John Gielgud is een beroemde Engelse film- en theateracteur die op briljante wijze de beelden van Shakespeare's helden belichaamde. Zijn spel wordt nog steeds beschouwd als de maatstaf. Gielgud vond ook plaats als theaterregisseur, voor wiens rekening er veel interessante en originele werken zijn.
Jeugd en jeugd
De biografie van de toekomstige ster van de Engelse scene begon in 1904. Arthur John Gielgud werd geboren op 14 april in Londen. De vader van de jongen behoorde tot een oude Litouwse adellijke familie, zijn moeder was de nicht van de beroemde Ellen Terry en de neef van de operazanger en regisseur Gordon Craig. Deze combinatie kon niet anders dan het leven van de jongen beïnvloeden: van zijn ouders kreeg hij een nobele aristocratische uitstraling en creatieve neigingen.
Acteertalent manifesteerde zich al vroeg: zelfs in de vroege kinderjaren las Arthur graag poëzie voor een publiek, memoriseerde gemakkelijk dramatische monologen en speelde ze in gezichten uit. Na zijn afstuderen ging de jongeman naar de theaterschool en een jaar later stapte hij over naar de prestigieuze academie voor theatrale kunst. Gielgud studeerde vrij succesvol en toonde een speciale voorliefde voor rollen uit toneelstukken van Shakespeare.
Het langverwachte debuut vond plaats in 1921. De zeventienjarige Arthur betrad het podium als de Bode. Het publiek waardeerde het talent van de jonge man en zijn spectaculaire verschijning. De kritiek was ook gunstig: in de recensies werd opgemerkt dat de jonge acteur erin slaagt de sfeer van Shakespeare's theater volledig over te brengen en letterlijk aan de personages te wennen.
Loopbaanontwikkeling
Rollen uit toneelstukken van Shakespeare werden iconisch voor Gielgud. Hij wordt beschouwd als de volmaakte Romeo, Hamlet en Richard II en heeft deze beelden belichaamd op het podium van de beroemdste theaters van Londen. Vooral het publiek herinnerde zich de rol van Sir John in het Shakespeare Memorial Theatre in Stradford on Avon.
Onder de favoriete personages waren de helden van Tsjechov. Critici schreven enthousiaste recensies over zijn incarnatie van Petit in Tsjechov's Cherry Orchard, Treplev in The Seagull, Vershinin in het toneelstuk Three Sisters. Gielgud merkte zelf op dat de Russische klassiekers niet gemakkelijk voor hem waren, maar het was buitengewoon interessant om aan complexe personages te werken.
In 1932 besloot Sir John zichzelf uit te proberen in de rol van regisseur. Hij begon met Shakespeare: het premièrewerk was het toneelstuk "Romeo and Juliet", opgevoerd in het University Theatre in Oxford. In de naoorlogse periode besteedde Gielgud steeds meer aandacht aan regie, praktisch niet op het toneel. Een van de belangrijkste werken waren de Russische klassiekers: de uitvoeringen "The Cherry Orchard" en "Crime and Punishment". In 1953 werd het werk van de acteur opgemerkt door koningin Elizabeth II: ter gelegenheid van de kroning werd Arthur John Gielgud geridderd.
De talenten van Sir John en zijn ongewone verschijning waren gewild in de bioscoop. De acteur werkte met uitstekende regisseurs van zijn tijd: Alain Rene, Alfred Hitchcock, Sidney Lumet, Peter Greenaway, David Lynch. John Gielgud beschouwde zijn beste en favoriete werk als de rol van een schrijver in de film "Ghost". Ondanks het succes bij het publiek en de critici, behandelde Gielgud zijn rollen in films met enige minachting, in de overtuiging dat ze niet konden worden vergeleken met theatrale. Sir John speelde tot 2000 in zijn spaarvarken niet alleen de hoofd- en secundaire rollen, maar ook deelname aan afleveringen. De acteur geloofde altijd dat het belangrijkste voor hem de professionele vraag is, daarin zit de sleutel tot succes en creatieve levensduur.
Afgelopen jaren
Gilgud had geluk: zijn carrière werd niet onderbroken tot de allerlaatste dagen. Er is altijd vraag naar de acteur geweest. Op 76-jarige leeftijd ontving hij zijn eerste Oscar voor beste mannelijke bijrol. In het persoonlijke spaarvarken van Gielgud Golden Globe, BAFTA, Grammy, Emmy en Tony. Hij wordt beschouwd als de enige mannelijke acteur die alle 6 de meest prestigieuze acteerprijzen heeft ontvangen: dit record is nog niet verbroken. Een andere ereprijs is de Order of Merit, uitgereikt door koningin Elizabeth II. Het acteertalent van Gielgud wordt in het buitenland erkend: hij ontving de "Imperial Prize" van Japan.
Ook de acteur wist zijn schrijftalent te realiseren. Hij publiceerde 4 autobiografische boeken, waarin hij uitgebreid sprak over zijn tijdgenoten en theatrale omgeving.
Sir John's leven is lang geweest. Hij overleed op 96-jarige leeftijd. De acteur had geen directe erfgenamen, al zijn eigendommen werden op een veiling verkocht. De meest waardevolle kavels waren een uitgebreide collectie schilderijen en enkele gedenkwaardige souvenirs.
Priveleven
Gielgud had veel fans die niet alleen werden aangetrokken door het onvoorwaardelijke talent en het succes van de acteur, maar ook door zijn voortreffelijke uiterlijk. Vrouwen waren echter nooit geïnteresseerd in John. Er waren hardnekkige geruchten over zijn homoseksualiteit, die de acteur niet weerlegde, maar ook niet bevestigde. John Gielgud leefde in een tijd waarin dergelijke afwijkingen van de norm door de samenleving volledig werden ontkend. De moraal in de theatrale omgeving was vrij vrij, maar het was onmogelijk om je homoseksualiteit openlijk te verklaren. Elke hint van schandaal kan een einde maken aan een succesvolle acteercarrière. Verschillende afleveringen, waaraan Gielgud deelnam, verlieten het theater niet en werden geen eigendom van de pers.
Om voor de hand liggende redenen was de acteur niet getrouwd en had hij geen kinderen. Hij onderhield meer dan 30 jaar een relatie met Martin Hensler, maar verborg deze relatie tot de dood van zijn partner. Volgens geruchten was het zijn homoseksualiteit die heeft bijgedragen aan de overgang van Gielgud van het podium naar de bioscoop en naar Hollywood. De nieuwe baan hielp om met depressie om te gaan en nieuwe facetten van haar talent te openen.
