Amerikaans acteur, zanger en regisseur. Vooral bekend van zijn rol als Norman Bates in Alfred Hitchcock's Psycho.
Familie, jeugd, onderwijs
Anthony werd geboren op 4 april 1932 in New York City.
Mijn vader speelde in films, maar werd pas na zijn dertigste een professionele acteur. Anthony had meer geluk in dit opzicht, omdat hij van kinds af aan kennismaakte met het theater. Zijn leven moest gewoon verweven zijn met de wereld van de cinema.
De eerste rol was klein. Hij moest schreeuwen als een vleermuis voor het toneelstuk "Dracula". Later maakte en installeerde hij het decor. In zijn jeugd kon Anthony nog steeds niet beslissen wie hij wilde worden: zanger, acteur of wie dan ook.
Vader stierf toen zijn zoon nog maar vijf jaar oud was. De jongen werd opgevoed door zijn moeder, die een zeer wilskrachtige en sterke vrouw was. Anthony werd opgeleid in particuliere scholen. Eerst was het de basisschool in Cambridge, en toen de middelbare school in North Andover.
Daarna studeerde hij af aan de Columbia University in New York.
Vervoerder start
Nadat Anthony twee solo-albums had opgenomen, realiseerde hij zich dat een zangcarrière niet zijn weg was. Als acteur had hij meer geluk. In theaters slaagde hij er gaandeweg in om vanuit de massa door te breken naar prominente rollen. Dus speelde hij in de productie van "The Importance of Being Earnest" van Bernard Shaw. Na de vertoning van de film begon Anthony te dromen van Hollywood.
Het lot glimlachte ook deze keer naar hem. In 1953 werd de jongeman aangeboden om te spelen in de film "The Actress", waar Spencer Tracy zijn partner op de set was. Door frequent verzuim kon de student Perkins niet afstuderen aan Rollins College in Florida, waar hij binnenkwam na zijn afstuderen aan de Columbia University.
Pas twintig jaar later kreeg hij een diploma van de genoemde universiteit. Maar de acteursster Perkins steeg naar de horizon van Hollywood. Op vierentwintigjarige leeftijd speelde hij als de zoon van de hoofdpersoon in de Quaker-Community-film Friendly Exhortation, geregisseerd door William Wyler. De film ontving de Palme d'Or. Maar het toppunt van glorie lag nog in het verschiet.
Dit gaf Anthony de kans om te hopen op een Oscar. Hij kreeg geen prijs, maar hij werd erg populair.
Wie worden beschouwd als geweldige acteurs? Deze vraag blijft nog steeds onbeantwoord.
"Je kunt niets beters vinden in onze branche", zei de Engelse acteur Laurence Olivier. Dit gaat niet over een atleet die honderd meter rent in negen seconden. Hij is de snelste, wat betekent dat hij de beste is." In het acteervak zijn er alleen meningen over briljant gespeelde rollen, maar er is geen rol die een einde zou maken aan de i. Niemand heeft deze verklaring nog kunnen bevestigen. Dus Anthony kan een geweldige acteur worden genoemd.
Film "Psycho"
Het keerpunt in Perkins' carrière was zijn werk met de beroemde regisseur Hitchcock. Deze zwart-wit psychologische thriller werd later een klassieker van het Amerikaanse gothic-genre.
Perkins speelde de gespleten persoonlijkheid van Norman Bates, een moteleigenaar. De cast speelt ook de actrices Vera Miles en Janet Lee. Thriller "Psycho" tilde Anthony Perkins letterlijk naar de top van roem. De acteur bracht zo vakkundig de tegenstrijdigheden van Norman Bates over, onthulde de onheilspellende schaduw van zijn moeder, die over de ziel van een zachte en zwakke wil hing, dat hij de meest onvergetelijke 'schurk' werd.
De acteur zou een Oscar krijgen, maar helaas is dit niet gebeurd. De regisseur van de film gaf hier zelfs commentaar op. Hitchcock zei dat hij zich schaamde voor zijn collega's.
Maar de medaille heeft, zoals u weet, twee kanten. In Amerika bleef het beeld van een schizofrene schurk zo 'vast' aan de acteur dat hij niet langer in een andere rol werd gezien. Het leek erop dat het einde van zijn carrière was gekomen.
Perkins vertrekt tijdelijk naar Frankrijk. Hij werd uitgenodigd om een rol te spelen in de film "Goodbye Again", waarin hij een jonge Amerikaan speelt die de hoofdpersoon achtervolgt. Geregisseerd door Anatol Litvak.
Anthony Perkins wint plotseling Beste Acteur op het filmfestival van Cannes. Daarna werd hij letterlijk het idool van Parijs. De inwoners van Frankrijk begonnen hem te imiteren, vooral tieners die zo gemakkelijk hun hoofd omdraaien. Na de triomf verscheen Anthony ook in andere films.
Het leven in Amerika na terugkeer bleef niet zo succesvol. Ik moest weer aan het werk in het theater en lange tijd niet op de pagina's van de roddelbladen verschijnen.
Begin jaren 80 had de acteur opnieuw kort geluk. Kreeg een aanbod om te schitteren in "Psycho-2".
Werk van de regisseur
Anthony besluit zichzelf te proberen als regisseur en regisseert "Psycho 3". Tot onze teleurstelling was de band echter een complete mislukking. Twee jaar later probeert hij het opnieuw als regisseur. Maar de film Lucky - een zwarte komedie over kannibalisme - was duidelijk geen succes.
Anthony Perkins: persoonlijk leven
Er waren veel geruchten over het persoonlijke leven van Anthony Perkins. Hij verborg zijn seksuele neigingen, die we homo zouden noemen, niet.
In de jaren vijftig, toen onconventionele seksuele relaties taboe waren in Amerika, maakte Anthony er geen geheim van dat hij homo was. Zijn geliefden waren meestal acteurs. Met iemand die hij een burgerlijk huwelijk had.
Maar in het leven van een acteur was er, naast stormachtige romances met mannen, een volledig legaal huwelijk met een vrouw die hem twee zonen schonk.
Op zijn veertigste ontmoette hij Victoria Principal, een actrice uit de tv-serie Dallas. Anthony werd zo verliefd op deze vrouw dat hij een psycholoog begon te bezoeken om homoseksuele neigingen kwijt te raken. Hun relatie was van korte duur. De acteur trouwde met journalist Berry Berenson (1973). Uit dit huwelijk werden twee zonen geboren. De een heeft inmiddels carrière gemaakt als acteur, de ander is muzikant geworden.
Anthony Perkins stierf op 12 september 1992 in Californië aan aids-gerelateerde longontsteking. Zijn weduwe Berry stierf tragisch. Ze was een passagier van een vliegtuig dat op 11 september 2001 in een van de torens van het World Trade Center neerstortte.
