Denholme Elliot is een Britse acteur die in meer dan 120 films en verschillende televisieseries heeft gespeeld. Hij werd bekend door de briljante uitvoering van zijn charismatische, flamboyante en soms excentrieke rollen.
Biografie
Denholme Mitchell Elliot, zo klinkt de volledige naam van de acteur, werd geboren op 31 mei 1922 in Londen, Engeland in de familie van Miles Leyman Farr Elliot en Nina Mitchell. Denholme werd het tweede kind in het gezin. De acteur had een oudere broer, Neil. Zijn vader werkte als advocaat. Later trad hij toe tot het Britse leger en werd benoemd tot advocaat-generaal van de 'verplichte regering in Palestina'.
Denholme Elliot, geboren in een gezin met een kleine theaterachtergrond, had tijdens zijn jeugd geen artistieke neigingen. Na zijn afstuderen aan Malvern College ging hij naar de Royal Academy of Dramatic Art in Londen. Maar aan het einde van het eerste semester werd hem gevraagd de school te verlaten. Elliott trad later toe tot de Royal Air Force. De tijd van zijn dienst viel aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Hij voerde nog een vlucht uit boven vijandelijke doelen, werd neergeschoten en gevangengenomen, waar hij bleef tot het einde van de oorlog. Het was tijdens deze periode dat hij een interesse in drama ontwikkelde. Terwijl hij in een krijgsgevangenenkamp was, nam hij actief deel aan amateurvoorstellingen en later begonnen ze hem rollen in films aan te bieden.
In 1987 ontdekte de acteur zijn ziekte. Hij kreeg de diagnose aids. Tegen de achtergrond van een HIV-infectie ontwikkelde zich tuberculose, waaraan Denholme Elliot op 6 oktober 1992 stierf. Het gebeurde op het Spaanse eiland Ibiza. Ter nagedachtenis aan hem richtte Susan Robinson, zijn vrouw, het Denholm Elliott Project op.
Carrière
In 1949 maakte Denholme Elliot zijn debuut in de film Dear Mr. Prohack, waarin hij Oswald Morfrey speelde. Na dit werk, en in de jaren 50 in het algemeen, verscheen de acteur in kleine rollen in verschillende films. Onder hen zijn "The Sound Barrier" (1952), "The Heart of the matter" (1953), "The Cruel Sea" (1953), "Life on Loan" (1954), "Those Who Decide" (1954) en "The Night I voorbestemd om te vergaan" (1955).
In 1966 verscheen Elliot als een abortusdokter in de komische dramafilm Holly. In hetzelfde jaar werd hij uitgenodigd om te schitteren in de Britse tv-serie "The Man in Room 17". Hij verscheen in 13 afleveringen als Imlak Defraits. In 1970 speelde Denholme Elliott in de Anglo-Amerikaanse oorlogsfilm Too Late, Hero. De film vertelde over de gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Elliott speelde de rol van kapitein Hornsby, een officier die bekend staat om zijn roekeloze moed. In 1972 speelde de acteur in het televisiespel Follow the Yellow Brick Road, waarin hij Jack Black speelde. "Jack" is afgeschilderd als een slachtoffer van psychiatrische stoornissen met excentriek gedrag. Het personage werd prachtig neergezet door de acteur.
In 1976 speelde Elliott in de BBC-televisieversie van het korte verhaal The Signal Man van Charles Dickens. In de serie speelde de acteur opnieuw de hoofdrol. Zijn werk als een aan waanzin grenzende man werd met daverend applaus begroet. In 1980 ontving Elliot een BAFTA voor Beste Mannelijke Bijrol. In 1983 ontving hij een prijs voor zijn werk aan de Amerikaanse komedie Trading Places. In de film was hij een butler genaamd Coleman. In 1984 ontving de acteur een prijs voor zijn rol als Dr. Charles Suobi in de Britse komedie "Private Celebration". Het jaar daarop leverde zijn werk als Vernon Bayliss in de thriller Defence of the State hem voor de derde keer de felbegeerde erkenning op. In 1985 verscheen Elliot als Mr. Emerson in A Room with a View. Zijn personage in de film is een Engelsman uit de hogere middenklasse die geen van de idealen heeft die in een conservatieve samenleving bestaan. Voor dit overtuigende werk werd Denholme Elliot genomineerd voor de prestigieuze Oscar. In 1981 verscheen hij als Dr. Brody in Indiana Jones: Raiders of the Lost Ark. Zijn karakter was een collega van Indiana Jones, de hoofdpersoon van de foto. In 1989 speelde hij dezelfde rol in Indiana Jones and the Last Crusade. In 1992 nam hij deel aan de opnames van de film "Crazy Stage", het laatste werk in zijn acteercarrière. Elliot speelde Selsdon Mowbray, een aan alcohol verslaafde acteur.
Hoewel Denholme Elliot in geen van de hoofdrollen in de film speelde, was hij een gevestigde ondersteunende ster. Door de jaren heen heeft hij alcoholisten, oplichters en andere excentrieke personages gespeeld. In 1988 werden de verdiensten van de acteur in de ontwikkeling van de cinema bekroond met de Order of the Knights of the British Empire.
Denholme Elliot sprak openlijk over zijn biseksualiteit. Hij was echter twee keer getrouwd. Zijn eerste vrouw was de Britse actrice Virginia McKenna.
Het stel trouwde in 1954. Maar een paar jaar later, in 1957, scheidden ze. Zijn tweede vrouw was actrice Susan Robinson, die Denholm twee kinderen baarde - Mark en Jennifer.
Twee jaar na de dood van de acteur publiceerde zijn vrouw het boek Denholm Elliott: Quest for Love. Daarin beschreef de weduwe de details van Elliots biseksualiteit en hun huwelijk. In 2003 pleegde Jennifer, de dochter van de acteur, zelfmoord door op te hangen. En op 12 april 2007 stierf Susan Robinson. Ze stierf bij een brand in haar appartement in Londen.
