Een rechte teenhak is de gemakkelijkste optie die zelfs een beginnende breister kan doen. Het breiprincipe is heel eenvoudig, alleen de centrale lussen worden gebreid en de zijlussen worden verkleind, waarbij de lussen samen worden gebreid met de lus van het centrale deel.
De rechte teenhak wordt vaak "grootmoeders" genoemd omdat hij door oma's is gebreid. In Sovjet-breiboeken en tijdschriften worden sokken gevonden met dit specifieke type hiel, het is de oudste van alle opties (in vergelijking met de "boemerang", ronde hiel, "Frans" en "hoofddoek").
Het wordt recht genoemd omdat de twee delen van de hiel een rechte hoek vormen. Voor dit type hiel is elk patroon geschikt, maak het veelkleurig. Het is beter om een versterkte te breien: * brei de eerste lus en breng elke tweede lus over naar de breinaald zonder te breien *. De hiel met dit patroon zal sterker zijn dan normaal.
Als algemene regel geldt dat de hiel wordt uitgevoerd door ½ van het totale aantal lussen. De achterwand is een rechthoek, de hoogte is afhankelijk van de maat van de sokken. Meestal breien ze voor kleine maten 3-4 cm, voor volwassenen 5-6, 5 cm. Er zijn platen op internet die de hoogte van de achterwand van de hiel aangeven voor een bepaalde maat sokken. Brei aan de randen van de rechthoek (de tweede en derde lus aan het begin van de rij en de twee voorlaatste) stroken van twee averechte lussen.
De lussen van de laatste rij van de achterwand zijn verdeeld in drie delen, als deze niet zonder rest is verdeeld, worden de extra lussen verdeeld (twee extra lussen worden verdeeld over de zijdelen. Een extra lus wordt toegevoegd aan de centrale deel van de hiel).
Alleen de lussen van het centrale deel van de sok zijn gebreid en de zijlussen zijn verkleind. In de eerste rij van het onderste deel worden de zijlussen en de centrale lussen gebreid, de laatste lus van het centrale deel wordt gebreid met de eerste lus van de derde.
Keer het breien, verwijder de eerste lus, brei de rest. De laatste lus van het centrale deel wordt gebreid met de volgende, het breiwerk wordt gedraaid.
Het aantal lussen op de naalden wordt geleidelijk verminderd en het onderste deel van de hiel wordt gevormd. De vermindering van de lussen zorgt voor een nette rand aan de onderkant van de hiel.
In de twee voorlaatste rijen blijft er één lus over aan de randen, deze moeten ook worden gebreid met de lussen van het centrale deel. Tijdens het breien worden de hielen alleen afgetrokken, de lussen worden niet toegevoegd (in tegenstelling tot de "boemerang" -hiel).
In de laatste rij niet het oorspronkelijke aantal lussen, maar slechts 1/3 daarvan. Ze begonnen bijvoorbeeld de hiel op 26 lussen te breien. Dit betekent dat er 8 lussen in de laatste rij van de hiel op de spaak moeten blijven (er waren negen lussen in het eerste en derde deel).
Acht steken van de laatste rij worden gehalveerd en verdeeld over twee breinaalden, het begin van alle volgende rijen bevindt zich in het midden van de hiel.
Lussen die ontbreken om te breien, worden aan de zijkanten van de hiel opgepakt. Het aantal lussen moet groter zijn dan het origineel, omdat het nodig is om een wig te binden. Er waren bijvoorbeeld 26 lussen (13 lussen op elke breinaald), wat betekent dat er 30-36 lussen moeten zijn (afhankelijk van de maat van de sok).
