Vrouwen zijn al eeuwen dol op borduren. Voorheen was dit een van de weinige manieren om een huis en kleding te versieren, maar nu is het oude ambacht uitgegroeid tot een favoriete hobby van bekwame naaisters. De geschiedenis van deze interessante activiteit gaat terug tot in de oudheid.
Verschijning
Het exacte tijdstip van het borduren is nog niet te achterhalen. Het is echter bekend dat de eerste stappen hiertoe werden gezet met het begin van het begrip van het naaiproces. Aanvankelijk gebeurde dit met behulp van een kolennaald, haar, wol en nerven. Ze werden gebruikt om de huiden van gedode dieren te naaien. Toen leerden mensen garen te maken en vervolgens te weven. Daarna was het nodig om kleding en beddengoed te versieren.
De eerste borduurmotieven werden gevonden in China, ze werden gemaakt rond de 5e eeuw voor Christus. De Chinese producten onderscheidden zich door hun verfijning en nauwkeurigheid van steken. Borduursels werden uitgevoerd op zijde, met fijne draden en met goud en sieraden. De ambachtelijke vaardigheden van het Hemelse Rijk hadden een grote invloed op de creatieve vaardigheden van Russische, Japanse en Europese ambachtslieden. In dezelfde tijd verschenen de eerste kralen, gevolgd door borduren met het gebruik ervan.
Borduren in Rusland
In Rusland, toen de bevolking heidense goden aanbad, werden de symbolen van het geloof van elke nederzetting geborduurd op doeken en spreien. Toen werd het een traditie. Meisjes kregen van kinds af aan les in handwerken en handwerken. Voor haar huwelijk moest ze haar bruidsschat borduren, waaronder kleding, beddengoed, gordijnen, tafelkleden en spreien. Traditioneel werd er geborduurd op linnen of canvas. Alleen priesters, monniken en hovelingen hadden de mogelijkheid om duurdere en mooiere materialen te gebruiken.
Geborduurde doeken werden gebruikt om kerken, koninklijke kamers en kleding te versieren. Zijde, fluweel en satijn werden gebruikt om het patroon te creëren. De draden kunnen goud, gedraaid of zijde zijn. Daarnaast waren de items versierd met kralen, goud, parels en edelstenen. Natuurlijk hadden leden van de koninklijke familie de rijkste doeken en tekeningen.
Met de adoptie van het christendom werden borduurmotieven diverser. Ze werden voornamelijk uitgevoerd met rode draden. Elke provincie heeft zijn eigen, typisch voor een bepaald gebied, tekeningen. Vrijwel elk ornament had zijn eigen symbolische betekenis. De meest populaire waren kruissteek en satijnsteek.
Het maken van schilderijen in de Richelieu-stijl begon in de 17e eeuw in Europa. Linten werden in de tweede helft van de 18e eeuw in Frankrijk geborduurd. Het gerucht gaat dat dit de favoriete hobby van de koninklijke familie was. Op dezelfde plaats, in de 19e eeuw, verscheen de eerste handwerkmachine.
Borduren is nu niet meer nodig. Weinig mensen versieren kleding of interieurs met de hand. Geborduurde schilderijen zijn populairder. En ook dit soort handwerk is niet langer alleen een vrouwelijk voorrecht. Nu zijn mannen ook dol op borduren, wat het beroep erg interessant en tijdrovend vindt.
