De camera obscura is de voorloper van de moderne camera. Het is het eenvoudigste optische apparaat waarmee je een afbeelding op het scherm kunt krijgen, en vertaald uit het Latijn betekent het "donkere kamer".
Maak een pinhole-camera
Een pinhole-camera is een optisch apparaat. Het bestaat uit een ondoorzichtige doos, met aan de ene kant een opening voor lichtstralen om binnen te komen, en een scherm aan de andere kant. Het scherm kan een wit vel papier of mat glas zijn. De stralen gaan door het gat en vormen een omgekeerd beeld op het scherm.
De eerste obscura waren stationair en de creatie van draagbare apparaten was een grote stap voorwaarts. De vaste cellen waren kleine verduisterde kamers met een gat in de muur en een wit scherm aan de andere kant. Draagbare camera's maakten het mogelijk om er productiever mee te werken. Aanvankelijk waren dit donkere tenten die konden draaien zodat wetenschappers de sterrenhemel, de zon, konden observeren. Opvouwbare camera's verschenen iets later. Ze waren erg omslachtig, maar het werd mogelijk om de reikwijdte van hun toepassing uit te breiden.
De eerste vermelding van het fenomeen dat ten grondslag ligt aan het werk van de camera obscura dateert uit de 5e eeuw voor Christus. De Chinese filosoof Mao Tzu beschreef in zijn geschriften hoe hij iets interessants en mysterieus moest waarnemen. Een afbeelding verschijnt op de muur van een donkere kamer als een lichtstraal het raam binnenkomt. Aristoteles schreef er ook over.
In de 10e eeuw legde de Arabische wetenschapper Ibn Alhazen dit fenomeen uit en creëerde hij een observatietent in de vorm van een camera obscura. Zo'n apparaat was nodig om de sterrenhemel en zonsverduisteringen te observeren. Aanvankelijk gebruikten alleen astronomen het, maar enkele eeuwen later ontdekte Leonardo da Vinci het gebruik van de camera in de schilderkunst. In 1950 voorzag een Italiaanse natuurkundige de camera van een lens, en even later stelden wetenschappers voor om de lens te defragmenteren.
Ondanks het feit dat de camera obscura aanvankelijk uitsluitend een instrument van astronomen was, begonnen kunstenaars het actief te gebruiken. Ze gebruikten het om portretten, landschapsschilderijen te maken, het gewenste beeld op de muur te krijgen en de contouren te schetsen met houtskool, verf en andere materialen, en vervolgens de details af te werken. Dit vergemakkelijkte hun werk enorm. Het is al bewezen dat veel van de briljante schilderijen van grote kunstenaars, opvallend door de overvloed aan details, met obscura zijn geschilderd.
Op een gegeven moment dachten natuurkundigen na over hoe ze het beeld op het scherm konden repareren. Dus op basis van een oud toestel werd de eerste camera gemaakt.
Het principe van de camera obscura
Het werkingsprincipe van het apparaat is vrij eenvoudig. De stralen die het gat binnenkomen, bereiken het scherm of het karton en "tekenen" daarop een omgekeerd beeld van het object voor de voorkant van het apparaat. Hoe groter de afstand tussen het gat en het scherm, hoe groter de grootte van de resulterende afbeelding.
De kwaliteit van het beeld op het scherm of papier is afhankelijk van de diameter van het gat. Hoe kleiner het is, hoe scherper het beeld, maar tegelijkertijd is het donkerder. U kunt het beeld helderder maken door de diameter van het venster te vergroten, maar in dit geval komen er verdwaalde stralen de camera binnen en wordt het beeld wazig.
De donkere kamer in het gat in de muur is een vaste camera obscura. De menselijke ogen zijn gerangschikt volgens hetzelfde principe. Om scherper en helderder te zien, worden mensen geholpen door de versterking van het optische schema door de lens en de oogbol.
Geavanceerde en moderne pinhole-camera's
Sinds de oprichting van de camera obscura is het apparaat voortdurend verbeterd en wordt het op dit moment nog steeds verbeterd. Alle moderne camera's zijn een verbeterde modificatie van de pinhole-camera te noemen. Ze werken volgens hetzelfde principe.
In 1550 stelden Italiaanse wetenschappers voor om een lens in het apparaat te steken. Dit zorgde voor een scherper beeld en gecontroleerde scherpte. De achterwand van de obscura werd verplaatsbaar gemaakt.
In 1686 upgradede Johannes Zahn het apparaat om een draagbare camera te maken. Het beeld op haar scherm stond niet meer ondersteboven. Dit werd bereikt door het gebruik van spiegels. De wetenschapper plaatste ze onder een hoek in de kamer. Obscura is veel handiger in gebruik geworden.
De obscura, ontworpen door een Franse natuurkundige, was een tetraëdrische piramide. Het bestond uit vier latten. aan de bovenkant van de rail waren ze verbonden met koppelingen. Als scherm stelde de wetenschapper voor om een witte achtergrond te gebruiken, waarop ze vervolgens speciale fixerende reagentia begonnen toe te passen.
De camera in het echt gebruiken
Als je weet hoe de pinhole-camera werkt, kun je dit fenomeen gebruiken om primitieve camera's en zelfs thuisbioscopen te maken. In de oudheid boorden mensen een klein gaatje in de muren aan de straatkant en hadden ze de mogelijkheid om op de tegenoverliggende muur te observeren wat er buiten het raam gebeurde. Toen er geen tv's in de huizen waren, was het best interessant entertainment.
Tegenwoordig heeft dit zijn relevantie verloren, maar veel beginnende kunstenaars gebruiken deze techniek. Om de muren te schilderen, om er een prachtig landschap op weer te geven, kun je een geïmproviseerde camera maken door de gordijnen te draperen en een klein gaatje in het dichte materiaal te maken. Met grote lenzen kunt u de afbeelding omdraaien en schetsen, en vervolgens de afbeelding finaliseren.
Moderne fotografen gebruiken steno om interessant werk te maken. Het is een moderne modificatie van de pinhole camera. Uiterlijk ziet het eruit als een gewone camera, maar de lens is afgedekt met een deksel, waarin een klein gaatje is geboord. De foto's zijn ongebruikelijk, met een duidelijk gedefinieerde perspectieflijn.
Momenteel worden primitieve pinhole-camera's gebruikt om:
- wetenschap en onderwijs;
- het verkrijgen van ongebruikelijke foto's;
- demonstraties.
In sommige steden worden camera's geïnstalleerd in musea of zelfs in open ruimtes, zodat mensen met eigen ogen kunnen zien wat hun voorouders gebruikten en ook begrijpen hoe deze uitvinding werkt.
Hoe maak je zelf een camera obscura
Zelfs mensen die niets met fotografie en schilderkunst te maken hebben, kunnen experimenteren met licht en beeld. Om een primitieve obscura-camera te maken, moet je een luciferdoosje nemen, er een klein gaatje in maken en fotopapier aan het binnenste gedeelte aan de andere kant bevestigen. De dozen moeten 4-6 uur op een vensterbank of in een open ruimte worden geplaatst, waarna het mogelijk is om deze te openen en het resultaat te evalueren. De afbeelding verschijnt op het fotopapier. Volgens hetzelfde principe kan een camera obscura worden gemaakt van een theeblikje, van een schoenendoos.
In dit experiment kun je ook fotografische film gebruiken, maar niet overbelicht. De diameter van het gat in de doos moet erg klein zijn. Als je het groter maakt, mislukt het experiment omdat de film wordt uitgeblazen.
Fotoliefhebbers kunnen een complexer cameramodel maken. Dit vereist:
- camerabehuizing;
- een vierkant stuk aluminium (kan uit een bierblikje worden gesneden);
- naald;
- schuurpapier;
- elektrische tape in het zwart.
Er moet een gat in de behuizing van de camera worden geboord. De gatdiameter is 5 mm. Alle oneffenheden moeten worden gladgestreken met schuurpapier.
Je moet ook een gat maken in het stuk aluminium. Vervolgens moet u het aluminium vierkant met het lichaam verbinden. Het is handig om dit te doen met elektrische tape. Het is belangrijk dat de gaten overeenkomen. Daarna moet je de dop op de lens bevestigen en beginnen met fotograferen. Omdat het diafragma in dit geval zo dicht mogelijk is, is het aan te raden om een statief te gebruiken. Hierdoor worden de foto's duidelijker.
