Agnes Mured is een Amerikaanse actrice, vier Oscar-genomineerden, winnaar van twee Golden Globe- en Emmy-awards. Ze werd beroemd door haar rollen in de briljante films van Orson Welles.
De meeste kijkers kennen Agnes Moorehead als de extravagante heks van Endor in My Wife Bewitched Me. De actrice heette "Hollywood's lavendeldame": zij was het die deze kleur modieus maakte.
De moeilijke weg naar een droom
Agnes Moorehead werd geboren op 6 december 1900 in Clinton in de familie van zanger Mildred McCauley en priester John Henderson. Van jongs af aan zong het meisje met een mooie stem.
De première vond plaats op driejarige leeftijd in de kerk. Nadat het gezin naar St. Louis was verhuisd, zong de baby in het operakoor van het stadstheater. Toen de volwassen dochter haar beslissing om actrice te worden aankondigde, verzette de vader zich niet.
Hij eiste dat Agnes ook een beroep zou krijgen dat haar zou kunnen voeden in geval van mislukking in haar artistieke carrière. Moorehead koos de Ohio University Department of Biology.
Ze voltooide haar opleiding in 1923. Tijdens haar studie speelde het meisje in het studententheater. Na het woord te hebben vervuld dat aan John Moorhead was gegeven, ging Agnes naar de Academie voor Dramatische Kunsten.
In 1929 eindigde ze bij de beste. De carrière van de artiest is echter niet gelukt. Op bijna dertigjarige leeftijd was het te laat om te debuteren.
De actrice was vaak werkloos. Door meerdere dagen te vasten leerde ze elke cent waarderen.
Mislukkingen en successen
Agnes slaagde er met grote moeite in om een baan bij de radio te krijgen. Radioshows met haar deelname werden snel populair. De dag van de actrice was een halve dag.
Tegelijkertijd vond er een kennismaking plaats met de grote filmster en beroemde theatrale prima Helen Hayes. De dames werden al snel vriendinnen. Hayes ging aan het werk voor een vriend die filmdebuut maakte.
De filmstudio besloot echter dat dit type niet meer relevant was. In de loop van de tijd verspreidden geruchten dat de actrices niet alleen vrienden waren. Ze hebben een meer intieme relatie.
De pers ging op zoek naar bewijs van het verband. De journalisten schaamden zich niet dat beiden tegen die tijd getrouwd waren. Moorehead negeerde uitdagend de geruchten over homo's, en Helen was bang voor de ineenstorting van haar carrière en de vriendschap eindigde.
In 1937 kwam de ouder wordende artiest onder de aandacht van de beginnende regisseur Orson Welles. Hij nodigde de actrice uit in zijn theater "Mercury".
Gedurfde innovatieve oplossingen van de jonge regisseur geïnteresseerde Hollywood-magnaten. In 1939 kwam het hele gezelschap naar de bioscoop nadat de regisseur een contract had getekend met de RKO-studio.
Bekentenis
De veertigjarige Agnes kwam voor het eerst op de set. De springplank naar de Olympus van Hollywood voor Moorehead was de debuutrol van de moeder van de hoofdpersoon in de film Citizen Kane uit 1941.
Iedereen zag een opmerkelijk talent. De artiest kon elke emotie uitbeelden. Ze speelde perfect angst, jaloezie, wanhoop, plezier en liefde.
Voor haar werk in The Magnificent Emersons in 1942, de tweede tape, werd Agnes genomineerd voor een Oscar. Critici hebben de actrice de meest charismatische artiest in Hollywood genoemd.
De 42-jarige Moorehead werd door het tijdschrift Vogue erkend als een van de mooiste en meest stijlvolle vrouwen ter wereld. Met de lichte hand van een beroemdheid kwam paars in de mode.
Agnes was zelf dol op hem en droeg vaak lavendelkleurige outfits. Van 1943 tot 1951 speelde Moorehead in Journey into Fear, Jane Eyre, Miss Parkington, Since You Left, Johnny Belinda, The Woman in White, The Floating Theatre.
De films leverden haar twee Oscar-nominaties op. De iconische rollen leverden de actrice een Golden Globe en een dubbele Oscar-nominatie op. Nu is haar naam voor altijd de filmgeschiedenis ingegaan.
Priveleven
Door bijrollen te spelen, slaagde de beroemde artiest erin om Lucille Ball, Olivia de Haviland, Joan Fontaine, Shirley Temple en sterren van de eerste orde moeiteloos te overtreffen.
Na te zijn goedgekeurd als Hollywood-actrice, verliet Moorehead de radio niet. In de lucht van Amerika bleef ze de meest gevraagde artiest. Na zijn optreden in het toneelstuk Don Giovanni in Hell veroverde de artiest ook Broadway.
In de jaren veertig begonnen journalisten opnieuw het persoonlijke leven van Agnes te belichten. Naar hun mening bracht de actrice steeds meer tijd door in het gezelschap van jonge schoonheden, en niet in haar eigen echtgenoot.
Om een einde te maken aan de geruchten in 1949, adopteerden een beroemdheid en haar man, acteur John Griffith Lee, een jongen genaamd Sean. Het einde van het huwelijk werd echter gezet door de connectie tussen Agnes en de rijzende filmster Debbie Reynolds, die kort daarna begon.
Het tweede huwelijk van Moorehead in 1954 bleek geen succes en het vierjarige gezinsleven met Robert Gist eindigde in een scheiding. Maar de relatie met Reynolds duurde tot haar dood, ondanks het leeftijdsverschil van meer dan dertig jaar.
Sinds de jaren vijftig werd de actrice steeds meer gedwongen om de typische karakters van roddels, oude teven en heksen te spelen die haar werden opgelegd. Uitzonderingen waren de heldinnen in The Left Hand of God, Everything Heaven Permits, The Swan, Raintree County, The Bat, Polyanna, How the West Was Conquered.
Afgelopen jaren
Voor haar werk in 1964 in "Hush, Hush, Sweet Charlotte", waar Agnes Bette Davis kon verslaan, kreeg ze de vierde Oscar-nominatie en de volgende Golden Globe.
Ook de televisie bleek ingetogen. Moorehead werd zes keer genomineerd voor een Emmy voor haar televisiewerk. Ze ontving deze prijs in 1967 voor Wild, Wild West.
De rol van Endora in de serie "Mijn vrouw betoverde me", die liep in 1964-1972, werd het visitekaartje van de actrice. Op dat moment maakte ze zelf moeilijke tijden door.
De relatie met mijn zoon is altijd moeilijk geweest. Sean botste altijd met zijn moeder, ervan beschuldigd dat ze zichzelf en hem met haar connecties had onteerd.
Hierdoor kwam de man in contact met slecht gezelschap. Agnes vond per ongeluk een pistool in de kast van Sean. De moeder vroeg direct waar het wapen vandaan kwam. In plaats van te antwoorden, ging de zoon gewoon het huis uit. Moorehead heeft hem nooit meer gezien.
De artiest begon ook gezondheidsproblemen te krijgen. In 1955 filmde ze Conquerors in Utah. Het werk speelde een fatale rol in het leven van alle aanwezigen op de site.
Pas na vele jaren werd bekend dat in de buurt van de filmlocatie kernwapens werden getest. Alle deelnemers op de foto werden blootgesteld aan straling en stierven aan kanker.
Agnes onderging hetzelfde lot. Tot de laatste dagen worstelde de actrice met een vreselijke diagnose. Eind april 1974 heerste de ziekte echter. In 1994 had Moorehead een eigen ster op de St. Louis Walk of Fame.
