Gene Barry (Gene Barry) - Amerikaanse acteur van theater, film, televisie; zanger, muzikant, regisseur, scenarioschrijver en producer. In 1965 won hij de Golden Globe Award voor zijn rol in de film Burke's Justice.
Gene, wiens echte naam Eugene Klass is, begon zijn creatieve carrière met optredens op het Broadway-podium. Zijn debuut vond plaats in 1942 in de operette "New Moon".
In 1950 verscheen hij op televisie met het NBC Television Opera Theatre. Dit bedrijf is speciaal opgericht om muziekuitvoeringen en opera's in het Engels te vertonen en werd vanaf 1949 gedurende 15 jaar beheerd door de National Broadcasting Company (NBC).
De creatieve biografie van de kunstenaar omvat tientallen rollen op het theaterpodium en ongeveer honderd werken op het scherm.
In 1974 produceerde, regisseerde en schreef Barry executive het drama The Second Coming of Suzanne. In 1994 schreef hij mee aan het Burke Justice-project. In deze serie speelde hij politieagent Amos Burke en ontving hij een Golden Globe.
Biografische feiten
Eugene Klass werd in de zomer van 1919 in de VS geboren in de joodse familie van Martin Klass en Eva Conn. Later nam hij de artiestennaam Jean Barry aan ter ere van de legendarische Hollywood-acteur John Barrymore.
Zijn voorouders emigreerden vanuit Rusland naar Amerika en vestigden zich in New York. De ouders van de jongen waren muzikanten, maar ze slaagden er niet in om een professionele carrière op te bouwen in de Verenigde Staten. Mijn vader speelde prachtig viool en mijn moeder had een geweldige stem. Ze zong een tijdje in amateur-muziekproducties.
Al op jonge leeftijd toonde de jongen interesse in creativiteit en muziek. Hij ging naar de muziekschool en leerde al snel viool spelen en werd een echte virtuoos. Bovendien had hij een geweldige bariton, dus hij begon al snel op het podium te spelen. Misschien heeft hij dit geschenk van zijn ouders geërfd. Hem werd een uitstekend presterende carrière beloofd, maar het lot besliste anders.
Op een dag raakte Jin tijdens het voetballen ernstig gewond en kreeg de diagnose een gebroken arm. De jongen moest het muziekinstrument lange tijd vergeten. Na langdurige behandeling en revalidatie realiseerde hij zich dat de blessure die hij opliep hem niet in staat zou stellen professioneel viool te blijven spelen. Toen besloot hij zich te concentreren op penalty's en theateracteur te worden.
Barry kreeg zijn basisonderwijs op de New Utrecht High School, gevestigd in Brooklyn. Toen de jongere 17 werd, won hij een persoonlijke beurs van het hoofd van RCA David Sarnoff om te studeren aan de prestigieuze Chatham Square School of Music.
Hij wijdde twee jaar aan zijn studie en begon in dezelfde periode op te treden in cafés, nachtclubs en beurzen. Hij nam ook deel aan de radiowedstrijd voor de beroemde radiopresentator Arthur Godfrey en won een speciale prijs waarmee hij aan verschillende hoorspelen kon deelnemen.
Creatieve carrière
De jonge artiest begon in 1942 op Broadway op te treden. Zijn eerste rol was in de musical New Moon. Het was de laatste operetteproductie van 3 beroemde Broadway-producties, waarvan de muziek werd gecomponeerd door Sigmund Romberg.
Na de Tweede Wereldoorlog verscheen de legendarische productie meer dan eens op de podia van Europese en Amerikaanse theaters en werd twee keer gefilmd, maar het had niet meer zo'n populariteit als in de vooroorlogse periode. Sommige theatercritici zijn van mening dat het operettegenre sinds het midden van de jaren veertig niet langer in trek was bij het publiek en werd vervangen door de "Gouden Eeuw van de musicals".
De acteur ging na een succesvol debuut optreden op Broadway. Hij speelde tot het begin van de jaren vijftig in vele beroemde uitvoeringen. Later verscheen Jin periodiek op het podium in moderne toneelstukken en musicals, maar deze rollen droegen niet bij aan theatrale bekendheid. Hij stapte bijna volledig over naar de bioscoop en tekende een contract bij Paramount Studios.
Barry keerde pas in 1983 terug naar Broadway en speelde de hoofdpersoon in de musicalversie van de beroemde Franse film "The Cage for Weirdos". Dit werk leverde de kunstenaar een nominatie op voor de Tony Award, maar de prijs ging naar de al even briljante Amerikaanse acteur George Hearn.
Gene trad een jaar op Broadway op, sloot zich daarna aan bij een toergezelschap uit San Francisco en werkte een tijdje in Los Angeles. In dezelfde periode creëerde Barry zijn eigen cabaretvoorstelling genaamd "Gene Barry in One".
Zijn filmdebuut vond plaats met Barry in 1952, toen hij op het scherm verscheen in de titelrol in de film "Atomic City". Interessant genoeg was zijn vergoeding slechts $ 1000.
Een jaar later speelde Gene Dr. Clayton Forrester in een fantasiefilm gebaseerd op de roman van H. Wells, 'War of the Worlds'. Aanvankelijk solliciteerde de beroemde Amerikaanse acteur Lee Marvin voor de mannelijke hoofdrol, maar de producent besloot dat het beter zou zijn als Forrester zou worden gespeeld door een artiest die onbekend is bij bioscoopbezoekers. Na het zien van Barry's debuut in "Atomic Train", werd besloten hem goed te keuren voor de hoofdrol.
De film kreeg een Oscar voor special effect en nog 2 nominaties in de categorieën: Beste Geluid en Beste Montage.
In 2005 had Barry een cameo-optreden in de remake van "The War of the Worlds" van S. Spielberg, waarin Tom Cruise de hoofdrol speelde.
In de verdere carrière van de acteur waren er ongeveer honderd rollen in film en televisie, waaronder: "Obvious Alibi", "Soldier of Fortune", "Alfred Hitchcock Presents", "From Eternity", "Theater 90", "Forty Guns", " Thunder Road, The Hour of Alfred Hitchcock, Burke's Justice, Colombo: Prescription - Murder, The Istanbul Express, The Adventurer, The Second Coming of Suzanne, Charlie's Angels, Fantasy Island, The Boat love”,“Hotel”, " Murder, She Wrote ", " The Twilight Zone ", " Paradise ", " My Second Self ", " Old Nags American Style ".
In de laatste jaren van zijn leven verscheen de acteur slechts af en toe in het theater en in de bioscoop, waarbij hij er de voorkeur aan gaf zijn favoriete hobby na te streven - schilderen.
In het voorjaar van 1998 werd Gene eigenaar van een gepersonaliseerde ster op de Hollywood Walk of Fame op nummer 6555.
Barry stierf in december 2009 op 90-jarige leeftijd in een bejaardentehuis voor acteurs in Woodlen Hills. Hij werd begraven op de Hillside Memorial Park Cemetery in Culver City, Californië.
Priveleven
In 1944, tijdens het repeteren voor een andere Broadway-musical, ontmoette Gene zijn toekomstige vrouw, Betty Claire Culb. Ze was actrice en trad op onder het pseudoniem Julie Carson. In hetzelfde jaar vond hun huwelijk plaats.
De man en vrouw leefden een lang en gelukkig leven tot Betty's dood. Zij overleed op 31 januari 2003.
In deze verbintenis werden twee kinderen geboren: Michael en Frederick. Michael werd acteur, schrijver, producent en regisseur. Frederik is acteur. In 1967 adopteerde het gezin nog een kind - een meisje genaamd Elizabeth. Later werd ze ook actrice.
