Volksartiest van de RSFSR, drager van de Order of Merit for the Fatherland IV-graad, een zanger met een unieke stem en manier van optreden, bekend in Rusland en in het buitenland - dit is Eduard Khil. Hoeveel heeft je favoriet miljoenen verdiend?
Eduard Anatolyevich Khil doorstond alle ontberingen van een hongerige oorlogsjeugd, maar slaagde erin zijn optimisme te behouden. Zijn liedjes inspireerden, vulden het leven met kleuren, hij voerde ze uit met zijn ziel, probeerde vreugde te schenken aan iedereen die ernaar luisterde. Hoeveel geld bracht het talent hem op? Wat verdiende de geweldige Eduard Gil behalve de zang nog meer?
Wanneer is Gil eigenlijk geboren?
De Wikipedia van Eduard Anatolyevich geeft de geboortedatum aan - 1934-04-09, maar de zanger zelf beweerde altijd dat hij in 1933 werd geboren. Welke van de data juist is, is zelfs nu, na zijn dood, niet bekend. De reden voor de verwarring was het verlies van documenten tijdens de evacuatie van de kleine Eduard uit Smolensk tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De toekomstige unieke Sovjet- en Russische zanger werd geboren in de familie van een monteur en een accountant. Kinderen van gewone arbeiders werden geëvacueerd naar weeshuizen, waar honger heerste. Toen zijn moeder de jongen in 1943 vond, stond hij op de rand van leven en dood door ondervoeding, hij kon niet eens alleen lopen.
Moeder slaagde erin Eduard te verlaten, met haar hulp overleefde hij opnieuw een naoorlogse hongersnood en behield zelfs zijn talent voor tekenen en zingen. Later herinnerde hij zich dat het zijn moeder en stiefvader waren die zijn steun en steun werden in die moeilijke tijden, hem hielpen optimisme te behouden en een verlangen om in het algemeen te leven.
Ouders stonden erop dat Edward een gespecialiseerde opleiding in de richting van tekenen zou krijgen, maar hij slaagde daar niet in. Zijn oom woonde in Leningrad, die al een groot gezin had, en de jongeman wilde hem niet belasten met zijn aanwezigheid voor de lange 7-jarige studie aan de Mukhinsky-school. Hij diende zijn documenten in bij het Polygrafisch College, waar de studie veel korter was.
Kunst in het leven van Eduard Khil
Het verlangen om te zingen woog zwaarder dan het verlangen om te schilderen, en de naoorlogse hongersnood en verwoesting speelden een rol. Gil studeerde korte tijd aan de drukkerijschool. Toen hij zag dat zijn oom en zijn gezin financiële hulp nodig hadden, stopte de man met zijn voltijdstudie, ging naar een avondmuziekschool en werkte overdag parttime.
Het werk maakte het mogelijk om ook operazanglessen te volgen, wat later Eduard Anatolyevich enorm hielp - later ging hij naar het Leningrad Conservatorium en studeerde cum laude af.
Aangeboren optimisme en activiteit waren het soort motoren in Khils leven. Hij kon het gewoon niet laten om iets nieuws te begrijpen. Naast de kunst van het zingen, begreep hij ook de kunst van het acteren - hij volgde de cursus van A. N. Kireev en E. G. Pasynkov.
Eduard Anatolyevich is een nationale schat. Maar hij slaagde er niet in om veel te verdienen met zijn talent, zoals andere vertegenwoordigers van het Sovjet-podium. Hij zat niet alleen in de kindertijd en adolescentie in de problemen, maar ook op een meer volwassen leeftijd, en alleen zijn vocale talent hielp hem te overleven.
Eduard Khil's carrière in Rusland en in het buitenland
De eerste schijf van de zanger met de compositie "Our Admiralty Plant" werd uitgebracht toen hij 25 jaar oud was, en hij studeerde nog steeds aan het Leningrad Conservatorium - in 1959. Na zijn afstuderen aan een onderwijsinstelling en het behalen van een diploma, werd Gil onderdeel van het Lenconcert, uitgevoerd vanaf de beste podia van de stad, toerde door het land.
De hoogtijdagen van de carrière van een zanger waren van 1966 tot 1986. Toen werd hij opgewacht door "schande" - op verzoek van Gagarin zelf zong Khil het lied "How good it is to be a general", waarvoor hij een heel jaar uit de lucht werd verwijderd. Tijdens de gedwongen downtime leerde Eduard Anatolyevich de kunst van het vocaal bij LGITMiK.
De onstuimige jaren 90 hebben Gil's populariteit in zijn thuisland praktisch "afgehakt". Om op de een of andere manier zijn gezin te voeden - zijn vrouw en zoon - trad Eduard Anatolyevich op in het Parijse cabaret "Rasputin" en woonde enkele maanden in Frankrijk.
Begin jaren 2000 wachtte Gil een nieuwe ronde van succes, toen hij het nummer "Trololo" aan het publiek presenteerde. Het werd gewaardeerd door vertegenwoordigers van verschillende leeftijdscategorieën, waaronder jongeren. Eduard Anatolyevich werd opnieuw uitgenodigd voor concerten, hij ging op tournee als onderdeel van "collecties".
Hoeveel verdiende Eduard Gil?
In de Sovjettijd waren de inkomsten van popzangers gelijk aan die van jonge onderzoekers. Eduard Gil kreeg, net als zijn collega's, onvergelijkbaar minder talent.
In de "dashing 90s" hielpen vergoedingen voor optredens in een buitenlands cabaret hem te overleven, maar ze kunnen ook niet hoog genoemd worden. In de kern waren dit optredens in een tweederangs instelling, die ook verre van het niveau van het talent van deze artiest waren.
Na het verschijnen van het nummer "Trololo" in het repertoire van Gil kreeg hij niet alleen vraag, maar ook een hoger inkomen. In een van de Russische kranten werden zijn vergoedingen vergeleken met die van beroemde tv-presentatoren, en voor Khil waren ze veel hoger - van $ 25.000 voor één uitvoering van de compositie.
Datum en doodsoorzaak van Eduard Khil
Op 78-jarige leeftijd werd Eduard Anatolyevich in het ziekenhuis opgenomen en praktisch vanaf het podium werd hij gediagnosticeerd met een zogenaamde stamslag. Van april tot juni vochten de beste medische specialisten van St. Petersburg voor het leven van een unieke zanger, maar de inspanningen waren tevergeefs - op 4 juni 2012 stierf de zanger.
Eduard Khil werd begraven in St. Petersburg. Een openbare tuin niet ver van zijn huis aan de Rubinsteinstraat is naar hem vernoemd. Er werd een klein museum georganiseerd in Khil's geboorteschool nr. 27 in de stad Smolensk, en er werd een gedenkplaat geïnstalleerd. De zanger is geliefd, herinnerd, zijn liedjes worden beluisterd en geneuried - dit is de beste uiting van respect voor talent en geheugen.
