Vitaly Leontyevich Mutko is een even controversiële en belangrijke figuur in de Russische politieke arena. Wat zijn zijn verdiensten? Welke stappen nam hij om de industrieën waarin hij betrokken was te ontwikkelen? Hoeveel en hoe verdiende Mutko?
Sinds 1983 is Vitaly Mutko betrokken bij de politiek. Zijn professionele spaarvarken heeft ervaring in de sport, bouw, ervaring in het bestuur van wijken en wijken. Hoeveel heeft Vitaly Leonidovich weten te verdienen? Welke andere inkomstenbronnen heeft hij, welk onroerend goed bezit hij en zijn gezin?
Van zeeman tot politiek
Vitaly Leonidovich werd eind 1958 geboren in het dorp Kurinskaya, Krasnodar Territory, in de familie van een machine-operator en een lader. Van kinds af aan droomde de jongen ervan om de kapitein van een schip of op zijn minst een rivierschip te worden. Nadat hij was afgestudeerd aan een onvolledige middelbare school, vroeg hij toelating aan tot de technische school voor riviervaart van Rostov, maar hij werd daar geweigerd. Toen probeerde hij zijn geluk op de vakschool van de Petrokrepost van de regio Leningrad, en daar had hij geluk. In 1977 studeerde hij af aan de universiteit en 'ging' een jaar lang als matroos op rivierschepen.
Parallel aan zijn werk studeerde Mutko - eerst aan het Leningrad Institute of Water Transport, aan de faculteit Engineering Mechanics of Marine Machines, daarna aan de State University van St. Petersburg, aan de Faculteit der Rechtsgeleerdheid. In 2006 verdedigde Vitaly Leontyevich, al een hoge ambtenaar van het staatsniveau, zijn proefschrift over het onderwerp regulering van de ontwikkeling van fysieke cultuur en sport.
Mutko ging de politiek in in 1980, toen hij lid werd van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie. Zijn activiteit en verantwoordelijkheid werden zeer gewaardeerd, in 1983 werd hij voorzitter van het Uitvoerend Comité van het Kirovsky-district van Leningrad.
Mutko's carrière tijdens de Sovjetperiode
Bijna 10 jaar werkte Vitaly Leontievich in het uitvoerend comité van Kirov van Leningrad. Hij diende als voorzitter van de volksvertegenwoordigers. In 1991 werd hij hoofd van het stadsdeel. In 1992 knoopte hij vriendschappelijke betrekkingen aan met Anatoly Sobchak, al snel nam Mutko de functie van vice-burgemeester van Leningrad op zich. Een van zijn collega's in de regering van de noordelijke hoofdstad van de Russische Federatie was Vladimir Poetin.
Het was zijn carrière in de Sovjetperiode die de basis werd voor de verdere professionele ontwikkeling en groei van Vitaly Leontyevich. Hij gebruikte actief de verworven vaardigheden en legde verbindingen, zowel voor de uitvoering van werkplannen als voor zijn eigen klim op de carrièreladder. En zelfs in die tijd raakte hij geïnteresseerd in sport, werd later een van de mede-eigenaren van een prestigieuze voetbalclub en als vice-burgemeester van St. Petersburg besteedde en investeerde hij veel in de ontwikkeling van de sportrichting.
Nieuw Rusland en nieuw Mutko
In 1996 verliet Vitaly Leontyevich de politiek en ging alleen sporten - tot 2003 leidde hij FC Zenit. Tijdens zijn bewind trok de club belangrijke sponsors en investeerders aan, nodigde nieuwe veelbelovende spelers uit en verving de technische staf. Onder leiding van Mutko werd de voetbalclub Zenit voor het eerst prijswinnaar van het Russische niveau.
In 2001 startte Mutko de vorming van de Russian Football Premier League en 4 jaar later werd hij benoemd tot hoofd van de voetbalunie op staatsniveau. Vanaf dat moment begon de politieke carrière van Vitaly Leontyevich letterlijk.
In 2008 leidde hij het ministerie van Sport en Toerisme van de Russische Federatie, een jaar later werd hij aangesteld als curator van de voorbereidingen voor de FIFA Wereldbeker. Na 4 jaar werd het ministerie onder leiding van Mutko gereorganiseerd en werd hij lid van het kabinet van ministers, waar hij een nieuwe vereniging introduceerde - het ministerie van Sport.
Verschillende schandalen waren verbonden met de periode van management van Russische sporten door Mutko, en in mei 2018 werd Vitaly Leontyevich benoemd tot vice-voorzitter van de regering van de Russische Federatie voor regionale ontwikkeling en constructie.
Hoeveel verdient Vitaly Mutko?
Het inkomen van ambtenaren is altijd het onderwerp geweest van veel aandacht van journalisten. Daarnaast worden ze gedeclareerd, en sinds kort zijn de resultaten van deze aangifte te vinden in het publieke domein.
Het is bekend dat Mutko tijdens zijn werk op het gebied van sport 12 miljoen roebel en meer verdiende. Na het verlaten van de industrie daalde zijn inkomen licht - 2018 - 7.000.000.
Vitaly Leontyevich heeft zelf geen onroerend goed als zodanig, maar zijn vrouw bezit 4 appartementen tegelijk in de hoofdsteden van de Russische Federatie. Het is niet precies bekend wat dit zijn - appartementen of particuliere huizen, chalets. De totale oppervlakte van alle appartementen is ruim 700 m². Daarnaast beschikt de familie Mutko over meerdere percelen en zomerhuisjes. Op welke plaats en in welk gebied - nogmaals, het is niet bekend.
Mutko's maandsalaris tijdens de periode van zijn werk in de sport was meer dan 500.000 roebel. Na de overgang naar de bouwsector en regionale ontwikkeling nam het licht af, maar het bleef in de buurt van een half miljoen roebel. Als u deze cijfers vergelijkt met de cijfers van het maandinkomen van de ambtenaar. Het wordt duidelijk - niet alleen het salaris van de minister vult het budget van zijn gezin aan.
Wat doet Mutko naast politiek?
Ambtenaren kunnen volgens de wetgeving van de Russische Federatie geen eigen bedrijf hebben en zijn verplicht om alleen van hun loon te leven. Vitaly Leontyevich overtreedt geen wetten, maar zijn kinderen hebben hun eigen bedrijf - een van de dochters heeft een tandheelkundige kliniek, de tweede heeft een licht restaurant in St. Petersburg.
Tatjana Ivanovna, de vrouw van Mutko, werkt niet, maar heeft een maandelijks inkomen. De zus van Vitaly Leontyevich, Lyudmila, is een ambtenaar - zij bekleedt de functie van plaatsvervangend hoofd van een van de sportcomplexen "Peter", en zijn oudere broer Alexander is eigenaar van een particulier bouwbedrijf.
