Er werd van hem gezegd dat hij "een speciaal ras bezat met een vliegende hint van mentale ontwrichting." Hij werd het blonde beest genoemd, de beste Ludwig in de geschiedenis van de wereldcinema, de bloem van het kwaad. De schoonheid van deze acteur leek heerlijk, maar tegelijkertijd weerzinwekkend. Het lijkt speciaal gemaakt te zijn voor de rol van Ludwig II in de gelijknamige film en Martin von Essenbeck in de arthouse-tape "Death of the Gods". En zelfs als Helmut Berger niet echt zou bestaan, zou het de moeite waard zijn om het uit te vinden!
Biografie
Acteur Helmut Berger werd geboren op 29 mei 1944 in Oostenrijk. Toegegeven, toen was zijn achternaam iets langer - Steinberger. Vanuit een kleine badplaats genaamd Bad Ischl verhuisde het gezin naar Salzburg. Hier studeerde Helmut aan een college opgericht door de Franciscaner monniken. De familie van de toekomstige acteur hield zich bezig met te alledaagse zaken - het hotelwezen. De jonge Berger werd aangetrokken door schoonheid, mode en een zorgeloos leven, dus de jongeman zou het werk van zijn vader niet voortzetten. In de zoektocht om acteur te worden, werd Helmut gesteund door zijn moeder. Vader daarentegen beschouwde handelen als domheid.
Carrière
Op het moment dat hij afstudeerde aan het Salzburg College, was Helmut 18 jaar oud. De jonge man was vol hoop en dromen. Daarom is het niet verwonderlijk dat hij besloot de wereld te veroveren. Berger startte vanuit Wenen. In de Oostenrijkse hoofdstad volgde hij acteerlessen en studeerde tegelijkertijd Engels, in een poging om van het vervelende Oostenrijkse accent af te komen.
De weg naar wereldfaam begon met reizen. Helmut woonde enige tijd in Zwitserland, van daaruit verhuisde hij naar Frankrijk. Engeland was de volgende. De jongeman bleef alleen in Italië hangen - hier ging hij naar de universiteit, waar hij Italiaans begon te studeren. Op weg naar zijn droom sloeg Helmut geen enkel aanbod af: hij speelde in tv-commercials, was een fotomodel in glossy modebladen, probeerde zichzelf als figurant in een aantal Italiaanse films. En in 1964 werd de film "Carousel" met Helmut Berger uitgebracht. De rol was episodisch, de beginnende acteur werd niet eens genoemd in de aftiteling. 1964 werd trouwens een bijzonder jaar voor Helmut: op een van de modeshows vestigde de beroemde Italiaanse regisseur Luchino Visconti de aandacht op het jonge model. Hij was gewoon verbaasd over de ongelooflijke schoonheid van de twintigjarige Berger. Visconti schaamde zich niet eens voor het leeftijdsverschil - de grote filmmaker was 38 jaar ouder! Lukino nodigde Helmut uit voor feestjes en vulde zich letterlijk met cadeaus.
Internationale bekendheid
De droom is uitgekomen! Minder dan twee jaar later begon Berger al actief te verschijnen in Visconti. De eerste film was de filmroman "The Witch, Burnt Alive", gefilmd in 1965. Natuurlijk speelde Helmuts uiterlijk een rol, maar de regisseur kon het kunstenaarschap en charisma in de jonge man onderscheiden. En hij zag niet alleen, maar hielp deze kwaliteiten te ontwikkelen en liet de acteur de wereld veroveren. De naam "Helmut Berger" verscheen op de pagina's van populaire tijdschriften onmiddellijk na de release van de film "Death of the Gods". Critici herhaalden unaniem: deze acteur is geboren voor de film! "Het blonde beest" ging perfect om met de rol van de schurk Martin von Essenbeck, een nerd uit een glorieuze familie van industriëlen, "een bloem van het kwaad." Het gekke succes, dat Berger de rol van erfgenaam van de Duitse fabrikanten bracht, werd versterkt door een andere filmnieuwigheid - Visconti's film "Ludwig". Hier reïncarneerde Helmut als koning van Beieren. En deze reïncarnatie was gewoon geweldig - kijkend naar een man met een naïeve, zij het zieke ziel, twijfelde niemand aan de bedoelingen van de 'heerser' om een unieke staat op te bouwen waarin harmonie en schoonheid heersten.
Verbluffend acteerwerk, onmiddellijke ontbinding in het beeld - dat demonstreerde Helmut Berger op de set. Films met zijn deelname brachten de regisseurs winst en roem. In Italië werkte hij samen met Vittorio De Sica, Florestano Vancini. Het werd gefilmd door de Oostenrijkse regisseur Otto Schenck, de Amerikaan Larry Pearce, de Spanjaard Jesus Franco en vele anderen. De rollen waren niet alleen succesvol - het was echt duizelingwekkend. Ze probeerden er niet over te praten, maar velen geloofden dat de reden voor zo'n succes ligt in de morele steun van de Visconti.
Priveleven
Er was geen tege.
Er kan maar één ding gezegd worden over de relatie tussen Helmut en Lukino: ze leefden in perfecte harmonie. Hun eerste en laatste ruzie vond plaats aan de vooravond van de opnames van Ludwig. Hellmuth, stiekem uit Visconti, vluchtte naar Kitzbühel, een populair skigebied. De reden waarom de regisseur Berger niet los wilde laten was uiterst serieus - hij was bang dat de acteur zichzelf iets zou bezeren tijdens het skiën. Om mogelijke problemen te voorkomen, gebruikte de regisseur stroom: de toekomstige Ludwig werd letterlijk van de berg gehaald en teruggestuurd.
Het laatste gezamenlijke werk van de geliefden was het schilderij "Familieportret in het interieur". Ze bleek ook de laatste heldere rol van de acteur te zijn. De dood van Luchino Visconti was een echte klap voor Berger. Ze verraste hem: de acteur vloog op advies van een geliefde naar Rio de Janeiro. Na het oversteken van de Atlantische Oceaan ontmoette Hell (zoals de acteur Visconti heette) Florinda Bolkan en haar broer. Hun gedrag leek Berger verdacht, maar hij begreep niet meteen dat deze twee iets voor hem verborgen hielden. Slechts een paar uur later hoorde Helmut Berger dat Lukino was overleden. Het is moeilijk voor te stellen hoe Helmut zich voelde toen hij meteen zijn oudere vriend, leraar en de liefde van zijn leven verloor. Later zal hij zeggen: "De belangrijkste tragedie van mijn leven is dat ik op 32-jarige leeftijd weduwe was." De eerste verjaardag van Visconti's dood was ondraaglijk voor Berger. Op 17 maart 1977 nam de acteur een dodelijke dosis slaappillen. De huisvrouw Maria redde hem: ze voelde dat er iets mis was, ze arriveerde en trof Helmut al bewusteloos aan. De doktoren die door Maria waren gebeld, slaagden erin om Berger uit het hiernamaals te halen.
carrière daling
De bekendheid van de acteur nam snel af. Een knappe man met een Arisch uiterlijk leek zijn talent te hebben verloren, en daarmee ook zijn veeleisendheid bij het kiezen van nieuwe rollen. Hij begon te verschijnen in films van lage kwaliteit. Het leek alsof zijn heldere ster voor altijd was gezonken. Het leven ging ook bergafwaarts - Helmut begon te drinken, ging door. Natuurlijk waren er ook pogingen om "normaal" te leven: Hell trouwde zelfs met een actrice. Toegegeven, dit huwelijk bleek niet succesvol, hoewel er een kind uit hem verscheen. Het leven lachte opnieuw naar de acteur - in de jaren tachtig verscheen Helmut Berger weer op de schermen. Rollen in de televisieseries "Dynasty" en "Fantômas", evenals een aflevering in "The Godfather", hoewel ze de rating verhoogden, waren nog steeds aanzienlijk inferieur aan eerdere werken. Berger verscheen nooit meer in films in zijn vroegere rol.
onderscheidingen
1969 stond in het teken van het feit dat Hellmuth werd genomineerd voor een Golden Globe voor zijn rol in The Death of the Gods. Toen kreeg dit prestigieuze festival de nominatie "Beste Nieuwe Acteur". De rol van Ludwig II leverde Berger de Italiaanse nationale David di Donatello-prijs op. En in 2007 kreeg Helmut Berger de Teddyprijs. Haar Berlin Film Festival awards voor die films die raken aan de kwesties van seksuele minderheden.
