Wendy Hillier is een Britse theater- en filmactrice die het Amerikaanse publiek won en een Oscar won voor haar bijrol in het melodrama "Separate Tables". Ze was niet alleen een getalenteerd persoon, speelde in 50 films, maar ook een familieman. Met haar man Ronald Gough leefden ze meer dan een halve eeuw samen in een gelukkig huwelijk.
Wendy Hillier's jeugd en vroege carrière
De toekomstige actrice werd geboren op 15 augustus 1912 in Bramhall, in de buurt van de stad Cheshire. Haar vader, Frank Watkin Hillier, was een industrieel die katoenen kleding maakte. De moeder van het meisje is Mary Elizabeth Stone. Naast Wendy groeiden ook haar drie broers op in het gezin: Rene, Michael en John.
De familie Hillier was rijk en Frank Watkin's katoenen kleding- en materialenhandel bloeide.
Toen het meisje opgroeide, werd ze naar Winsby School, Sussex, in het zuiden van Engeland gestuurd, in de hoop dat ze verlost zou worden van haar inheemse accent. Al snel besloot Hillier de richting in het leven te kiezen. Daarom werd ze in 1930 student aan het repertoiretheater in Manchester, werkte ze als assistent-regisseur en speelde ze kleine bijrollen.
Wendy Hillier maakte haar eerste theaterdebuut op 18-jarige leeftijd in The Ware Case. In 1934 speelde ze Sally Hardcastle, een vastberaden proletarische vrouw gebaseerd op Walter Greenwood's Love on the Dole, die ermee instemt om met een rijke koopman te trouwen om haar arme familie te helpen en haar van de honger te redden. Na de succesvolle première van het stuk ging Hillier spelen in het Garrick Theatre in Londen, waar ze goed werd ontvangen. Veel toeschouwers kwamen kijken naar de productie met de opkomende actrice. Criticus James Eygat beschreef het als 'prachtig' en voegde eraan toe: 'Het stuk heeft me erg geraakt en zal iedereen raken die ook maar één ouderwets ding heeft: een hart.'
Het jaar daarop verscheen Wendy Hillier op Broadway en verdiende ze met haar getalenteerde acteerwerk de aandacht en het respect van het Amerikaanse publiek. Criticus Greville Vernon schreef over de actrice: "Deze jonge Britse vrouw heeft het allemaal: schoonheid, charme, pathos en tragedie."
De filmcarrière van Wendy Hillier
Wendy Hillier's eerste film was de bescheiden komedie uit 1937 "Lancashire Luck". Daarin speelde de actrice de dochter van een timmerman, waar het geluk plotseling naar het meisje lacht en ze een grote overwinning behaalt van voetbalweddenschappen.
Het jaar daarop in haar carrière behaalde Hill een echte triomf, die kwam na haar rol in "Pygmalion", gebaseerd op het toneelstuk van de Ierse toneelschrijver Bernard Shaw. Daar speelde Wendy Hillier de rol van Eliza Dolittle. De actrice voerde haar imago zo getrouw mogelijk uit en werd genomineerd voor een Oscar.
Dus vóór de leeftijd van 30 heeft de aspirant-actrice al internationale populariteit gewonnen. De beroemde schrijver Bernard Shaw had een goede houding ten opzichte van Wendy Hillier, waardeerde het artistieke talent van de actrice zeer en wilde haar in een andere filmproductie "Major Barbara" zien.
De actrice heeft veel van haar creatieve succes te danken aan haar natuurlijke stem, die ze op de juiste manier wist toe te passen voor een bepaalde rol. Soms was hij wankel, soms hard. Het westerse publiek hield van het lichte Noord-Engelse accent van Wendy Hill, dat sommige van haar beelden een boerse eenvoud en onvergetelijke uitvoering gaf.
In 1945 speelde de actrice in de lyrische film I Know Where I'm Going!En speelde ze ook de eenzame maar vrolijke hoteleigenaar in At Separate Tables. Deze rol leverde Wendy Hillier haar eerste en enige Oscar voor beste vrouwelijke bijrol op.
Gedurende haar filmcarrière heeft Wendy Hill verschillende personages op het scherm belichaamd: een obsessieve moeder in Sons and Lovers, een vrouw met een sterk karakter in A Man for All Seasons, een kunstzinnige Russische aristocraat in Murder on the Orient Express, evenals sympathiek en begripvol de verpleegster in The Elephant Man.
Geselecteerde filmografie van Wendy Hillier
De beroemde Britse actrice speelde in films als:
- Avontuur "Verbanning van de eilanden";
- oorlogsdrama "Iets waardevols";
- het drama "Speelgoed op zolder";
- militair drama "Journey of the Outcast";
- zwarte detectivekomedie "De kat en de kanarie";
- melodrama "De eenzame passie van Judith Hearn."
Het laatste werk van de actrice in de film was het drama "Gravin Alice", waarin ze de hoofdrol kreeg van de oudere aristocraat Alice Von Holzendorf.
Het persoonlijke leven van Wendy Hill
Wendy's vader vertelde haar vaak dat ze niet zou trouwen voordat ze dat specifieke Lancashire-accent kwijt was. In feite had dit echter geen invloed op het persoonlijke leven van de actrice.
In 1937 trouwde de actrice met Ronald Gough, een van de theaterschrijvers met wie Wendy al vroeg in haar carrière werkte. Het echtpaar kreeg twee kinderen, Ann en Anthony.
Het echtpaar leefde een rustig en vredig leven in Beaconsfield, Buckinghamshire. De echtgenoot van de actrice stierf in 1993, na 56 jaar gelukkig getrouwd te zijn geweest met Wendy Hillier. De actrice zelf stierf op 14 mei 2003 op 90-jarige leeftijd en werd naast haar man begraven op het kerkhof van St. Mary in Buckinghamshire.
Tijdens haar creatieve carrière werd Wendy Hillier heen en weer geslingerd tussen druk bezig zijn op het podium, in films en in het gezinsleven, waarbij ze de voorkeur gaf aan het laatste. Ze gaf in een interview toe dat 'het onmogelijk is om overal tegelijk succesvol te zijn'.
Wendy Hillier was een atypische beroemdheid: één echtgenoot, één huis in Beaconsfield, één familie. Ondanks het feit dat ze regelmatig in Hollywood verscheen en op Broadway speelde, leidde Wendy Hillier een gewoon gezinsleven, waar ze erg van hield.
