Geraldine Fitzgerald is een Amerikaanse actrice met Ierse roots. Het hoogtepunt van haar carrière kwam in de jaren 30-40 van de vorige eeuw. Ze is vooral bekend van haar rollen in populaire films uit die tijd, zoals Watch on the Rhine en Wuthering Heights. Ingewijd in de American Theatre Hall of Fame.
Biografie: vroege jaren
Geraldine Mary Fitzgerald werd geboren op 27 november 1913 in Greystones, het Ierse graafschap Wicklow. Haar ouders waren verre van de acteerwereld. Zijn vader werkte als advocaat en zijn moeder deed het huishouden. De liefde van de jonge Geraldine voor de scene werd bijgebracht door haar tante van moederskant, actrice en regisseur Shelah Richards. Na het verlaten van de school ging ze acteercursussen volgen.
Op 19-jarige leeftijd begon Geraldine met acteren in een van de theaters van Dublin. Twee jaar later verhuisde ze naar Londen. Daar werd de getalenteerde Ierse vrouw opgemerkt door lokale regisseurs en werd ze uitgenodigd voor films. Haar filmdebuut vond plaats in 1934. Toen was Geraldine 21 jaar oud. Ze speelde een rol in Open All Night. Geraldine werd al snel een van de leidende actrices in de Britse cinema.
Het eerste daverende succes bereikte haar pas in 1937, toen ze verscheen in de film "The Old Mill" van Tim Willan. Daarvoor slaagde ze erin om in een dozijn films te schitteren. Veel succes hadden ze echter niet. En pas na de "Old Mill" kreeg Geraldine een aanzienlijk deel van de bekendheid.
Aangemoedigd door het grote succes haastte ze zich om Londen te verlaten. Geraldine verhuisde naar de Verenigde Staten, waar er meer mogelijkheden waren voor de verdere ontwikkeling van haar acteercarrière.
Carrière: hoogtepunt van roem
In 1938 vervolgde Geraldine haar carrière in de Verenigde Staten. Ze begon al snel te schitteren op Broadway. Producer Hal Wallis tekende een zevenjarig contract met haar.
Een jaar later werd ze genomineerd voor een Oscar voor haar bijrol in het populaire melodrama Wuthering Heights. De film werd geregisseerd door William Wyler. In hetzelfde jaar kreeg Geraldine een rol in een ander melodrama, dat even succesvol was bij het publiek. Ze speelde in de film "Defeat the Dark". Haar partners waren George Brent en Bette Davis.
In de komende drie jaar speelde Geraldine in films zoals:
- "Het kind is geboren";
- "Tot we elkaar weer ontmoeten";
- Glanzende Victoria;
- Vlucht voor het lot.
Geraldine's carrière ging bergopwaarts. In 1942 speelde ze in The Merry Sisters. Regisseur Irving Rapper keurde haar goed voor de rol van een van de drie zussen. De film is gebaseerd op de roman van Stephen Longstreet.
Een jaar later werd Geraldine gecast als Martha in Watch on the Rhine, dat goed werd ontvangen door het publiek. De film werd geregisseerd door Herman Shumlin. Het was gebaseerd op het populaire toneelstuk van Lillian Hellman, dat tegen die tijd ongeveer 400 keer op Broadway was vertoond. De foto had een propaganda-karakter, wat relevant was in het midden van de Tweede Wereldoorlog. Ze won de New York Film Critics Award voor Beste Film. Ook Watch on the Rhine werd genomineerd voor een Oscar.
In 1944 speelde Geraldine in Wilson. In hetzelfde jaar kreeg ze een rol in de film Courageous Ladies. Op dit moment begon Geraldine te botsen met de filmbazen. Hierdoor had ze een carrièredaling. Ze verloor rollen, ze werd steeds minder uitgenodigd om auditie te doen. Dus Geraldine verloor haar rol in de film "The Maltese Falcon" vanwege meningsverschillen met de filmmagnaat en de president van de Hollywood-studio Warner Bros Jack Warner.
In 1946 verscheen ze in de misdaadfilm Three Strangers. Daarna besloot Geraldine Hollywood te verlaten. Ze verhuisde naar New York, waar ze haar persoonlijke leven begon.
Na het huwelijk keerde Geraldine terug naar Engeland. Daar speelde ze in verschillende films en tv-series, waaronder 'So Wicked, My Love' en 'The Late of Edwina Black'. In het drama 'So Wicked, My Love' verscheen Geraldine als de vrouw van een bedrieger en een alcoholist. Ze raakte perfect gewend aan de rol, waarvoor ze lovende kritieken ontving van critici.
In 1951 verhuisde Geraldine weer naar de Verenigde Staten. Na haar terugkeer speelde ze praktisch niet in films. Haar carrière begon pas 10 jaar later te herleven. In de jaren 60 vestigden Hollywood-regisseurs opnieuw de aandacht op Geraldine. Dus in 1964 verscheen ze in de film "The Usurer". Dit werd gevolgd door een rol in de film "Rachel, Rachel".
In de periode van eind jaren 60 tot begin jaren 90 speelde Geraldine in enkele tientallen films, waaronder:
- "Tot ziens, man";
- "Arthur";
- Tristan en Isolde;
- Cirkel van geweld;
- "Makkelijk geld";
- "Verderfelijke aantrekkingskracht";
- "Poltergeist 2".
Naast films speelde de actrice ook actief in tv-series. Haar rol in de populaire tv-serie Golden Girls leverde de Ieren een Emmy-nominatie op. Dan heeft ze die niet gekregen.
Geraldine won in 1978 een Emmy, maar dan voor haar rol in een van de NBC-tv-shows. Ze nam deel aan televisieprogramma's, speelde op het theaterpodium, trad op in cabaret. Geraldine probeerde zichzelf ook als regisseur. Bovendien schreef ze geschiedenis als eerste vrouw die genomineerd werd voor de prestigieuze Tony Theatre Award.
Voor haar belangrijke bijdrage aan de Amerikaanse filmindustrie kreeg Geraldine een ster op de legendarische Hollywood Walk of Fame.
Priveleven
Geraldine Fitzgerald is twee keer getrouwd geweest. Haar eerste echtgenoot was de Britse regisseur Edward Lindsay-Hogg. Geraldine trouwde met hem in 1936. Vier jaar later verscheen een zoon, Michael, in de familie, die later in de voetsporen van zijn vader trad. In 1946 scheidden Geraldine en Edward.
In hetzelfde jaar trouwde de actrice voor de tweede keer. Stuart Steefel, de zoon van een grote Amerikaanse zakenman en mede-eigenaar van de warenhuisketen Macy's, werd haar uitverkorene. In het tweede huwelijk werd een dochter, Susan, geboren. Daarna werd ze klinisch psycholoog. Geraldine overleed in 2005 in New York. De actrice had de ziekte van Alzheimer.
