Ouderen kennen ongetwijfeld de naam van de Franse zanger en acteur Yves Montand. Een onvergetelijke soulvolle stem en unieke charme hebben altijd een onuitwisbaar stempel gedrukt op de harten van luisteraars.
Het Franse chanson zou veel hebben verloren als er niet zo'n kleurrijke, gepassioneerde en soms brutale artiest als Yves Montand was geweest. Hij drukte ook zijn onvergetelijke stempel op de Franse cinema. Honderden concerten in binnen- en buitenland en meer dan honderd films hebben hem wereldfaam bezorgd.
Een familie
Yves Montand, wiens oorspronkelijke naam Ivo Livy is, begon in 1921 in het zonnige Italië. Dit was het derde kind in het gezin van Giovanni en Giuseppina Livi. De ouders groeiden al op met een dochter, Lydia, zes jaar oud en een zoon Giuliano, vier jaar oud. Giuseppina was van geboorte Italiaan, een ijverig katholiek, en Giovanni was joods en onderscheidde zich bovendien door communistische opvattingen.
Het waren de politieke voorkeuren van het familiehoofd die de familie dwongen Italië te verlaten met het aan de macht komen van het fascistische regime van Mussolini. Het gezin vestigde zich in het Franse Marseille en dacht er na verloop van tijd aan om naar Amerika te emigreren, en dus bleef het daar. Ze kregen echter pas in 1929 het staatsburgerschap.
Het gezin leefde bescheiden, net als veel joodse gezinnen in die tijd. Om deze reden werden oudere kinderen gedwongen de school te verlaten en werk te zoeken. Lydia begon te werken als kapper en Giuliano vond een baan als ober en veranderde zijn naam in Julien.
De ouders hadden een heimelijke hoop dat hun jongste zoon de school zou kunnen afmaken en daarna een hogere opleiding zou kunnen volgen. Maar helaas, deze hoop was niet voorbestemd om vervuld te worden. School bracht de jongen geen vreugde en hij liep vaak en met plezier weg van de lessen. En vanaf 11 jaar ging hij, net als de oudere kinderen, aan het werk. Hij kreeg een baan bij een fabriek en 's avonds kocht hij met de gespaarde centen het goedkoopste kaartje voor de bioscoop en keek hij met verve films. Dus bezocht hij bijna alle Hollywood-klassiekers die in zijn stad vielen. Vaak verdween de tiener bij concerten die in open ruimtes werden gegeven.
Vanaf de leeftijd van 13 hielp de tiener Lydia in de kapper en zong 's avonds in restaurants. Met een goede stem vond het publiek hem toen al aardig. Ouders waren niet blij met zijn hobby, maar de wekelijkse 50 francs verzoenden hen met zijn zoon en zijn hobby.
creatie
De getalenteerde jongeman betrad op 17-jarige leeftijd een relatief serieuze fase onder het pseudoniem Yves Montand. We kunnen zeggen dat zijn moeder hem zegende voor een snelle carrière, want zijn artiestennaam kwam van zijn moeders "Ivo, mont!", wat in een mengeling van Italiaans en Frans betekende: "Ivo, sta op!" - dus belde ze haar zoon naar huis. En Eva stond op. Zijn beweging naar roem en aanbidding had bijna zijn hele leven een progressief karakter. Er waren bijna geen recessies in zijn carrière.
Begin jaren veertig doemt een soort creatief beeld van de zanger op. Zijn eerste liedjes gingen over gewone mensen: een bokser, een soldaat, een arbeider, en daarom werd een begaafde jongeman een 'zingende proletariër'.
Rond dezelfde jaren brengt het lot hem samen met de performers die met hem alle scènes van de wereld doorliepen. Het duet van gitaar (Henri Kroll) en piano (Bob Castella) begeleidde de zanger zijn hele creatieve leven. Vervolgens begon hij samen te werken met songwriters Francis Lemarc en Jacques Prevert, met wie Yves succes en roem leert.
Halverwege de jaren vijftig vond een belangrijke ontmoeting voor de zanger plaats - tijdens een gezamenlijk concert in de Moulin Rouge ontmoette hij de legendarische Edith Piaf. Ondanks het feit dat ze zes jaar ouder was dan de drieëntwintigjarige Willow, brak er een wervelende romance tussen hen uit. De zangeres besloot de tekortkomingen van de opvoeding en opvoeding van de hete Italiaanse man goed te maken en leerde hem met al haar passie het toneelleven en gedrag in de samenleving. In deze gelukkige tijd doet Yves Montand veel, de hiaten in het onderwijs opvullen, het repertoire volledig herzien. Onder haar invloed groeide een meer ingetogen en serieuze artiest op.
Edith Piaf gaf haar beschermeling haar eerste kans om in een film te spelen. Hij maakte zijn debuut in de film A Star Without Sky. Dan waren er "Gates of Night" en "Idol". Critici noemden de eerste rollen van de acteur "erg onvolwassen", maar hij was gelukkig - zijn kinderdroom kwam uit, bovendien leert hij snel.
Begin jaren 50 was het creatieve leven van de zanger en acteur in volle gang. Hij verzamelt bijna al zijn concerten uitverkocht, hij heeft veel gefilmd. Meer dan 200 concerten werden voor hem georganiseerd in het Etoile Theater, die steevast eindigden in applaus. De film "Pay for Fear" met zijn deelname werd opgemerkt op het filmfestival van Cannes. De beroemde chansonnier gaat op tournee over de hele wereld, in 1956 kwam hij naar de USSR, waar hij een warm welkom kreeg, concerten voor hem werden georganiseerd in grote steden en zelfs werd uitgenodigd voor een ontmoeting met Chroesjtsjov. In ons land zorgden zijn concerten voor veel opschudding.
Dit werd gevolgd door een tournee door Oost-Europa en de Verenigde Staten, waar het publiek hem net zo hartelijk ontving, zelfs de titel van "sekssymbool" "bekroonde", en al snel ontvangt de acteur een uitnodiging naar Hollywood om de film "Let's Make Love", met in de hoofdrol Marilyn Monroe …
Eind jaren 60 nam het werk in de bioscoop de toch al bekende acteur volledig in beslag. Bijna elk jaar verschijnt er een foto met zijn deelname op de schermen. Nu vechten beroemde regisseurs voor het recht om het te filmen. Dit gaat door tot het 91e jaar, dat een einde maakte aan zijn carrière en leven. De acteur werd tijdens talloze opnames op de set verkouden, kreeg een longontsteking, gevolgd door een hartaanval. Hij stierf op 9 november op zeventigjarige leeftijd.
Priveleven
Het veelzijdige levenspad van Yves Montana is een aaneenschakeling van liefdesverhalen en avonturen. Zoals broeder Julien zei: "Hij is een echte Italiaanse macho." Zijn biografie zou een plot kunnen worden voor een groot aantal romans.
Midden 1949 ontmoette Yves de vrouw van regisseur Marc Allegre - actrice Simone Signoret. Gepassioneerde gevoelens laaiden op. Maar nog twee jaar durfde de vrouw het oude huwelijk niet te verbreken. En pas in 51st speelden ze een bruiloft aan de Cote d'Azur. Yves adopteerde Simone's dochter uit zijn eerste huwelijk, en ze gingen nooit uit elkaar tot de dood van zijn vrouw. Hoewel de echtgenoot de hete Italiaanse gevoelens niet tot bedaren bracht. Simone moest hem veel romans vergeven, die hij niet bijzonder verborg.
Na een relatie met Marilyn Monroe viel het huwelijk bijna uit elkaar, maar de voorzichtigheid zegevierde nog steeds. Simone stierf in 1985. Een paar kinderen, behalve een geadopteerde dochter, hadden ze niet.
Na de dood van zijn vrouw volgde het slotakkoord in het persoonlijke leven van de onvermoeibare macho. Nadat hij met zijn jonge secretaresse was getrouwd, werd de zanger eindelijk vader. De tweede vrouw schonk hem een zoon, Valentine. In het begin was de vader niet erg blij met zo'n geschenk, maar de alomtegenwoordige pers "overtuigde" hem snel. De bejaarde acteur bracht zijn laatste jaren door in een rustige familiale sfeer.
Het graf van de beroemde zanger en acteur bevindt zich op de Franse begraafplaats van Père Lachaise, naast Simone. Edith Piaf ligt daar ook begraven. Twee grote liefdes van de onnavolgbare Yves Montana.
