Geraldine Fitzgerald is een theater-, film- en televisieactrice. Ze begon haar carrière in Ierland en trad op in theaters. In 1939 werd de eerste Hollywood-film met haar deelname uitgebracht. Tijdens haar carrière was ze een van de genomineerden voor de Oscar, Emmy, Tony. Winnaar van een ster op de Hollywood Walk of Fame en de culturele onderscheiding "Medallion of Gendal". Ingewijd in de American Theatre Hall of Fame.
De acteercarrière van Geraldine Fitzgerald begon in de vroege jaren dertig met optredens in het theater. Later, nadat ze naar de Verenigde Staten was verhuisd, begon de actrice in films te werken. De allereerste film met haar deelname maakte een plons: het meisje zorgde ervoor dat ze letterlijk de aandacht op zichzelf vestigde. In haar creatieve biografie zijn er meer dan 80 rollen in speelfilms die niet alleen in Amerika zijn opgenomen, maar ook in Engeland, in series en televisiefilms. Ze heeft ook veel rollen in producties van Britse theaters en op Broadway.
Biografische feiten
De geboorteplaats van de toekomstige beroemde actrice is de stad Greyston, gelegen in de buurt van Dublin, Ierland. In 1913 werd een meisje geboren, Geraldine Mary Fitzgerald genaamd. Haar verjaardag: 24 november.
De ouders van Geraldine waren niet direct gerelateerd aan kunst, creativiteit, theater. De naam van haar vader was Edward William Fitzgerald en hij was advocaat van beroep. De moeder van het meisje, Edith Mary Fitzgerald (Richards), hield zich voornamelijk bezig met het huishouden en de opvoeding van haar dochter.
Onder de familieleden van Geraldine was tante Shelah Richards, een beroemde actrice. Zij was het die de kleine Geraldine beïnvloedde, haar verlangen om kunstenaar te worden. Haar tante bracht haar naar het Dublin's Gate Theatre, waar Geraldine Fitzgerald uiteindelijk haar debuut maakte. De actrice had ook een neef genaamd Neville Shute, die zijn leven wijdde aan het schrijven van romans en toneelstukken. Een van zijn werken - "On the Beach" - werd gefilmd in 1959.
De toekomstige ster werd opgeleid in een van de kloosterscholen in Londen, VK.
Het getalenteerde meisje speelde haar eerste rollen in de uitvoeringen in een klein theater in haar geboorteland Greystone, evenals in Dublin's Gate. Haar acteercarrière begon in 1931. Een paar jaar later verhuisde ze naar Londen, waar ze haar filmdebuut op televisie maakte. In Groot-Brittannië slaagde de kunstenaar erin deel te nemen aan 11 films, waarvan de meeste geen wereldfaam kregen. Het werken aan de set gaf Geraldine echter ervaring, waarvan ze later profiteerde en haar carrière in Hollywood opbouwde.
In 1938 liet de jonge kunstenaar alles vallen en vluchtte letterlijk naar Amerika. Ze slaagde er bijna onmiddellijk in om op Broadway te komen, in dezelfde 1938 verscheen ze in de musical "Heartbreak House". De getalenteerde Ierse actrice werd meteen opgemerkt. Ze kreeg een aanbod van Warner Bros. Studios, waarmee Geraldine Fitzgerald uiteindelijk een contract tekende. Het meisje verliet haar werk in het theater en begon resoluut Hollywood te veroveren.
Het is vermeldenswaard dat de actrice een nogal moeilijke relatie had met vertegenwoordigers van de filmstudio. Ze onderscheidde zich door een koppig en explosief karakter, ging vaak geschillen aan met agenten en regisseurs, en daarom verloor ze herhaaldelijk haar rollen in films.
De filmcarrière van Geraldine Fitzgerald ontwikkelde zich, zou je kunnen zeggen, in golven. Eind jaren veertig verliet ze Hollywood en verhuisde tijdelijk naar New York. Toen ze al de tweede getrouwd was, keerde ze terug naar Engeland, waar ze tot 1951 bleef. Toen hij weer in de Verenigde Staten aankwam, kon de kunstenaar pas in de jaren zestig het filmen in films en op televisie hervatten. Het was ook tijdens deze periode dat Fitzgerald geïnteresseerd raakte in regisseren. Ze regisseerde verschillende theaterproducties.
In de jaren zeventig begon de filmster opnieuw actief te verschijnen op het Broadway-podium en in uitvoeringen van andere beroemde theaters. Haar optreden in toneelstukken als "Long Day Leaves Into Night" en "The Soul of a Poet" werd zeer geprezen. De Broadway-musical "The Shadow Box", met in de hoofdrol Geraldine Fitzgerald, werd genomineerd voor een Tony en won een Pulitzer Prize.
Geraldine Fitzgerald richtte het straattheater Everyman op voor kinderen en tieners in de Verenigde Staten. Absoluut alle kinderen werden toegelaten tot de theatergroep, ongeacht opleiding, ras of financiële rijkdom van hun familie. De actrice werd beroemd door het actief helpen van jonge getalenteerde acteurs en studenten uit het getto.
Eind jaren tachtig begon de artieste met cabaretvoorstellingen, daarvoor had ze al heel lang zang. Ze organiseerde de show "Streetsongs", die 3 seizoenen in nachtclubs draaide en ook op Broadway werd uitgezonden.
filmcarrière
Geraldine Fitzgerald kreeg groot succes in de bioscoop nadat de film "Wuthering Heights" was uitgebracht. Dit project werd de Hollywood-debuutfilm voor de kunstenaar, ook al kreeg ze alleen een ondersteunende rol. Het kwam uit in 1939. Voor een briljante uitvoering werd de actrice genomineerd voor een Oscar. Datzelfde jaar werd een andere zeer succesvolle Fitzgerald-film, Defeat the Dark, uitgebracht.
In de jaren veertig breidde de filmografie van de actrice zich zeer snel uit. De meest succesvolle films met haar deelname in die tijd waren: "Watch on the Rhine", "Wilson", "Uncle Harry's Unusual Business", "Three Strangers", "Nobody Lasts Forever", "First Studio" (tv-serie).
In de daaropvolgende jaren verscheen Geraldine Fitzgerald voornamelijk in televisieshows en series. Ze speelde bijvoorbeeld in beroemde projecten als "Climax", "Alfred Hitchcock Presents", "The Naked City", "The Defenders", "The Hour of Alfred Hitchcock".
In 1964 werd de lange film "The Usurer" uitgebracht, wat de kunstenaar een nieuwe golf van populariteit bracht. Ze werd gevolgd door nog een korte pauze in de carrière van Geraldine, ze keerde terug naar de schermen in de film "Rachel, Rachel". Het werd uitgebracht in 1968 en kreeg veel positieve recensies van het publiek en filmrecensenten.
In de verdere carrière van de actrice waren er veel meer succesvolle werken. Onder de films en tv-series met haar deelname kunnen worden onderscheiden: "The Last American Hero", "Harry and Tonto", "Goodbye Male", "Arthur", "Easy Money", "American Masters", "Arthur 2: Broke." De tv-film "Pernicious Attraction" was de laatste van Geraldine Fitzgerald. Het ging in première in 1991.
Persoonlijk leven en dood
De actrice trouwde voor het eerst in 1936. Edward Lindsay-Hogg werd haar echtgenoot. Ze trouwden in Groot-Brittannië en verhuisden in 1938 naar New York, waar Edward van plan was een muzikale carrière na te streven. Hij was componist.
In dit huwelijk werd een zoon geboren - Michael, die in de toekomst een beroemde filmregisseur werd. Volgens geruchten was de biologische vader van Michael niet Edward, maar Orson Welles, met wie Geraldine een korte romance had. De scheiding tussen de actrice en haar eerste echtgenoot vond plaats in 1946, hoewel ze daarvoor enige tijd gescheiden hadden gewoond.
De tweede keer was Fitzgerald getrouwd met de Engelsman Stuart Sheftel. De man was de kleinzoon van Isidor Strauss, die in 1912 op de Titanic stierf.
Stewart zag de actrice voor het eerst op het scherm in 1944 in de film "Wilson" en werd stapelverliefd op haar. Na een ontmoeting begonnen hij en Geraldine een romantische relatie die leidde tot een huwelijk. In de herfst van 1946 werden ze man en vrouw. Een paar jaar later kregen ze een dochter, Susan, die professioneel klinisch psycholoog werd.
Sheftel stierf in januari 1994.
Aan het einde van haar leven leed de kunstenaar aan de ziekte van Alzheimer, waarvan de eerste tekenen begin jaren negentig verschenen. Haar dood vond plaats als gevolg van complicaties veroorzaakt door deze ziekte. Zij overleed medio juli 2005 in New York. Op dat moment was ze 91 jaar oud. De theater- en filmster werd begraven op Woodlon Cemetery, gelegen in de Bronx.
