Het lijkt erop dat alleen grootouders niet kunnen worden uitgelegd wat KVN is. Nee, niet de "Club van de vrolijke en vindingrijke", opgericht in 1961, maar dezelfde "gekocht - ingeschakeld - werkt niet", die voor het eerst verscheen in het jaar 1949. Dit is het eerste nationale tv-toestel in eigen productie in de Sovjet-Unie.
De uitvinding "Methode voor elektrische transmissie van beelden over een afstand" in Sovjetdocumenten dateert uit 1907, maar vanwege de revolutie en twee wereldoorlogen begon de ontwikkeling van een televisie, beschikbaar voor elke burger van de USSR, pas in 1944 in Leningrad. Het kostte de ontwikkelaars van een fundamenteel nieuw apparaat nog vier jaar om een prototype te maken en streamingproductie op te zetten. De letters KVN, begeerd door miljoenen families, betekenen "Konigson - Varshavsky - Nikolaevsky" - dit zijn de namen van de ingenieurs die waren de belangrijkste makers van de eerste massale Sovjettelevisie. In alle eerlijkheid moet worden opgemerkt dat er vóór KVN televisies waren in de USSR. In 1932 verscheen bijvoorbeeld de B-2 in het land - een vreemd apparaat met een formidabele naam, een scherm ter grootte van een postzegel, een telefoonkiezer voor het schakelen van golven en geen luidsprekers. Vanaf de 38e hadden alle partijbazen TK-1 in hun appartementen - Sovjettelevisies geassembleerd volgens Amerikaanse tekeningen en licenties. Er waren ook VRK, en ATP-1 en 17TN-1, maar ze waren allemaal duur, zeldzaam en praktisch ontoegankelijk buiten Moskou en Leningrad. KVN werd een echt volksapparaat, voor slechts een paar gemiddelde salarissen beschikbaar voor zowel een werknemer als een collectieve boer. De eerste "talking boxes" met KVN-letters rolden van de lopende band in de stad Aleksandrovsk, Vladimir Region aan het einde van 1949, en kreeg daarom de officiële naam KVN-49. Volkshumoristen doopten het meteen "Ik kocht het - zette het aan - het werkt niet", en over het algemeen is het niet onredelijk. De eerste KVN bleek ongelooflijk grillig en moeilijk op te zetten, met een gewicht van bijna 30 kilogram en met bijna twee dozijn fragiele lampen. Hij ontving slechts drie kanalen en de grootte van de beeldbuis was slechts 14 centimeter bij 10, 5 centimeter! Maar de houten kast van de tv bleek enorm en zeer opvallend in het interieur. Nog meer ruimte in de appartementen werd ingenomen door speciale lenzen gevuld met water of glycerine. Deze aquaria werkten als gewone vergrootglazen en werden voor de KVN geplaatst zodat het scherm iets groter werd - voor de tv's verzamelden ze niet alleen families, maar ook tuinen, gemeenschappelijke appartementen, hele dorpen., KVN-49-A was geboren., de belangrijkste verschillen met het origineel op verzoek van de arbeiders waren een duidelijker beeldbuis en een aangepast schakelschema. Het geluid liet echter te wensen over. Dus, revisie na revisie, modernisering na modernisering, produceerden de fabrieken van de Sovjet-Unie maar liefst zeven families van KVN. Toen waren er andere televisies. De TV "Record", die tot op de dag van vandaag wordt geproduceerd, wordt beschouwd als de volwaardige opvolger van KVN, maar het is niet het telewerken van het hele land dat ermee wordt geassocieerd, en kameraad Stalin werd niet zo bewonderd erdoor. KVN is niet alleen de voorouder van de moderne massatelevisie, maar van de televisie in het algemeen, want zonder prevalentie zou er geen publiek zijn.
