Breien is een interessant en nuttig type handwerk. Er zijn veel technieken en er komen nieuwe technieken bij, dus je kunt niet zeggen: "Ik kan breien en ik heb niets anders te leren." Je kunt altijd iets nieuws proberen en ongebruikelijke dingen creëren.
Er zijn drie hoofdmanieren om te breien: haken, breien, op weefgetouwen (er kunnen vorken aan worden toegeschreven). Elk van hen bevat verschillende technieken, opties voor het maken van patronen. Sommige breitechnieken en technieken lijken op elkaar.
Haak technieken
Haken worden in drie soorten geproduceerd: normaal, lang, met een lus aan het uiteinde (vergelijkbaar met een grote naald).
Elk van hen is ontworpen voor een specifieke breitechniek. Normaal breien kan in entrecote, wartel, vrije vorm, Ierse of Brugse kant, Ierse kant, verschillende patronen.
Lang wordt gebruikt voor Tunesisch (Afghaans) breiwerk. Het canvas blijkt dik en dicht te zijn, warmer dan normaal. Er wordt aangenomen dat de techniek is uitgevonden in Tunesië en Afghanistan, omdat er koude nachten zijn. In deze landen worden gehaakte dekens gehaakt, die moeten beschermen tegen de kou. Een patroon in Tunesische techniek lijkt op gebreide kous.
Met een haak met een lus kun je een stof breien volgens een patroon voor breinaalden, de techniek wordt knucking genoemd en imiteert volledig een gebreide stof. Hiermee kunt u "Engels elastiek", brioche, "vlechten" -patroon en nog veel meer breien. De stof blijkt dun te zijn in vergelijking met wat met een gewoon haakwerk werd gebreid. Lusaftrekkingen zijn eenvoudig, brei twee of drie lussen aan elkaar. Lussen worden toegevoegd met een haakwerk van de werkende draad aan de haak.
Tunesisch breien en breien lijken een beetje op elkaar. Enterlak is een breitechniek voor elk van de drie soorten haaknaalden.
Breitechnieken
Er zijn drie soorten breinaalden, maar breitechnieken zijn er niet van afhankelijk.
Swing breien (swing breien) wordt beschouwd als de meest populaire en wijdverbreide. Voer in deze techniek een boemeranghiel uit voor sokken, stola's en vesten. Er worden rijen van verschillende lengtes verkregen, ze vormen verschillende patronen en stoffen van verschillende vormen. De populaire Nako baretten zijn uitgevoerd in deze techniek.
Intarsia wordt als minder populair en beroemd beschouwd. Dit veelkleurige breiwerk wordt gebruikt om het patroon te voltooien. De stof is gebreid uit meerdere bollen, dus er zijn geen broches aan de zelfkant (in tegenstelling tot gewone jacquard).
Er is een techniek genaamd brioche, beter bekend als tweekleurig breien. De stof is dubbelzijdig en veelkleurig, uitgevoerd met een 1x1 elastische band met garen van verschillende kleuren.
Enterlak is een andere haaktechniek die een beetje op patchwork lijkt. Het canvas ziet eruit alsof het is geweven uit veelkleurige linten.
Een weinig bekende techniek is pooling; alleen sectionele garens zijn hiervoor geschikt. Het is noodzakelijk om het patroon zo te kiezen dat het met één draad kan worden gebreid zonder te breken (verdeel de gekleurde delen van het garen). De techniek is vergelijkbaar met intarsia en jacquard, het enige verschil is dat de pooling met één draad wordt uitgevoerd.
"Missoni" verwijst naar veelkleurig breien, deze techniek imiteert prints op kleding van een beroemd merk.
De meeste breitechnieken zijn niet uitgevonden in Rusland, daarom worden ze in het Engels genoemd. Magic Loop is bijvoorbeeld een techniek om twee identieke dingen tegelijkertijd te breien (uitgevoerd op rondbreinaalden).
Er zijn eigenaardige technieken die niet aan breien kunnen worden toegeschreven. Shibori bijvoorbeeld. Een dunne stof wordt gebreid met breinaalden, vervolgens worden er knopen op vastgemaakt en in water neergelaten. Het canvas droogt op en krijgt reliëf. Soms wordt een stof van pluizig garen gewassen in een zeepoplossing om het effect te krijgen van iets dat uit wol is geslagen (vilten).
