Ernest Tayson Torrance Thompson is een Schotse film- en theateracteur. Hij begon zijn carrière door op te treden op het podium. In 1918 kwam hij naar de bioscoop en werd al snel een echte ster van stomme films, evenals een van de beste schermschurken van die jaren.
Voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kwam Torrance met zijn broer naar Amerika, waar ze hun creatieve carrière begonnen. Ernest speelde jarenlang op het theaterpodium, maar trok al snel de aandacht van Hollywood-filmmakers. In 1918 verscheen hij voor het eerst op het scherm in een korte film. Sindsdien is zijn toekomstige leven onlosmakelijk verbonden met de filmindustrie.
De creatieve biografie van de kunstenaar omvat meer dan 50 rollen in stomme en geluidsfilms. De kunstenaar heeft bijna 14 jaar aan film gewijd.
Torrance is overleden op 54-jarige leeftijd. Veel fans van zijn werk, theater- en filmrecensenten geloofden dat hij het publiek nog vele jaren had kunnen verrassen met nieuwe rollen in theater en film als hij niet plotseling was overleden.
Torrance maakte zijn laatste schermverschijning in 1933 in het melodrama "I Cover the Waterfront".
Biografische feiten
Ernest werd in de zomer van 1878 in Schotland geboren in de familie van kolonel Henry Torrance Tayson en huisvrouw Jesse Bryce. Het gezin had 11 kinderen. Ernest en zijn broer David waren oudere kinderen en begonnen zich al vroeg voor creativiteit te interesseren. In de toekomst werden beiden acteurs, traden op op het Broadway-podium en speelden in films.
Ernest werd naar een muziekschool gestuurd, waar hij piano leerde spelen en zang studeerde. Hij werd opgeleid aan de Staatsuniversiteit voor Muziek en Podiumkunsten in Stuttgart. Daarna studeerde hij in Edinburgh aan de Academy of Arts en ontving uiteindelijk een persoonlijke beurs om in Londen te studeren aan de Royal Academy of Music.
De jonge man was een uitstekende pianist en had een geweldige stem - bariton. Niemand twijfelde eraan dat hij een goede carrière zou kunnen maken en een beroemde zanger zou worden.
Na zijn afstuderen werd de jongeman toegelaten tot de D'Oyly Carte Opera Company. Hij verscheen in vele theaterproducties in Engeland en toerde met het gezelschap door Europa en Amerika. In 1905 kreeg Ernest problemen met zijn stem, waardoor hij gedwongen werd zijn carrière als operaartiest op te geven.
creatieve manier
In 1911 ging de jongeman samen met zijn broer David naar de Verenigde Staten, waar hij besloot zijn creatieve studies voort te zetten. Aangekomen in New York vonden de broers al snel werk in een van de theaters en werden al snel de leidende artiesten op Broadway in muziekuitvoeringen.
Van 1912 tot 1920 speelde Ernest in de uitvoeringen: "Modest Suzanne", "Dove of Peace", "The Only Girl", "Step This Way", "Furs and Frills", "He Didn't Want to Do It", "Velvet Lady", "Nachtboot".
De acteur werd algemeen bekend door zijn eerste rol als professor Charcot in de productie van "Modest Suzanne". De rol van kapitein Robert Wilde in het toneelstuk "The Night Boat" bracht hem echte bekendheid en trok de aandacht van Hollywood-producenten.
Voor het eerst op het scherm verscheen Torrance in 1918 in de komische korte film "Marrying Off Dad".
Hij begon een jaar later serieus in de bioscoop te werken en kreeg een rol in het drama van Charles Miller "Dangerous Business". In 1921 speelde de acteur een van de centrale rollen van Luke Hethburn in het drama "Short David", geregisseerd door Henry King.
De film vertelt het verhaal van een jonge man genaamd David Cynmon, die met zijn gezin in een klein Amerikaans stadje woont. David is van nature erg aardig en heeft geen volwassen houding. Wanneer de bende van Isk Khatburn in de stad verschijnt, wordt David gedwongen de bandieten terug te vechten, omdat ze zijn vader hebben vermoord en zijn broer hebben uitgeschakeld. Nu is hij het hoofd van de familie, die voor zijn dierbaren moet zorgen en de inwoners van de stad moet verdedigen.
In 1923 kreeg de acteur de rol van Clopin in de film The Hunchback of Notre Dame, gebaseerd op het beroemde werk van V. Hugo. Een jaar later verscheen Torrance op het scherm als Captain Hook in de avonturenfilm Peter Pan van Robert Brenon.
Voorafgaand aan de geluidscinematografie speelde Torrance in vele stomme films: The Covered Wagon, The Legacy of the Desert, The Struggling Coward, The Downside of Life, The Wanderer, Pony Express, American Venus, The Blind Goddess, "Trap for a Man", "King of Kings", "Captain of Salvation", "Steamship Bill", "Bridge of King Louis Saint", "Desert Nights".
Tegen het begin van de jaren dertig was het tijdperk van een kleine bioscoop voorbij en maakten veel beroemde artiesten een einde aan hun carrière. Maar Ernest zou het scherm niet verlaten. Zijn prachtig geleverde stem hielp de acteur snel over te stappen van stille naar degelijke cinematografie en nieuwe rollen te krijgen.
In 1931 speelde de acteur voor het eerst in een geluidsfilm. Het was een melodrama geregisseerd door O. Brower en D. Burton genaamd "The Battle of the Caravans". Dit werd gevolgd door werk in de films: "Teammates", "The Great Lover", "Bloodsport", "New Adventures of the Quickly Rich Willingford", "Cuban Love Song". Een van de laatste werken van de artiest was de rol van professor James Moriarty in de avonturenfilm "Sherlock Holmes".
Priveleven
Torrance speelde vaak negatieve karakters, maar in het leven was hij een zeer goed opgeleide, intelligente en beleefde man - een echte heer.
In januari 1902 ontmoette Ernest zijn toekomstige vrouw Elsie Bedbrook. Ze hadden bijna een jaar een relatie en trouwden op 6 december. De man en vrouw woonden iets meer dan 30 jaar samen tot de dood van Torrance. Ze hadden één kind - een zoon, Yang.
Na het filmen van de film "I Cover the Waterfront" ging Ernest op een boottocht naar Europa. Op de terugweg kreeg hij een aanval van galkoliek en werd de acteur naar het ziekenhuis gebracht. Daar onderging hij een dringende operatie, maar de tijd was verloren.
Na de operatie begon hij complicaties te krijgen, de artsen waren machteloos om iets te doen. Torrance stierf op 15 mei 1933. Hij was pas 54 jaar oud. In Hollywood schrok iedereen van het plotselinge overlijden van de acteur. Velen geloofden dat dit een onherstelbaar verlies was van een getalenteerde en sterke artiest die meer dan een dozijn rollen op het scherm kon spelen.
