Net als een vrij klein aantal vliegenzwammen behoort het Verre Oosten, vreemd genoeg, tot de eetbare categorie. Bovendien wordt het in het Verre Oosten vereerd als een echte delicatesse.
Dit type paddenstoel is te herkennen aan de volgende kenmerken. Bij een jonge vliegenzwam heeft de dop de vorm van een ei, dat dan recht wordt, maar een brede knobbel in het midden behoudt. De schil van de "top" van de paddenstoel is felrood. Het vruchtvlees in zowel de poot als de dop van de vliegenzwam uit het Verre Oosten is altijd wit. De poot zelf is geelachtig, of helemaal hol, of met een losse en katoenachtige vulling.
De paddestoelplaten zijn geel, helderder bij nat weer en opvallend bleek bij droog weer. Bij deze persoon zijn de overblijfselen van de deken op de paddenstoelenring ook frequent, wat meer opvalt bij jonge paddenstoelen.
De meest voorkomende "buren" in het bos van de vliegenzwam uit het Verre Oosten zijn eiken, hazelaar en berken. In het traditionele groeigebied is Sakhalin-berk niet minder traditioneel voor deze paddenstoel. In Kamtsjatka groeit vliegenzwam veel minder vaak dan in het Primorsky-gebied van Rusland. Naast deze regio's worden vliegenzwammen uit het Verre Oosten ook verzameld in de Amoer-regio, Sakhalin en het Khabarovsk-gebied. De plaats van deze paddenstoel is zeer waardevol in de culinaire tradities van de inwoners van Japan, China en Korea.
Uiterlijk lijkt de vliegenzwam uit het Verre Oosten erg op de eetbare Caesar-paddenstoel, maar het gevaar bestaat dat ze worden verward met de giftige rode vliegenzwam, dus je moet heel voorzichtig zijn bij het plukken van paddenstoelen.
