De belangstelling voor Scandinavische runen neemt niet alleen niet af in de loop van de tijd, maar groeit ook actief gedurende de laatste twee eeuwen. Tegenwoordig worden de runen echter vaker gezien als een hulpmiddel voor waarzeggerij of als onderdeel van de mythologische traditie van de Scandinavische landen. En heel vaak hebben mensen zelfs een slecht idee van wat de runen zijn in de originele versie en hoe ze zijn ontstaan.
In de oorspronkelijke betekenis zijn de runen het oude Germaanse alfabet dat ontstond in de 1e-2e eeuw na Christus. op het grondgebied van het moderne Noord-Europa. Zoals historici suggereren, waren de grafemen, dat wil zeggen de contouren van runensymbolen, gebaseerd op het Latijnse alfabet, maar de inhoud en betekenis waren anders.
Runenschrift werd wijdverbreid in landen als Noorwegen, Denemarken, Zweden en IJsland en bestond in hen tot de XII-XIII eeuw, waarna het Latijnse alfabet de runen verving. De langste tijd, bijna tot het einde van de 13e eeuw, bestond het runenalfabet in IJsland.
Een kenmerkend verschil tussen het runensysteem en andere alfabetische systemen was dat het aanvankelijk niet alleen de communicatieve functie van het opslaan en verzenden van informatie vervulde, maar ook een heilige, magische betekenis had. Het woord "rune" (Oud-Germaanse runa, Oud-Noorse runar) komt van de Oud-Germaanse wortel run - "geheim". In de Scandinavische mythologie worden runen voorgesteld als heilige tekens die zijn ontdekt door de god Odin, de oppergod van het Scandinavische pantheon. Hun betekenis wordt in detail beschreven in de heldendichten die tot op de dag van vandaag bewaard zijn gebleven, waarvan de beroemdste de "Oudere en jongere Edda", "The Saga of Egil" zijn.
Runensymbolen als magische tekens werden in de dagelijkse hekserij gebruikt om bepaalde doelen te bereiken. Met hun hulp hebben middeleeuwse Scandinaviërs en Duitsers ziekten genezen, vijanden vervloekt, hun rijkdom verdedigd en vermenigvuldigd. Tegelijkertijd benadrukken de sagen herhaaldelijk dat kennis van de runen niet voor iedereen beschikbaar is. Ze kunnen alleen correct worden gebruikt door speciaal opgeleide en begaafde mensen - eryli (priesters). Voor de gemiddelde persoon kan het gebruik van runensymbolen gevaarlijk zijn. In het bijzonder in de beroemde "Saga van Egil", opgenomen in de XIII eeuw. de beroemde bard Snorri Sturluson zegt:
Rune mag niet snijden
Iedereen die ze niet begrijpt.
In onbegrijpelijke tekens
Iedereen kan verdwalen.
Een kenmerkend kenmerk van het runenalfabet is de volgorde van letters, die in geen enkel ander schrift voorkomt. Het wordt de futark genoemd, naar de eerste zes letters van de serie. Bovendien is het hele alfabet verdeeld in drie groepen - atta, met 8 runen in elke atta. De schrijfrichting is traditioneel - van links naar rechts. Maar runenmagie werd gekenmerkt door het gebruik van een verscheidenheid aan runenligaturen of staven, dat wil zeggen speciale symbolen bestaande uit verschillende runen en die een bepaalde integrale semantische lading droegen.
