Er zijn verschillende kanshebbers voor het kampioenschap onder bordspellen. Omdat archeologen de exacte datum van herkomst van de gokvondsten niet kunnen vaststellen, worden de oudste bordspellen beschouwd als Mancala, het koninklijke spel van Ur en Senet, dat vóór onze jaartelling verscheen.
Mancalá
Onder de algemene naam Mankala (van het Arabische naqala - bewegend) is een hele familie van spellen samengesteld, waarvan de essentie het verschuiven van kiezels is. De eerste varianten van dit spel gevonden door archeologen, gedateerd 5-3 millennium voor Christus, waren gaten die parallel in twee rijen op een steen waren uitgehouwen. De "chips" voor het spel waren eenvoudige kiezelstenen of korrels.
Het thuisland van de spelen van Mancala is het grondgebied van het moderne Syrië en Egypte. De volkeren van Afrika en Azië blijven zich vandaag vermaken met spellen van deze familie, die verschillende namen hebben: oua, ovari, togyz kumalak, pallantuji, olinda keliya, gabata, bao, omveso, apfelklau, kalah. De laatste was wijdverbreid in de landen van de USSR. De regels voor verschillende soorten spellen kunnen aanzienlijk verschillen. Maar het hoofddoel van het spel blijft ongewijzigd - je moet het grootste aantal stenen van de tegenstander vangen of het spel naar een dergelijke uitkomst leiden als de tegenstander geen zet kan doen.
Naast de amusementsfunctie illustreren de spellen van de familie Mancala de overgang van de mensheid van verzamelen naar landbouw, omdat daarin de hoofdregel geldt: wie beter zaait, verzamelt meer. De beweging van kiezelstenen in een cirkel wordt beschouwd als een symbool van de cyclische aard van het jaar, het proces van het ontvouwen van "chips" - zaaien en oogsten, en ongevulde gaten - honger en mislukte oogsten. Opvallend is het feit dat dit spel een element van geluk mist. Alleen het intellect en de aandacht van de spelers kunnen de uitkomst bepalen.
Koninklijk spel van ur
In de koninklijke tombe van de Ur-dynastie in Irak is een spel gevonden dat meer lijkt op moderne bordspellen met draagbare spelborden. Volgens wetenschappers is het ongeveer vijfduizend jaar oud. Het spel is een speelveld met twintig vierkanten, zo gerangschikt dat er 12 vierkanten in een deel van het bord zijn, gevolgd door een brug van 2 divisies, die overgaat in een klein blok van 6 vierkanten.
Het koninklijke spel Ur symboliseert een militaire campagne. Spelers moesten van het grootste deel van het veld naar een kleiner veld gaan en terugkeren naar hun oorspronkelijke positie, terwijl ze onderweg "oorlogsbuit" verzamelen - de chips van de vijand. Dit spel werd gebruikt als een waarzeggerij over de vraag of de komende militaire campagne succesvol zou zijn of dat het leger zou worden verslagen.
Senet
Senet was een vrij algemeen bordspel in het oude Egypte. Archeologische opgravingen geven aan dat Senet meer dan vijfduizend jaar voor Christus werd bespeeld. De oude Egyptenaren associeerden dit amusement met een reis naar het hiernamaals, waarin raadsels en labyrinten op hen wachten, en de overwinning symboliseerde de eenheid met de god Ra.
De oude regels van Senet zijn niet bewaard gebleven. Hun reconstructie stelt ons in staat om aan te nemen dat het spel wordt gekenmerkt door een veld dat bestaat uit 30 cellen die zijn gerangschikt in drie rijen van elk tien cellen. Elke speler had 5 fiches, die de oude Egyptenaren dansers noemden. De bijzonderheid van dit spel is dat de gekapte chip niet het veld verliet, maar van plaats verwisselde met degene die aan het hakken was. Als dobbelsteen werden vier houten stokken gebruikt, met aan één kant een merkteken. De spelers gooiden ze omhoog en telden hoeveel er een mark naar beneden vielen. Volgens de regels namen de tegenstanders hun stukken langs het pad in de vorm van de letters s in omgekeerde volgorde en verwijderden ze van het bord.
