In de jaren 60 was haar populariteit vergelijkbaar met die van de Beatles. De carrière van de zangeres duurde bijna veertig jaar, haar onnavolgbare sexy stem wekte meer dan één generatie mannen op, en vrouwen brachten hun ogen precies zoals zij, de heldere en schokkende Dusty Springfield.
Het begin van de weg
De echte naam van de zangeres is Mary Isobel Catherine Bernadette O'Brien. Ze werd geboren op 16 april 1939 in Londen. Van jongs af aan onderscheidde het meisje zich door een luidruchtige, rusteloze instelling, waarvoor ze van haar ouders de bijnaam "Dusty" (stoffig) kreeg. Haar vader, een verstokte muziekliefhebber, slaagde erin zijn dochter een fanatieke liefde voor jazz bij te brengen, en om elf uur nam Mary haar eerste nummer op. Nadat ze was afgestudeerd aan de middelbare school, slaagde ze voor de casting en zong ze al snel met de vocale groep "Lana Sisters", vanwaar ze in 1960 vertrok. De reden van vertrek was haar broer, die samen met een vriend zijn eigen muzikale project The Kensington Squares creëerde. Met de komst van Dusty werd de band omgedoopt tot het folktrio The Springfields. Op dat moment veranderde Dusty in Dusty Springfield. Dankzij hits als "Breakaway", "Bambino", "Island of Dreams", "Silver Threads en Golden Needles" werden The Springfields niet alleen beroemd in Engeland, maar ook in Amerika. En toch, ondanks die erkenning, ging het team drie jaar later uit elkaar.
Solo carriere
Dusty nam haar eerste solonummer "I Only Want To Be With You" op slechts een paar dagen nadat de band uit elkaar ging. Deze single verwierf veel bekendheid, evenals de daaropvolgende "Stay Awhile", "I Just Don't Know What To Do With Myself" en "Losing You". In een poging om een nieuw imago te creëren, verfde de roodharige Dusty haar haar blond en begon ze haar ogen te accentueren met een overvloedige hoeveelheid mascara, wat leidde tot een ware hausse onder Engelse fashionista's.
Van 1963 tot 1970 stonden de singles van de zanger meerdere keren bovenaan de Britse en Amerikaanse hitlijsten. Voor haar briljante uitvoering van liedjes in de stijl van ritme en blues kreeg ze zelfs de bijnaam 'de blanke zwarte vrouw'.
In 1987 nam Dusty de gezamenlijke single "What Have I Done To Deserve This?" op met de Pet Shop Boys, die klom naar nummer twee in de Britse nationale hitlijsten, waarna de zanger het succesvolle album "Reputation" opnam haar weer terug. Een paar jaar later werd haar lied "Son of a preacher man" opgenomen in de soundtrack van de later zeer beroemde film "Pulp Fiction", waardoor de zangeres haar eerste "platina" in haar leven ontving.
Priveleven
Dusty Springfield heeft nooit zo'n gezin gehad. In de jaren 70 gaf de zangeres publiekelijk toe dat ze zich even aangetrokken voelde tot zowel mannen als vrouwen. Het was bekend dat ze affaires had met meerdere vrouwen tegelijk, en dit duurde meer dan een dozijn jaar. Op een bijeenkomst van de Anonieme Alcoholisten ontmoette Dusty Springfield actrice Teda Bracci. Een paar maanden later hielden ze zelfs een soort huwelijksceremonie, maar hun relatie was te stormachtig, ze gingen ofwel uiteen, dan weer samen, totdat ze uiteindelijk vluchtten.
De mensen in de buurt waren eraan gewend Dusty sterk en onafhankelijk te zien, en slechts enkelen wisten dat er achter dit scherm een fragiele kwetsbare natuur schuilging. Geestelijke kwelling, drugs, alcohol, mislukte zelfmoordpogingen, jaar na jaar, scherpten haar van binnenuit.
In 1994, toen Dusty, volledig ondergedompeld in creativiteit, haar nieuwe album aan het opnemen was, ontdekten artsen dat ze borstkanker had. Na een behandelingskuur verdween de ziekte, maar na drie jaar keerde het weer terug, en deze keer was het niet mogelijk om het te overwinnen. Dusty Springfield stierf op 2 maart 1999. Ze was 59 jaar oud.
