Harriet Andersson, Zweedse theater- en filmactrice. Ze studeerde af aan een particuliere toneelschool. Sinds 1953 - op het podium van het Malmo City Theatre. Ze maakte haar filmdebuut in 1950 in de film van Lars Erik Chellgren "While the city sleeps". De ontmoeting met de Bergman-regisseur bracht Anderson grote bekendheid in zijn eerste rol - in de film "Summer with Monika" (Sommaren Med Monika, 1952), onopgesmukt over het ontstaan van liefdesgevoelens tussen een jonge man en een meisje van de sociale bodem.
Biografie
Ze maakte haar filmdebuut in 1949. Begin jaren vijftig ontmoette ze Ingmar Bergman in de Stadsschouwburg van Malmö. In 1953 speelde ze de titelrol in zijn film Leto met Monica. Later speelde ze in nog negen van zijn films. In totaal nam ze deel aan meer dan 90 films.
In het theater speelde ze rollen in Shakespeare's Hamlet, Don Juan Moliere, Ibsen's Wild Duck, Strindberg's Ghost Sonata, Six Characters in Search of the Author Pirandello, Kafka Castle, etc.
Persoonlijk leven van Harriet Andersson
De eerste echtgenoot van de actrice was haar jeugdvriend Bertil Weyfried. De bruiloft vond plaats zonder veel ruimte, alleen de beste vrienden en familieleden waren erbij. Bertil was dol op de toen nog zeer jonge en weinig bekende actrice. Al snel kreeg het echtpaar een dochter, die Petra heette. Het lijkt erop dat het gezinsleven een echte idylle was, maar hun gelukkige huwelijk zou slechts vijf jaar duren. Ambitieus en eigenzinnig Harriet kon zich niet volledig gerealiseerd voelen bij haar gewone schoolleraar B. Weyfried. Het tweede huwelijk van de actrice was veel resonanter en werd breed uitgemeten in de media. De beroemde Finse politicus, filmregisseur en producent Jorn Donner werd de uitverkorene van de Zweedse actrice. De laatste heeft bijgedragen aan de ontwikkeling van Harriet's beginnende carrière. Dit huwelijk duurde echter slechts een paar jaar, waarna het paar officieel scheidde.
Carrière
De tegenstrijdige dualiteit van de vrouwelijke natuur staat centraal bij de actrice en de regisseur en in hun volgende gezamenlijke werk "An Evening of Fools" (1953), gekenmerkt door doordringende pijn voor de vernederden en beledigden. Een heel ander, levensbevestigend pathos is doordrenkt met het beeld van een meisje uit het volk, de dienaar van Petra in de lyrische komedie van dezelfde regisseur "Smiles of a Summer Night" (Sommarnattens Leende, 1955).
Lange samenwerking met Bergman Anderson (ze speelde in 10 van zijn films) dankt de hoogste prestaties van haar creatieve pad - het dramatische beeld van een jonge vrouw Karin, die pijnlijk een diepe scheiding van haar man en vader ervaart en geleidelijk haar verstand verliest in de film "Als in een spiegel" (Sasom I En Spegel, 1960). Overtuigend later bewijs van de vruchtbaarheid van deze verbintenis - de episodische rol van de meid Justina in de familiesaga "Fanny en Alexander" (Fanny Och Alexander, 1982), evenals de hoofdrol in de televisiefilm van I. Bergman "The Twee gezegend" (De Tva Saliga, 1985).
De actrice speelde met succes samen met andere Zweedse regisseurs: J. Doiner in de film "Sunday in September" (A Sunday In September, 1963); "Om lief te hebben" (Att Alska, 1964), W. Sheman in de film "Linus" (Linus, 1979). De rol die ze speelde in S. Bjorkman's film "The White Wall" werd bekroond met een prijs op de Moscow IFF 1975.
De beroemdste films met de deelname van Harriet Andersson:
1950: While the City Sleeps / Medan staden sover (Lars-Erik Chelgren)
1951: Gescheiden / Frånskild (Gustav Molander, scenario door I. Bergman)
1953: Zomer met Monika / Sommaren met Monika (I. Bergman)
1953: Evening of Fools / Gycklarnas afton (I. Bergman)
1954: Een les in liefde / En lektion i kärlek (I. Bergman)
1955: Vrouwendromen / Kvinnodröm (I. Bergman)
1955: Smiles of a Summer Night / Sommarnattens leende (I. Bergman)
1956: Last couple, run / Sista paret ut (Alf Schoberg, script door I. Bergman)
1957: Synnöve Solbakken (Gunnar Hellström gebaseerd op de roman van Björnstierne Björnson)
1961: Through Dim Glass / Sosom i en Spegel (I. Bergman, BAFTA-nominatie voor Beste Buitenlandse Actrice)
1963: zondag in september / En söndag i september (Jorn Donner)
1964: About All These Women / För att inte tala om alla dessa kvinnor (I. Bergman)
1964: To Love / Att älska (Jorn Donner, Volpi Cup op Venice IFF voor Beste Actrice)
1964: Amoureuze stellen / Älskande par (Mei Setterling)
1965: För vänskaps schedel (Hans Abramson)
1965: Brug der Wijnstokken / Lianbron (Sven Nykvist)
1965: Het avontuur begint hier / Här börjar äventyret (Jorn Donner)
1966: De dodelijke affaire (Sidney Lumet)
1967: Stimulatie / Stimulantia (Jorn Donner)
1967: Mensen ontmoeten elkaar en zachte muziek vult harten / Människor möts och ljuv musik uppstår i hjärtat (Henning Carlsen, Bodil-prijs voor beste actrice
1967: Tvärbalk (Jorn Donner)
1968: Meisjes / Flickorna (Mei Setterling)
1968: Slag om Rome / Kampf um Rom (Robert Siodmak)
1972: Whispers and Shouts / Viskningar och rop (I. Bergman, David di Donatello, Golden Beetle Award voor Beste Actrice)
1975: White Wall / Den vita väggen (Stig Bjorkman, Award voor beste actrice op de IFF in Moskou)
1975: Monismanien 1995 (Kenne Fant)
1977: Snorvalpen (Wilgot Schöman)
1982: Fanny en Alexander / Fanny och Alexander (I. Bergman)
1986: De twee gezegenden / De Två saliga (I. Bergman, TV)
1999: Happy End (Christina Olofson, Golden Beetle Award-nominatie voor Beste Actrice)
2003: Dogville (Lars von Trier)
Prijzen en onderscheidingen
1964 - Volpi Cup op de IFF van Venetië voor Beste Actrice in de film "To Love".
