Een wild zwijn (zwijn of wild varken) is een sterk en gevaarlijk dier voor de mens, dus de jacht erop vereist uiterste voorzichtigheid en kennis van de gewoonten van dit dier. Een gewond zwijn kan een jager bespringen en hem proberen neer te halen.
Wilde zwijnen veroorzaken grote schade aan landbouwgrond: ze eten aardappelen, rapen, bieten, gewassen en verscheuren ook de grond op de velden en vertrappen gewassen. Om de door wilde zwijnen veroorzaakte schade tot een minimum te beperken en de veestapel onder controle te houden, zijn er zeer grote quota voorzien voor het afschieten van wilde zwijnen. In Rusland kan het jachtquotum voor de amateurjacht op wilde zwijnen bijvoorbeeld variëren van 3000 tot 5000 stuks per seizoen.
Jagen vanaf de toren
Op jachtbases is het jagen vanaf een toren naast de gelokte plaatsen (glades) erg populair. Het belangrijkste voordeel van deze jachtmethode is veiligheid.
Torens worden meestal zo achter bomen geplaatst dat de toren gecamoufleerd is, maar de takken belemmeren het zicht van de jager niet. Op de voerplaats moet regelmatig voer worden achtergelaten, zodat de dieren eraan wennen om naar dezelfde voerplaatsen te komen.
Het everzwijn is een voorzichtig dier, maar wennend om een gelokte plek te bezoeken, zal hij er elke dag komen. Aardappelen en granen kunnen als aas worden gebruikt. Het belangrijkste is om niet te stoppen met voeren, zelfs niet na het einde van het jachtseizoen, en dan zullen wilde zwijnen het gebied niet verlaten.
De eigenaardigheid van jagen vanaf een toren is dat het bij het bewaken van wilde zwijnen erg belangrijk is om niet te haasten, je hoeft niet het eerste dier dat tegenkomt te schieten. De grootste individuen zijn geschikt om na de jongen te voeden.
Gedreven jagen met een hond
Deze manier van jagen op wilde zwijnen vereist de deelname van meerdere mensen. Meestal jagen ze in groepen van minimaal vijf tot zes personen en met één hond. Om een hok succesvol te laten zijn, moet je het gebied goed kennen en ervoor zorgen dat er wilde zwijnen in het bos zijn.
De kraal wordt als volgt uitgevoerd: pijlen met serienummers staan op schietposities, en de kloppers zoeken het beest en drijven het naar de schutters. De afstand tussen de schutters hangt af van het type jachtwapen, patronen en zichtbaarheid op de grond, deze kan van 30 tot 150 meter zijn.
De taak van de kloppers is om een plek te vinden waar de zwijnen hun dagen kunnen doorbrengen. Honden zijn erg behulpzaam bij het vinden van het dier. Als er een dag wordt gevonden, moet je heel voorzichtig handelen. De volgende taak van de kloppers is om het beest weg te jagen. Het is noodzakelijk om ruwweg te bepalen welke kant moet worden benaderd, zodat het gestoorde zwijn precies begint te vertrekken in de richting van de schutters die op hem wachten. Wilde zwijnen hebben een scherp oor, zodat ze een persoon op 100-200 meter afstand kunnen horen naderen en razendsnel van de plek springen en in de tegenovergestelde richting wegrennen. En als het zwijn naar de schutters rent, wordt hij doodgeschoten.
