kijkers al snel duidelijk dat dit een soort portaal is waar de Dood doorheen gaat. Een persoon begrijpt veroudering door nauwelijks naar een reflectie te kijken. De chauffeur Ertebiz, het personage van Perier, verlaat de prinses niet. Ooit was hij een gewoon mens. Alleen de Dood heeft hem weer tot leven gewekt.
Orpheus vergeet Eurydice, zijn vrouw. Hij is gefascineerd door de Dood, net als zij voor hem. De prinses besluit de dood van haar geliefde te organiseren. De vrouw van Orpheus sterft echter. Ertebiz begeleidt haar man naar de wereld van de doden.
Een ander monumentaal werk was de "Nights of Cabiria". In het kader van Federico Fellini schitterde de vrouw van de leverancier, Juliet Mazina, in de titelrol. Ze belichaamde het beeld van Cabiria, de priesteres van de liefde. De camera volgt het hele beeld. Cabiria is op zoek naar ware liefde, maar in het leven wordt hij voortdurend verrast. En die zijn niet altijd even prettig.
Iedereen die ze ontmoet heeft alleen persoonlijke interesses nodig. Cabiria is in wanhoop, ze vraagt om hulp van boven. Als antwoord op haar smeekbeden verschijnt de man van haar dromen. Oscar wordt gespeeld door Perrier.
Vaak werden schilderijen met deelname van de kunstenaar met groot succes in Europa getoond. Dit werk was geen uitzondering. Oscar lijkt Cabiria een echte ridder op een wit paard te zijn. Hij werkt echter als accountant.
Toegegeven, in het leven heeft hij het heel goed. Een goedgelovige vrouw gelooft meteen in beloften van een gelukkige toekomst. Ze verkoopt het huis en geeft alle opbrengst aan de prins. Maar Oscar gebruikt haar net als de anderen. Hij jaagt alleen op geld. Nu is het zijn taak om van Cabiria af te komen.
Dubbelhartigheid en complexiteit van het beeld was een groot succes voor de acteur. Maar de hoofdpersoon bleef in de herinnering van het publiek, waardoor iedereen glimlachte zonder woede over het lot.
Heldere rollen
In 1960 speelde de kunstenaar in de film "The Frenchwoman and Love". De zeven verhalen delen een gemeenschappelijk thema. Het project werd gefilmd door zeven regisseurs. Perrier speelde in de serie "Divorce" van de hoofdpersoon Michel, die besloot zijn vrouw te verlaten.
In detective "Zeta" werd Perrier een aanklager. Volgens het complot laait tijdens de verkiezingen een hevige strijd op tussen de kandidaten. De oppositie werd geleid door een gezaghebbende plaatsvervangend arts. Tegenstanders besluiten hem op radicale wijze te verwijderen. Een principiële onderzoeker wordt genomen om de misdaad te onderzoeken. Veel invloedrijke mensen lopen het risico blootgesteld te worden. Ze nemen maatregelen om hun positie te behouden.
In 1970 werd Rosinski een nieuw personage voor de artiest in Max and the Tinsmiths. De rechercheur Max, hooghartig en boos op lokale bendes, komt met een provocatie van oplichters. Hij duwt hen om een bank te beroven om zichzelf vrij te pleiten voor mislukkingen. De informant houdt de vriendin van de koploper voor de gek, doet zich voor als een rijke bankier en zou informatie vrijgeven over het achterhouden van veel geld. Het plan werkte. Dieven staan klaar om een zaak te starten, politie staat klaar. Het is echter niet bekend of er een fout in Pan zit.
Perrier verwierf ook bekendheid in Rusland. Hij werd echter niet verheerlijkt door de beelden in lange films, maar door het politieke criminele en seriële project "Octopus".
In de Italiaanse meerdelige film reïncarneerde Perrier als de eigenzinnige advocaat Terrasini. De berekenende en corrupte advocaat is nauw verbonden met de maffia. Het beeld bleek klassiek te zijn. Al die tijd bleef de uitvoering van de schurken uiterst zeldzaam voor de kunstenaar. Het personage was echter briljant succesvol. Dit bevestigt nogmaals het artistieke talent van Perrier.
Het persoonlijke leven van Francois was niet gemakkelijk. In 1941 werd de komiek Jacqueline Porel zijn eerste vrouw. Het gezin heeft twee kinderen. De relatie liep mis en het paar ging uit elkaar.
In 1948 werd de acteur opnieuw echtgenoot. Deze keer was zijn uitverkorene de Franse actrice Marie Daems. Samen waren ze tot 1959. De laatste vrouw van de kunstenaar was Colette Butulo in 1961. François Perrier overleed in 2002.
