Metafoor is een spraakomzetting waarbij de betekenis van een woord wordt overgebracht naar een ander woord of een andere zin. Het concept zelf is uitgevonden door de oude Griekse filosoof Aristoteles.
Toen mensen voor het eerst leerden spreken, waren zelfstandige naamwoorden en werkwoorden genoeg voor hen. Daarna werd de woordenschat aangevuld met bijvoeglijke naamwoorden. Alles zou hiertoe kunnen worden beperkt, ware het niet dat een persoon alles voor zijn eigen plezier zou willen decoreren, decoreren en diversifiëren. Nou, de regen kan niet alleen sterk en koud zijn. Voor de volledigheid van de sensatie voor een ervaren spreker, wordt het ijskoud, winters, met kokende ijsdruppels. En het geluid zal niet alleen geritsel van gevallen bladeren onder de bezem van de conciërge zijn, maar ook rinkelen en gorgelen langs de regenpijpen en de herfstmars op tinnen vensterbanken trommelen.
Bij het lezen van klassieke literatuur bewondert een echte kenner vaak mooie vergelijkingen en metaforen. Zij zijn het die de gedrukte publicatie niet alleen informatie met een opsomming van feiten en acties maken, maar een interessant literair werk dat fantasie en verbeelding oproept. Hoe kun je dit zelf bedenken?
Om dit te doen, hoef je alleen maar je stereotypen los te laten, een wandeling te maken en naar je eigen gevoelens te luisteren. Trouwens, de uitdrukking "laten gaan voor een wandeling" is ook een metafoor. Om een originele metafoor te vinden, moet je je voorstellen hoe het eruit ziet dat je mooi in woorden wilt omschrijven. Wees niet bang om de eerste te zijn en verkeerd begrepen te worden. Als de een de waterpokken van een zwarte man kan zien of een paraplu met gaten in de sterrenhemel, dan zal een ander, na het lezen van deze metafoor, zich dit zeker allemaal kunnen voorstellen. Als iemand een dikke mist op suikerspin lijkt, dan zal iemand met een goede fantasie er zelfs aan willen likken. Schrijf alleen geen definities door het voegwoord "als" of "alsof", zodat je in plaats van een metafoor geen gewone vergelijking krijgt. Laat de suikerspin van mist over de weg kruipen in de beschrijving van de natuur, en de zwarte paraplu van de nachtelijke hemel strekt zich uit in een klein gaatje.
Vreemd genoeg, maar in de wetenschap worden metaforen net zo vaak gebruikt als in creatief onderzoek. Maar na verloop van tijd wortelen ze steviger en betrouwbaarder. De verklaring is eenvoudig - de naam die in eerste instantie wordt gegeven, is gemakkelijker om aan te wennen dan de naam waarmee iets wordt hernoemd. Het concept van "elektrische stroom" werd bijvoorbeeld zo genoemd zodra wetenschappers erover hoorden. Ook de lichtgolf kan niemand anders noemen, hoewel iedereen weet dat dit helemaal niet de golf is die we vanaf de geboorte kennen.
Er zijn veel metaforen die al zo lang en vaak worden gebruikt dat ze voor het lezende en luisterende publiek al "de tanden op scherp zetten". Bijvoorbeeld "doodmoe", "bloedige maan" of "vliegtuigneus". Maar ook deze uitingen waren ooit ongebruikelijk en origineel.
