Fresco is een van de oudste manieren om muren te schilderen. Ze werden ook gebruikt om de muren van antieke villa's en oude Russische tempels te versieren. Zelfs nu is het mogelijk om een portie luxe in de ruimte van een appartement of restaurant te brengen, hoewel de techniek van het fresco de afgelopen eeuwen natuurlijk is veranderd.
Klassieke benadering
Ooit was de uitvoering van een fresco in de macht van alleen meesters met een heel team van assistenten. Het was immers noodzakelijk om met speciale verven op nat gips te schilderen - toen werden de grond en het beeld één en konden ze lang meegaan. Maar daarom moest de kunstenaar het werk in één dag afmaken - om het hele gedeelte 's ochtends te schilderen. Als de hand plotseling trilde, was het onmogelijk om opnieuw te tekenen, knip alleen het beschadigde stuk gips uit en wrijf een nieuwe in. De naam van de techniek komt van het woord fresco, dat wil zeggen "vers".
Een klassiek fresco omvat het gebruik van gemengd fijn zand en kalk (soms met toevoeging van marmerstof) als basis. De schilders gebruikten kleurpigmenten opgelost in water als verf. Om het gedroogde beeld te retoucheren, namen ze verven vermengd met een ei, olie of water.
Proberen om dit proces vandaag en thuis te repliceren is erg moeilijk. Ten eerste ligt de taak alleen binnen de macht van een kunstenaar met een volle hand. Bovendien is het tijdens het werk moeilijk om het eindresultaat voor te stellen, omdat dergelijke verven na het drogen van kleur veranderen. Ten tweede is het niet meer mogelijk om natuurlijke ingrediënten te krijgen die enkele eeuwen geleden werden gebruikt.
Met je eigen handen
In de loop van de tijd werden alle soorten muurschilderingen fresco genoemd. In deze versie kan de "fresco" door bijna iedereen worden gedaan. Bovendien kost het bestellen van zo'n foto bij een echte meester veel geld.
Het is het handigst om een zelfgemaakte muurschildering te schilderen met acrylverf. Ze zijn gemakkelijk in gebruik, drogen snel en hoeven niet te worden gelakt. Als u gouache of tempera gebruikt (of verf met waterverf op onbewerkt gips), moet het werk worden gevernist om het te behouden.
De eerste stap is om de muur voor te bereiden - uitlijnen, pleisteren en schuren zodat het oppervlak zo glad mogelijk wordt. De gekozen tekening voor het fresco wordt op de muur gekopieerd. Het is het beste om de contouren en randen niet met een potlood uit te tekenen, maar met een dunne naald. Potloodstrepen kunnen zichtbaar zijn onder lichte verf en gekraste lijnen zijn gemakkelijker te verbergen. Vervolgens is de muur bedekt met primer - speciale acryl- of gewoon PVA-lijmen, licht verdund met water. Na droging wordt de schuur transparant en vormt een glanzende film waarop de verf gelijkmatig valt. Vervolgens wordt, verwijzend naar het monster, de tekening geverfd, gedroogd en, indien nodig, gevernist.
Als de tekening met waterverf op gips wordt aangebracht, is het niet nodig om het oppervlak te primen, maar het is belangrijk om felle kleuren te kiezen en deze met sappige streken aan te brengen. Als het droog is, zal de aquarel op het gips een beetje vervagen.
