Mike Tyson is de grootste bokser van onze tijd, en vandaag, bijna tien jaar nadat "Iron Mike" het professionele boksen verliet, heeft hij geen waardige vervangers die zo spectaculair en helder zouden kunnen presteren.
De weg naar sport
Kleine Tyson groeide op als een vriendelijk en niet-agressief kind, wiens favoriete hobby het kweken van duiven was. Maar toen hij ongeveer tien jaar oud was, deed zich een incident voor dat alles veranderde. Een van de oudere jongens liep naar Mike toe, die met een duif aan het spelen was, nam de vogel van hem over en draaide zijn nek om. Tyson werd boos en sloeg de man, maar dit, hoewel het respect voor hem bij de oudere jongens opleverde, bracht hem al snel in een reeks kleine misdaden die Mike samen met zijn nieuwe vrienden beging.
Dit leidde ertoe dat de toekomstige "iron Mike" al snel in een correctionele instelling belandde, maar hij had veel geluk - daar ontmoette hij de grote Mohammed Ali, die vaak dergelijke instellingen bezocht en met de jongens sprak, in een poging ze weg te nemen van het criminele pad.
Een gesprek met Ali veranderde Mike's leven - hij realiseerde zich dat hij een professionele bokser kon worden en niet de kost kon verdienen met kleine diefstallen, wat hem uiteindelijk naar de gevangenis zou leiden. Mike Tyson begon hard te werken in het boksen en stopte zelfs met zijn studie. Er verscheen een doel in zijn leven - een professionele atleet worden.
amateur carrière
Tyson begon zijn amateurcarrière op vijftienjarige leeftijd en bracht zes gevechten in een jaar door, waarvan hij er slechts één verloor. Het jaar daarop, 1982, nam Mike deel aan de Olympische Jeugdspelen, waar hij een gouden medaille won en zijn rivaal Joe Cortez in de finale in slechts een paar seconden uitschakelde. Na enige tijd, nadat hij zijn klasse had bevestigd, nam de jonge Tyson deel aan het Golden Gloves-toernooi, maar kon het niet winnen en verloor van Craig Payne in de finale.
1984 naderde, en daarmee de Olympische Spelen in Los Angeles. Mike Tyson, die besliste om met alle middelen aan dit toernooi deel te nemen, raakte betrokken bij de strijd om het olympische ticket. Zijn belangrijkste rivaal was Henry Tillman, met wie Tyson als onderdeel van de selectie voor de Olympische Spelen twee gevechten had. Helaas gaven de juryleden beide keren de voorkeur aan Tillman, die later Olympisch kampioen werd, en Mike Tyson besloot na deze mislukking om professioneel te worden.
Professionele carriere
In de professionele ring versloeg Tyson de ene na de andere rivalen en in 1986 ging hij de strijd aan voor de WBC-wereldtitel, vocht met Trevor Bebrik en versloeg hem, en werd de jongste wereldkampioen zwaargewicht boksen.
Na twee verdedigingen van zijn titel, nam Iron Mike het op tegen een andere ongeslagen kampioen, Tony Tucker, die alleen op punten werd verslagen met eenparigheid van stemmen in de strijd om de titel van onbetwiste wereldkampioen.
Tyson stopte daar niet en bleef overwinningen behalen door de legendarische Larry Holmes en Michael Spinks te verslaan. Een ruzie met zijn team, echtscheiding en rechtszaken gingen Mike echter niet in het voordeel - het gevecht met Buster Douglas eindigde in een sensationele nederlaag voor Tyson, die vergat wat training en een sportregime waren.
De aanklacht wegens verkrachting dwong Tyson de ambities van zijn kampioen uit te stellen - Mike kon de titel pas in 1996 heroveren, kort nadat hij een gevangenisstraf had uitgezeten. In het kampioenschapsgevecht tegen Bruce Seldon won Tyson de WBA-titel, maar verloor een goede vriend - Tupac Shakur, onmiddellijk na dit gevecht, raakte ernstig gewond en stierf kort daarna.
Misschien heeft de dood van een vriend Mike Tyson te veel beïnvloed - na deze gebeurtenis begon de carrière van "Iron Mike" af te nemen. Na twee keer verloren te hebben van Holyfield, probeerde Tyson nog steeds te strijden om de wereldtitel, maar de nederlaag tegen Lennox Lewis in 2002 maakte een einde aan deze plannen.
