In de regel is alleen een vermelding van het naderende einde van de wereld voldoende om enige opschudding in de samenleving te veroorzaken, vooral als deze vermelding afkomstig is van een openbaar persoon. Niet iedereen denkt echter na over de ware betekenis van de uitdrukking 'einde van de wereld'.
Het einde van de wereld als sociale fobie
Ondanks het feit dat de meest voor de hand liggende betekenis van de uitdrukking "einde van de wereld" alleen het begin van duisternis impliceert, zien mensen deze uitdrukking in een meer globale zin. Het einde van de wereld is dus een fraseologische eenheid, wat betekent, in het massale begrip, de dood van de mensheid of de vernietiging van de aarde om verschillende redenen.
Het einde van de wereld in een of andere vorm is een belangrijk onderdeel van veel religies en overtuigingen, inclusief de bestaande in de wereld. Bovendien wordt het idee van het einde van de wereld actief uitgebuit door tal van sekten, waarvan de oprichters hun fans intimideren. Er zijn veel tragische voorbeelden in de geschiedenis van hoe profetieën over het naderende einde van de wereld de oorzaak werden van massale zelfmoord.
Het woord "apocalyps" in vertaling uit het Grieks betekent "openbaring". Dit is de naam van het laatste boek van het Nieuwe Testament, waarin Johannes de Theoloog rampen voorspelt die verband houden met het Laatste Oordeel.
De voorspellingen van de apocalyps werden niet verwaarloosd door verschillende profeten, helderzienden, astrologen, contactees (mensen die beweerden te hebben gecommuniceerd met dragers van buitenaardse intelligentie) en gewoon gek. In totaal werd het einde van de wereld minstens vijfhonderd keer voorspeld, als we alleen de meest bekende gevallen beschouwen.
Verschillende bronnen beschrijven het einde van de mensheid op verschillende manieren: goddelijke interventie, epidemieën, natuurrampen, de val van enorme meteorieten, explosies van sterren, het verschijnen van zwarte gaten, een nucleaire oorlog of de landing van agressieve buitenaardse wezens - er zijn veel opties, maar tot nu toe is geen van hen werkelijkheid geworden.
Volgens de Scandinavische mythologie zal de wereld worden vernietigd tijdens de laatste strijd tussen goden en monsters, die na een winter van drie jaar zou moeten plaatsvinden.
Wetenschappelijk standpunt
Vertegenwoordigers van de wetenschappelijke gemeenschap voorspellen echter ook periodiek een relatief dreigend einde van de wereld. Hun argumenten zijn meestal veel overtuigender dan beweringen over goddelijke wil of astrologische symbolen. Vanuit wetenschappelijk oogpunt wordt de planeet geconfronteerd met vele gevaren, waarvan sommige onmogelijk te voorspellen zijn.
Zelfs als we geen rekening houden met langetermijnvooruitzichten, bijvoorbeeld de afkoeling van de zon of de nadering van sterren naar de aarde op gevaarlijk korte afstanden, die zich over een paar miljoen jaar kunnen voordoen, blijven bedreigingen in de nabije toekomst veel waarschijnlijker.
Allereerst worden dergelijke bedreigingen geassocieerd met gevaarlijke en destructieve activiteiten van de mensheid. Biologische oorlogvoering, een wereldwijde epidemie, een door de mens veroorzaakte catastrofe, het broeikaseffect of nieuwe onbeheersbare technologieën kunnen leiden tot het einde van de wereld. Daarnaast is er kans op energie-, voedsel- en watertekorten door overbevolking.
Tot slot mogen we natuurrampen zoals aardbevingen, orkanen, tsunami's, zonnevlammen, vulkaanuitbarstingen niet vergeten. Al deze verschijnselen kunnen er inderdaad voor zorgen dat de menselijke beschaving, en daarmee mogelijk de hele planeet, wordt vernietigd.
