Het woord "spiritualisme" heeft Latijnse wortels en komt van het Latijnse spiritus, wat "ziel, geest" betekent. Bezig zijn met spiritualisme is communiceren met overleden mensen en bewoners van de andere wereld. De mode voor seances verdwijnt en keert dan weer terug. Volgens de beroemde Russische onderzoeker van afwijkende verschijnselen Yuri Alexandrovich Fomin begint de massale beoefening van spiritualisme in Rusland een dreigend karakter te krijgen.
Veel voorkomende misvattingen
Veel fans van communicatie met onbekende krachten beweren dat er niets mis is met spiritualisme. Ze geloven dat het de zielen zijn van degenen die ze oproepen die naar hen toe komen. Ze denken betrouwbare antwoorden te krijgen op hun vragen over de toekomst, maar dat is niet zo. Spiritualisme is erg gevaarlijk en het wordt nog steeds niet aanbevolen om het te beoefenen.
Het is bekend dat er veel manieren zijn om met de geestenwereld te communiceren. Dit kan een speciaal bord zijn voor seances of een porseleinen schotel die langs een stuk papier met cijfers en letters beweegt. U kunt communiceren met de overledenen via een medium of een speciale ronde tafel. Er zijn eigenlijk genoeg manieren.
Op een onverklaarbare manier begint de schotel te bewegen, de tafel stijgt in de lucht en het medium begint met een vreemde stem te spreken. Sommigen staan sceptisch tegenover deze rituelen, terwijl anderen oprecht geloven dat ze communiceren met de doden.
Op het eerste gezicht lijkt het beoefenen van spiritualisme heel onschuldig, maar niet alles is zo eenvoudig als het voor een onervaren leek lijkt.
Niet degenen die worden geroepen
Poesjkin is ons alles, daarom riep bijna 100% van al degenen die minstens één keer deelnamen aan spiritistische seances de geest van deze grote Russische dichter op. Om de een of andere reden roepen ze graag dichters op in Rusland: Yesenin, Akhmatova, Lermontov en Vysotsky. Dit zijn de echte leiders van dit soort hitparade.
Mensen geloven oprecht dat ze praten met de genieën van de Russische poëzie, maar dit is niet zo. Tijdens spiritistische seances komen meestal niet de zielen van dode mensen naar de mensen, maar enkele duistere entiteiten die in de lagere astrale lagen leven. Deze geesten kunnen de toekomst niet voorspellen. Ze komen en gaan wanneer ze willen, en niet in opdracht van de mensen die aan de seance deelnemen.
Het gevaar bestaat dat de opgeroepen entiteit aan het einde van de sessie in de kamer blijft. Er zijn gevallen waarin, na spiritistische seances, een klopgeest zich vestigde in het huis waarin de seance plaatsvond. Het blijkt dat later in de kamer waar de seance werd gehouden, het nodig zal zijn om de priester te roepen zodat hij de kamer inwijdde en de vervelende gast verdreef.
Valse voorspellingen
Veel officiële religies ontkennen en verbieden het beoefenen van spiritualisme, en stellen het gelijk aan hekserij en tovenarij. Tegelijkertijd is de kerk het ermee eens dat dode mensen kunnen leven. Het verschil is dat spiritisten de geest uit zichzelf aanroepen, zonder toestemming, en een hekserijritueel uitvoeren, en wanneer de zielen van de overledenen vanzelf komen, dan is het de wil van God.
Vaak zijn voorspellingen die worden ontvangen tijdens communicatie met de wereld van de doden vals en soms zelfs absurd. Die geesten die gehoor geven aan de roep van gewone mensen, kennen onze toekomst niet. Sessiedeelnemers krijgen precies de antwoorden die ze willen horen. Natuurlijk gebeuren er soms verrassende toevalligheden, maar dit zijn slechts geïsoleerde gevallen. Kortom, de opgeroepen entiteiten beginnen te vloeken en de deelnemers aan de sessie te beledigen, waarbij ze soms hun naderende dood voorspellen.
Gevaar voor leven en gezondheid
Aan het begin van de twintigste eeuw was de hoofdredacteur en uitgever van het populaire tijdschrift "Spiritualist" V. P. Bykov, die later gedesillusioneerd raakte door het spiritisme, haalt veel gevallen aan waarin de passie voor communicatie met buitenaardse krachten buitengewoon betreurenswaardig werd gepompt.
Bijvoorbeeld, in 1910 V. E. Yakunichev, die lid was van vele spiritualistische kringen. Hij vergiftigde zichzelf met kaliumcyanide. Ooit was deze jongeman zelfs een beginneling van het Chudov-klooster in Moskou.
In 1911 probeerde een student aan de universiteit van Moskou, die al vele jaren spiritualisme beoefende, zichzelf te vergiftigen. In hetzelfde jaar stierf een van de beroemdste Moskouse spiritualisten, een zekere V., die de behandeling hardnekkig weigerde. Ze leek opzettelijk te proberen zo snel mogelijk te sterven.
Bykov haalt veel gevallen aan waarin liefhebbers van spiritualisme voortijdig stierven.
Op internet kun je ook veel enge verhalen vinden over hoe mensen letterlijk tegenslagen overkwamen na spiritistische seances.
Dus is het de moeite waard om je gezondheid, welzijn en zelfs je leven te riskeren omwille van dubieus amusement? Iedereen beslist voor zichzelf. Iemand trekt conclusies op basis van ervaring, sommigen checken graag alles zelf.
